Πολύ θα ήθελα να έρθω το σαββατοκύριακο 24/5 να δω την ταινία του Hitchock, είναι από τις αγαπημένες μου, μπράβο παιδιά εξαιρετική δουλειά. Νέας κοπής ταινίες μαζί με κλασικές… τέλειος συνδυασμός! Trailer
Η υπόθεση του έργου: Ενας διαφημιστής, από ένα λάθος, γίνεται θύμα απαγωγής. Πρέπει λοιπόν να αποδείξει την πραγματική του ταυτότητα, να συναντήσει την ξανθιά της ζωής του, να αποκαταστήσει τη σχέση με τη μητέρα του. Ετσι μπλέκει σε μια περιπέτεια από τη μια ως την άλλη άκρη της Αμερικής. Το τέλος δεν σας το λέω! Πολύ καλή ταινία.
Μου αρέσουν πολύ οι παλιές ταινίες του Χολυγουντ. Εχω και μεγάλη συλλογή, αλλά σ' αυτό το blog δεν γράφει κανείς για ταινίες, μουσική. Σκέφτομαι; άσε που θα ήθελα να λέγεται cinelivadia το blog.
Βρε Κορίνα πως με πήρες χαμπάρι; Ξέρεις μερικά βράδια θέλω να γράψω αλλά με αγχώνουν λίγο τα πολλά σχόλια. Γράφω αργά και δεν μπορώ να ανταποκριθώ στις τόσες ερωταποκρίσεις. Μ' αρέσει η ησυχία. Αλλά τώρα που με πήρες χαμπάρι να μαζευτούν και άλλοι. Οποτε πάω να κρυφτώ στον μούτουλα μου.
Cine Beis Όσοι από σας γεννηθήκατε πριν το ΄70 θα θυμάστε σίγουρα τις κινηματογραφικές προβολές στην μικρή πλατεία έξω από το μπακάλικο. Εκείνα τα χρόνια τα μπακάλικα ήταν μαγαζιά που πουλούσαν τα πάντα. Από σαρδέλες, ψωμί, κρασί, κουβαρίστρες και είδη προίκος μέχρι πίτουρα για τις κότες, παγωτά, παιχνίδια. Ο Μπέης είχε ένα τέτοιο μαγαζί, μισό μπακάλικο μισό καφενείο. Ανάμεσα στα προϊόντα που πουλούσε έκανε και κινηματογραφικές προβολές! Ερχόταν ο Βασίλης ο σινεματζής (απ’ τα Βραχνού) με μια τεράστια μηχανή, την έστηνε προς την μεριά των Αγίων Πάντων και στο ντουβάρι ανάμεσα στις δύο πόρτες έβαζε ένα πανί, ένα μπερντέ δηλαδή που με τον αέρα πήγαινε πέρα δώθε και παραμόρφωνε αστεία τους πρωταγωνιστές. Εβγαζε έξω όλες τις καρέκλες του καφενείου και εμείς τα μικρά τότε παιδιά φέρναμε σκαμνάκια από το σπίτι μας. Συνήθως πήγαινα σινεμά με τις Μηλαίνες ξαδέλφες και από το σπίτι τους που ήταν δίπλα έπαιρνα το καρεκλάκι μου. Σ’ αυτή την μικρή πλατεία, υπάρχει και ένας στύλος της ΔΕΗ κάτω ακριβώς από το σπίτι της Ευτυχούλας. Ο Μπέης για να σβήσει εντελώς τα φώτα για να βλέπουμε καλύτερα την «οθόνη» είχε φτιάξει έναν αυτοσχέδιο «διακόπτη». Έβαζε στην άκρη μιας κατζουρίδας, (ίσια βέργα από χοντρό καλάμι ή κλαδί) ένα χαρτόκουτο, στερέωνε το καλάμι πάνω στο στύλο και η κούτα να καλύπτε το φως. Έτσι σκοτείνιαζε η μικρή πλατεία. Το έξυπνο σ’ αυτές τις προβολές ήταν να μην καθίσεις προς τα πίσω κοντά στην μηχανή γιατί ο θόρυβος ήταν τόσο δυνατός που δεν άκουγες σχεδόν τίποτα. Η μηχανή συχνά μύριζε, ακόμη πιο συχνά το φιλμ κόβονταν και το πλήθος ξεφώνιζε αγανακτισμένο . Για μας τα παιδιά σινεμά και παγωτό ήταν ταυτόσημες έννοιες. Πριν αρχίσει το έργο αγοράζαμε το παγωτό μας, κυπελάκι, ξυλάκι και μια στο τόσο, όταν ο βαθμός του ενδεικτικού ήταν καλός, μας δίνανε λεφτά να αγοράσουμε πύραυλο! Το μελτέμι εκτός από την οθόνη κουνούσε και το καλάμι με την κούτα. Πολλές φορές όταν το έργο ήταν σε πλήρη ένταση ακουγόταν μια κραυγή: πέφτεεει και όλα τα μπροστινά καθίσματα άδειαζαν με μιας. Το χειμώνα οι προβολές μετακόμιζαν μέσα στο καφενείο. Στου Μπέη είχα δει όλα τα έπη του Ξανθόπουλου, την Βουγιουκλάκη. Ακόμη θυμάμαι πόσο γρήγορα κατέβαινα, μετά το τέλος της προβολής, τα σκαλιά μέχρι το σπίτι μου, γεμάτη χαρά, με την έξαψη των νιάτων να οδηγεί τα βήματα μου. Τα σκαλιά ήταν ένα τεστ ταχύτητας που έκανα συχνά με την Βούλα. Πότε δεν θυμάμαι να την είχα νικήσει. Δεν μ’ ενοχλούσε, πάντα ήθελα να έχω φίλες-ους τους καλύτερους!
ΤΟΣΟ ΚΑΛΗ Η ΑΦΗΓΗΣΗ ΣΟΥ BOUL ΠΟΥ ΝΟΜΙΖΑ ΟΤΙ ΜΥΡΙΖΑ ΤΑ ΓΙΑΣΕΜΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΛΑΪΝΕΣ ΤΟΥ ΜΠΕΗ ΑΥΛΕΣ,ΤΗΝ ΑΓΩΝΙΑ ΜΗ ΠΕΣΕΙ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΜΟΥ Η ΚΟΥΤΑ ΜΕ ΤΟ ΚΑΛΑΜΙ ΚΑΙ Η ΓΛΥΚΑ ΤΟΥ ΠΑΓΩΤΟΥ!!!ΩΡΑΙΕΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ...... ΩΡΑΙΑ ΧΡΟΝΙΑ..... ΠΟΣΟ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΞΑΝΑΓΥΡΝΑΓΑ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ ΠΙΣΩ ΝΑ ΕΠΑΙΡΝΑ ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΚΑΡΕΚΛΑΚΙ ΚΑΙ ΝΑ ΒΛΕΠΑΜΕ ΜΑΖΙ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ ΤΟΥ ΜΠΕΗ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΣΤΟΝ ΓΥΡΙΣΜΟ ΝΑ ΠΑΙΖΑΜΕ ΚΛΩΤΣΟΠΑΤΙΝΑΔΑ ΤΑ ΚΑΡΕΚΛΑΚΙΑ..........
Απ’ ότι φαίνεται έχω αποκτήσει μια φανατική αναγνώστρια εσένα Κορίνα. Ευχαριστώ! Ναι θα παίζαμε κλωτσοπατινάδα με τα σκαμνάκια μας αλλά εγώ θα ήμουν προσεκτική μαζί σου, γιατί αν μου έφερνες το σκαμνί στην κεφαλή ωχ ωχ θα κόνταινα κι’ άλλο!!!
ετσι!!να τα βλεπει το κουτρουλο! κοτζαμ αναρτηση και μαλιστα τοσο ενδιαφερουσα (λατρευω το σινεμα) και δεν την ειχα παρει χαμπαρι!με τρελανες boul με τις αναμνησεις! ημουν και εγω εκει βλεπεις! τα ειδα ολα ξαφνικα μπροστα μου ετσι που τα εγραφες και λιγωσα! μ αρεσει εδω!ησυχη γωνια! να μαζευομαστε και να μοιραζομαστε αγαπημενες ταινιες και μουσικες!
η αληθεια ειναι οτι ο εξαδελφος Ευαγγελος κανει καταπληκτικη δουλεια!εφετος δεν προλαβα να παω σε προβολη αλλα περσι που ειχα παει ηταν πολυ ομορφα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ υπόθεση του έργου: Ενας διαφημιστής, από ένα λάθος, γίνεται θύμα απαγωγής. Πρέπει λοιπόν να αποδείξει την πραγματική του ταυτότητα, να συναντήσει την ξανθιά της ζωής του, να αποκαταστήσει τη σχέση με τη μητέρα του. Ετσι μπλέκει σε μια περιπέτεια από τη μια ως την άλλη άκρη της Αμερικής. Το τέλος δεν σας το λέω! Πολύ καλή ταινία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο έργο θα είχε πάρει πολλά ΟΣΚΑΡ, αλλά τα πήρε όλα και έφυγε ο Μπεν Χουρ. Δεν φτάνει να είσαι καλός πρέπει να έχεις και τύχη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦΟΒΕΡΟ ΕΡΓΟ ΜΕ ΤΟΝ CARY GRANT NA ΣΚΙΖΕΙ ΣΕ ΗΘΟΠΟΙΙΑ ΚΑΙ ΓΟΗΤΕΙΑ!!!!!ΑΧ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜου αρέσουν πολύ οι παλιές ταινίες του Χολυγουντ. Εχω και μεγάλη συλλογή, αλλά σ' αυτό το blog δεν γράφει κανείς για ταινίες, μουσική. Σκέφτομαι; άσε που θα ήθελα να λέγεται cinelivadia το blog.
ΑπάντησηΔιαγραφήΒρε Κορίνα πως με πήρες χαμπάρι; Ξέρεις μερικά βράδια θέλω να γράψω αλλά με αγχώνουν λίγο τα πολλά σχόλια. Γράφω αργά και δεν μπορώ να ανταποκριθώ στις τόσες ερωταποκρίσεις. Μ' αρέσει η ησυχία. Αλλά τώρα που με πήρες χαμπάρι να μαζευτούν και άλλοι. Οποτε πάω να κρυφτώ στον μούτουλα μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήCine Beis
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσοι από σας γεννηθήκατε πριν το ΄70 θα θυμάστε σίγουρα τις κινηματογραφικές προβολές στην μικρή πλατεία έξω από το μπακάλικο. Εκείνα τα χρόνια τα μπακάλικα ήταν μαγαζιά που πουλούσαν τα πάντα. Από σαρδέλες, ψωμί, κρασί, κουβαρίστρες και είδη προίκος μέχρι πίτουρα για τις κότες, παγωτά, παιχνίδια. Ο Μπέης είχε ένα τέτοιο μαγαζί, μισό μπακάλικο μισό καφενείο. Ανάμεσα στα προϊόντα που πουλούσε έκανε και κινηματογραφικές προβολές! Ερχόταν ο Βασίλης ο σινεματζής (απ’ τα Βραχνού) με μια τεράστια μηχανή, την έστηνε προς την μεριά των Αγίων Πάντων και στο ντουβάρι ανάμεσα στις δύο πόρτες έβαζε ένα πανί, ένα μπερντέ δηλαδή που με τον αέρα πήγαινε πέρα δώθε και παραμόρφωνε αστεία τους πρωταγωνιστές. Εβγαζε έξω όλες τις καρέκλες του καφενείου και εμείς τα μικρά τότε παιδιά φέρναμε σκαμνάκια από το σπίτι μας. Συνήθως πήγαινα σινεμά με τις Μηλαίνες ξαδέλφες και από το σπίτι τους που ήταν δίπλα έπαιρνα το καρεκλάκι μου. Σ’ αυτή την μικρή πλατεία, υπάρχει και ένας στύλος της ΔΕΗ κάτω ακριβώς από το σπίτι της Ευτυχούλας. Ο Μπέης για να σβήσει εντελώς τα φώτα για να βλέπουμε καλύτερα την «οθόνη» είχε φτιάξει έναν αυτοσχέδιο «διακόπτη». Έβαζε στην άκρη μιας κατζουρίδας, (ίσια βέργα από χοντρό καλάμι ή κλαδί) ένα χαρτόκουτο, στερέωνε το καλάμι πάνω στο στύλο και η κούτα να καλύπτε το φως. Έτσι σκοτείνιαζε η μικρή πλατεία. Το έξυπνο σ’ αυτές τις προβολές ήταν να μην καθίσεις προς τα πίσω κοντά στην μηχανή γιατί ο θόρυβος ήταν τόσο δυνατός που δεν άκουγες σχεδόν τίποτα. Η μηχανή συχνά μύριζε, ακόμη πιο συχνά το φιλμ κόβονταν και το πλήθος ξεφώνιζε αγανακτισμένο . Για μας τα παιδιά σινεμά και παγωτό ήταν ταυτόσημες έννοιες. Πριν αρχίσει το έργο αγοράζαμε το παγωτό μας, κυπελάκι, ξυλάκι και μια στο τόσο, όταν ο βαθμός του ενδεικτικού ήταν καλός, μας δίνανε λεφτά να αγοράσουμε πύραυλο! Το μελτέμι εκτός από την οθόνη κουνούσε και το καλάμι με την κούτα. Πολλές φορές όταν το έργο ήταν σε πλήρη ένταση ακουγόταν μια κραυγή: πέφτεεει και όλα τα μπροστινά καθίσματα άδειαζαν με μιας. Το χειμώνα οι προβολές μετακόμιζαν μέσα στο καφενείο. Στου Μπέη είχα δει όλα τα έπη του Ξανθόπουλου, την Βουγιουκλάκη. Ακόμη θυμάμαι πόσο γρήγορα κατέβαινα, μετά το τέλος της προβολής, τα σκαλιά μέχρι το σπίτι μου, γεμάτη χαρά, με την έξαψη των νιάτων να οδηγεί τα βήματα μου. Τα σκαλιά ήταν ένα τεστ ταχύτητας που έκανα συχνά με την Βούλα. Πότε δεν θυμάμαι να την είχα νικήσει. Δεν μ’ ενοχλούσε, πάντα ήθελα να έχω φίλες-ους τους καλύτερους!
ΤΟΣΟ ΚΑΛΗ Η ΑΦΗΓΗΣΗ ΣΟΥ BOUL ΠΟΥ ΝΟΜΙΖΑ ΟΤΙ ΜΥΡΙΖΑ ΤΑ ΓΙΑΣΕΜΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΛΑΪΝΕΣ ΤΟΥ ΜΠΕΗ ΑΥΛΕΣ,ΤΗΝ ΑΓΩΝΙΑ ΜΗ ΠΕΣΕΙ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΜΟΥ Η ΚΟΥΤΑ ΜΕ ΤΟ ΚΑΛΑΜΙ ΚΑΙ Η ΓΛΥΚΑ ΤΟΥ ΠΑΓΩΤΟΥ!!!ΩΡΑΙΕΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ...... ΩΡΑΙΑ ΧΡΟΝΙΑ.....
ΑπάντησηΔιαγραφήΠΟΣΟ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΞΑΝΑΓΥΡΝΑΓΑ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ ΠΙΣΩ ΝΑ ΕΠΑΙΡΝΑ ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΚΑΡΕΚΛΑΚΙ ΚΑΙ ΝΑ ΒΛΕΠΑΜΕ ΜΑΖΙ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ ΤΟΥ ΜΠΕΗ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΣΤΟΝ ΓΥΡΙΣΜΟ
ΝΑ ΠΑΙΖΑΜΕ ΚΛΩΤΣΟΠΑΤΙΝΑΔΑ ΤΑ ΚΑΡΕΚΛΑΚΙΑ..........
Απ’ ότι φαίνεται έχω αποκτήσει μια φανατική αναγνώστρια εσένα Κορίνα. Ευχαριστώ! Ναι θα παίζαμε κλωτσοπατινάδα με τα σκαμνάκια μας αλλά εγώ θα ήμουν προσεκτική μαζί σου, γιατί αν μου έφερνες το σκαμνί στην κεφαλή ωχ ωχ θα κόνταινα κι’ άλλο!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήετσι!!να τα βλεπει το κουτρουλο!
ΑπάντησηΔιαγραφήκοτζαμ αναρτηση και μαλιστα τοσο ενδιαφερουσα (λατρευω το σινεμα) και δεν την ειχα παρει χαμπαρι!με τρελανες boul με τις αναμνησεις!
ημουν και εγω εκει βλεπεις!
τα ειδα ολα ξαφνικα μπροστα μου ετσι που τα εγραφες και λιγωσα!
μ αρεσει εδω!ησυχη γωνια!
να μαζευομαστε και να μοιραζομαστε αγαπημενες ταινιες και μουσικες!