Ζωή σαν... Ροδοζάχαρη

Κάθε Μάη μήνα η Φωφώ στέλνει ρόδα στη μάνα μου για να φτιάξει γλυκό ροδοζάχαρη. Σαν παιδί έχω παρακολουθήσει άπειρες φορές την διαδικασία παρασκευής αυτού του γλυκού, όπως και πολλών άλλων γλυκών του κουταλιού. Δεν έχω φτιάξει ποτέ. Αυτό που κάνει την διαφορά είναι το δέσιμο του σιροπιού, το χρώμα, φυσικά η προπαρασκευή. Ολα απαιτούν υπομονή και προσήλωση πάνω από την κατσαρόλα. Δεν είναι διαδικασία fast food. Θυμάμαι τις άπειρες δοκιμές της μάνας μου μέχρι να βρει το σωστό δέσιμο. Με το κουταλάκι να παίρνει λίγο σιρόπι και να το αδειάζει αργά-αργά σε ένα πιατάκι, να παρακολουθεί πως "πέφτει" το καυτό υγρό, πως "στέκεται" στο πιάτο, με το δάκτυλο να δοκιμάζει μια σταλιά, για να δει αν όλα είναι εντάξει. Ξέρω επίσης πως πολύ σημαντική είναι η ποσότητα του λεμονιού που βάζουμε σε κάθε γλυκό για να ισορροπεί "αρμονικά" με τη ζάχαρη. Τα γλυκά του κουταλιού πρέπει να καταναλώνονται με μέτρο (αν μας αρέσει κάτι πολύ δεν χρειάζεται να φάμε όλο το βάζο, μια γεμάτη κουταλιά αρκεί!) διαφορετικά μας οδηγούν... στο γκόσιμο. Οι φωτογραφίες είναι του 2003. Φυσικά μετά το γλυκό ένα λαμπίκο συμπληρώνει την γευστική πανδαισία!