Η ανθισμένη ασπαρτιά

Ο/Η kouvara μας έστειλε την φωτογραφία μαζί με τις αυτές τις λεξούλες: "Αυτή την εποχή σε τρελαίνει το άρωμα της ανθισμένης ασπαρτιάς, ιδίως εάν αυτή είναι στα Λειβάδια. Κρατώ το άρωμα και σας στέλνω την εικόνα" Ευχαριστούμε kouvara

Lovely Rita

«Η είδηση του θανάτου είναι σαν μια σαρκαστική και μη αναιρέσιμη διάψευση» Ιμρε Κέρτες
Η Μαργαρίτα, κόρη του Γιάννη και της Πάτρας Βούλγαρη, αδελφή της Πόπης και του Βασίλη πρώτη μου ξαδέλφη, άφησε χθες την τελευταία της πνοή. Καλό ταξίδι γλυκεία Ρίτα...

Τα ψάρια βγήκαν… στα Λειβάδια

O sargos κράτα στα χέρια του ένα μικρό... ψαράκι!

Θα σαλτάρω, θα σαλτάρω...

Όταν άνοιξα στο email την φωτογραφία για λίγα δευτερόλεπτα δεν καταλάβαινα τι έβλεπα. Δεν μπορούσα να συνειδητοποιήσω πως αυτός ο δρόμος μες στα καλώδια και τα χαντάκια είναι η αγορά της Χώρας. Καλά το έχουμε χάσει εντελώς; Μάη μήνα χαντάκια στην αγορά; Δηλαδή αν θέλω να ενημερώσω τον λογαριασμό στην Εθνική και μετά να αγοράσω ένα ψωμάκι θα πρέπει να «πηδήξω» την τάφρο; Φυσικά δεν έχω καμιά αμφιβολία πως μετά θα μπαλώσουν τις πλάκες, άλλωστε όλοι ξέρουμε πως οι πλάκες δεν θέλουν αλλαγή! Όχι! Ο προπάππους μου στις ίδιες περπατούσε! και τα καλώδια μια χαρά είναι δεν θέλουν μάζεμα. Γιατί πειράζει που η Αγορά μοιάζει με υποσταθμό της ΔΕΗ; Υπερβολές! Όλα θα γίνουν σιγά-σιγά το φθινόπωρο θα είναι όλα στρωμένα! Στους μαγαζάτορες εύχομαι υπομονή. Στην μάνα μου θα κόψω τα πέρα δώθε, δεν θα μου φάνε εμένα τη μάνα τα κομπρεσέρια! Φωτογραφία vaglouk

1954 Σχολείο Λειβαδίων

Στις δύο πάνω φωτογραφίες γυμναστικές επιδείξεις στο προαύλιο του Αγίου Κωνσταντίνου. Η γιαγιά μου Αννα Μηλαίου με τα μαύρα κοντά στο δέντρο, στα μπαγκάλια ξεχωρίζει ο Δημήτρης Βαβάκης (λόγω όγκου), δασκάλα η Ρίτσα Θωμά (διαδέχτηκε την Ευανθούλα Καρυστινού ή θεία Eva) το κοριτσάκι στο βάθος με τις πλεξούδες η Βιολέττα (Leo η μαμά), μπροστά-μπροστά ο αδελφός μου Νίκος... δεν είναι εύκολο να γνωρίσω πολλούς είναι όμως πολύ ωραίο "παιχνίδι" να προσπαθώ να μαντέψω από τις φυσιογνωμίες ποιοι είναι. Λοιπόν τι λέτε παίζουμε απόψε ποιος-α θα βρει τους πιο περισσότερους; Εμπρός να πάνε τα λαπτόπια στους γεροντότερους, κάντε ζουμ 200% θα βρούμε την άκρη. Τις φωτογραφίες έστειλε ο Πρόεδρος.

Ξέρω κάποιο στενό

Ξέρω πως όταν φτάσω ν’ αντικρύσω αυτό το σπίτι είμαι 10 μετρημένα βήματα μακριά από το σπίτι μου και παρόλο που το τραγούδι του Χατζιδάκι δεν πολύ ταιριάζει γιατί μόνο «σκοτεινό» δεν είναι το δικό μου στενό μ’ αρέσει να το τραγουδώ από μέσα μου κάθε που λαχανιασμένη από την ανηφόρα φτάνω… στο σπίτι μου… (φυσικά αυτό είναι το σπίτι της θείας Ελένης)

Ξέρω κάποιο στενό, που δεν βλέπει ουρανό

που δεν βλέπει τις νύχτες τ' αστέρια

Ξέρω κάποιο στενό, σκοτεινό, μακρινό

που το ξέχασαν τα καλοκαίρια

Μες σ’ αυτή τη βάρκα... είμαστε πολλοί!

Εκδρομή στου Γιαννούλη, δημοτικό σχολείο Λειβαδίων. Δεν γράφω ονόματα, περιμένω να τα γράψτε εσεις.

Πώς αισθάνεστε αυτή τη στιγμή;

"Διψάω σαν ψάρι στο βυθό
Κι ασφυκτιώ
Κι ασφυκτιώ σαν συννεφάκι
Μέσα στον καθαρό ουρανό"
ΤΡΥΠΕΣ

Secret combination

Σήμερα είναι η μέρα του καναπέ, της πίτσας, της μπύρας, το άγχος των delivery boys, η χαρά του σουβλατζή και η στιφάδα των απανταχού κουλτουριάρηδων που με ύφος από Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ και πάνω λένε: «Να δω Eurovision αστειεύεσαι; σιγά που θα δω την Καλομοίρα, έχω καλύτερα πράγματα να κάνω» Φυσικά ψεύδονται. Δεν έχουν τίποτα καλύτερο να κάνουν, σίγουρα θα δουν ένα μεγάλο μέρος, βεβαίως ξεχνούν πως στη ζωή όλα χρειάζονται και το Μέγαρο και τα παραδείσια πτηνά της Eurovision! Θα παρακολουθήσω με παρέα, όπως συνηθίζω τα τελευταία χρόνια, τον διαγωνισμό. Θα έχω ανοιχτό τον υπολογιστή για να γράφω στο blog κανένα σχόλιο. Το βρίσκω πολύ συμπαθητικό θέαμα που με την παρέα φίλων θα μεταμορφωθεί σε μια υπέροχη βραδιά. Περιμένω τα προγνωστικά σας.

Τρόπος ζωής

Ένας όμορφος τρόπος για να διαβάζεις ένα ποίημα είναι να κλείνεις για λίγο τα μάτια, φυσικά μετά την ανάγνωση, να αναπαριστά το μυαλό τις εικόνες του ποιητή. Για κάντε μια δοκιμή, διαβάστε το 2-3 φορές μετά κλείστε τα μάτια για λίγο. Είναι καλύτερα τώρα;

Modus vivendi
Ν' αφήνεσαι ράθυμα στο ρεύμα της θάλασσας, να λιμνάζεις
σε τόπους που πρόσκαιρα αγάπησες ή ν' αναλώνεσαι
διαγνώνοντας άσκοπα αθεράπευτες περιπτώσεις

Να προσμένεις μιαν άνοιξη πως τάχα πλησιάζει
με τη νωχέλεια ηλιόλουστης μέρας που ξάφνου ναυάγησε
μες στις κατάφωτες παραθαλάσσιες κωμοπόλεις

Να 'σαι κατάμονος κι όμως κρυμμένος σε χίλιες καρδιές
να περάσεις στο αίμα αυτών που σ' αγκάλιασαν πρόσκαιρα
να πληθαίνεις
Νίκος-Αλέξης Ασλάνογλου

Υ.Γ. Σήμερα διαπίστωσα πως μπορεί να έλεγε το κοντέρ 100 αλλά τα μηχανήματα μετρούν πολύ καλύτερα από εμάς. Είχε και 3 αναρτήσεις στο πρόχειρο. Η 100η που είναι η 98η! ποτέ δεν ήμουν καλή στην αριθμητική. Δεν πειράζει μωρέ ποιος νοιάζεται! Τα αισθήματα φυσικά... δεν αλλάζουν!

Το 1000 το καλό!

Ο Μιμάκος (Δημήτρης Γιαννίσης ή Καζαμίας) όταν ερχότανε στο τσακί κέφι και η παρέα ήταν στα φόρτε της έπιανε το τραγούδι, επειδή λοιπόν τραγουδούσε πολύ δυνατά οι υπόλοιποι του λέγαμε να κατεβάσει το volume μπας και ενοχληθεί κανένας γείτονας. Τον έπιανε λοιπόν τότε το βλιτέικο και αλά Μητσάκης Γαλανός έλεγε: "τι δηλαδή θα φέρουν το εκατό; Αμα εσύ είσαι το εκατό, εγώ είμαι το χίλια!" Σήμερα λοιπόν το πρωί που «ανέβασα» την ανάρτηση με τίτλο «ποια είναι η αγαπημένη σας διαδρομή» είδα πως ήταν η 99η ανάρτηση, άρα τούτη εδώ που γράφω είναι η 100η! Αν εγώ είμαι το νο. 100 όλοι εσείς είσαστε σίγουρα το 1000! Αν είχα ένα ελικόπτερο χίλια τριαντάφυλλα θα σας πετούσα, χίλια μπουκάλια θα σας άνοιγα, χίλιους σπαρταριστούς σαργούς θα σας τάιζα, χίλια μύρια κύματα θα σας ταξίδευα…. Σας ευχαριστώ!

Ποια είναι η αγαπημένη σας διαδρομή;

Η διαδρομή από τα Λειβάδια στη Χώρα από τον δρόμο του ποταμού για μένα είναι η πιο όμορφη και πιο αγαπημένη. Ηρεμώ καθώς περπατώ, φεύγουν οι σκέψεις και το μυαλό ταξιδεύει. Μόλις φτάσω στην Αντρο το πρώτο πράγμα που θα κάνω απολύτως "για μένα" είναι να πάω στη Χώρα με τα πόδια, μετά θα δω φίλους , θα ψωνίσω, θα φτιάξω το σπίτι. Όσο κουρασμένη να είμαι, ότι καιρό και να έχει. Δυστυχώς τα τελευταία χρόνια συναντώ κάθε φορά και λιγότερους. Σχεδόν δεν περπατά κανείς Λειβαδιανός. Είναι κρίμα όμως να μένουμε σε τόσο όμορφο μέρος και να μην περπατάμε, πράγμα σωτήριο για την υγεία μας και λυτρωτικό για την ψυχή μας. Περπατώντας αισθάνομαι ελεύθερη.

Το πανηγύρι μας

1956 Ο Γιάννης Καλλιβρούσης
και ο Δημήτρης Γιαννίσης (Ντανταρής)
κρατούν τη εικόνα του Αγίου Κωνσταντίνου
στην περιφορά της στο χωριό. Χρόνια πολλά
στους Κωνσταντίνους,
Κωνσταντίνες και στις (ωραίες) Ελένες.
Σήμερα γιορτάζει
η μισή Ελλάδα.
Και του χρόνου!

Λειβαδιανός Εσπερινός

Παραμονή του Αγίου Κωνσταντίνου ο vaglouk μας στέλνει αυτές τις φωτογραφίες και το βίντεο. Για ν' ακούστε την καμπάνα του Αγίου Κωνσταντίνου πατήστε εδω

La Plage De Saint Tropez

Κρατούσα τις φωτογραφίες από τον Φεβρουάριο, ήθελα να έρθει πιο κοντά μας το καλοκαίρι, να μπορούμε, εμείς που ζούμε στα ξένα, να νοιώσουμε το ρίγος του θαλασσινού αέρα αυτής της παραλίας που φυσικά δεν μοιάζει με Saint Tropez αλλά τι μ’ αυτό... μας αρέσει! Μαζί με τις φωτογραφίες θυμηθείτε και το τραγούδι (αφιερώνω αυτή την ανάρτηση στις παιδικές μου φίλες και στις ατέλειωτες απλωτές μας) Οι φωτογραφίες είναι του vaglouk που κολυμπά μαζί με την Πέρλα.

Κοντά στα ξημερώματα

Ο Leo και το faoudi διασκεδάζουν... σάββατο βράδυ, κυριακή πρωί Φωτογραφίες Paparrazzi leibadion

Ζωή σαν... Ροδοζάχαρη

Κάθε Μάη μήνα η Φωφώ στέλνει ρόδα στη μάνα μου για να φτιάξει γλυκό ροδοζάχαρη. Σαν παιδί έχω παρακολουθήσει άπειρες φορές την διαδικασία παρασκευής αυτού του γλυκού, όπως και πολλών άλλων γλυκών του κουταλιού. Δεν έχω φτιάξει ποτέ. Αυτό που κάνει την διαφορά είναι το δέσιμο του σιροπιού, το χρώμα, φυσικά η προπαρασκευή. Ολα απαιτούν υπομονή και προσήλωση πάνω από την κατσαρόλα. Δεν είναι διαδικασία fast food. Θυμάμαι τις άπειρες δοκιμές της μάνας μου μέχρι να βρει το σωστό δέσιμο. Με το κουταλάκι να παίρνει λίγο σιρόπι και να το αδειάζει αργά-αργά σε ένα πιατάκι, να παρακολουθεί πως "πέφτει" το καυτό υγρό, πως "στέκεται" στο πιάτο, με το δάκτυλο να δοκιμάζει μια σταλιά, για να δει αν όλα είναι εντάξει. Ξέρω επίσης πως πολύ σημαντική είναι η ποσότητα του λεμονιού που βάζουμε σε κάθε γλυκό για να ισορροπεί "αρμονικά" με τη ζάχαρη. Τα γλυκά του κουταλιού πρέπει να καταναλώνονται με μέτρο (αν μας αρέσει κάτι πολύ δεν χρειάζεται να φάμε όλο το βάζο, μια γεμάτη κουταλιά αρκεί!) διαφορετικά μας οδηγούν... στο γκόσιμο. Οι φωτογραφίες είναι του 2003. Φυσικά μετά το γλυκό ένα λαμπίκο συμπληρώνει την γευστική πανδαισία!

Ελεύθερο θέμα…κουσέλια δηλαδή...

Εμπρός Λειβαδιανοί, γράψτε ότι σας περνά από το μυαλό και φυσικά κουσέλια!

Κάποτε στον... ποταμό!

Οι περισσότεροι από εμάς (40+) έχουμε σόγια που ζουν στην Αμερική. Όταν ήμασταν παιδιά τα καλοκαίρια γεμάτοι περιέργεια περιμέναμε τους συγγενείς μας. Τους καλωσορίζαμε, που αλλού στον ποταμό και όταν έφτανε η ώρα της αναχώρησης πάλι στον ποταμό τους λέγαμε το αντίο. Για τους μεγάλους ήταν στιγμές συγκίνησης, για μας τα παιδιά γέλιο, παιχνίδι μαζί με τα ξαδέλφια μας και άπειρες τσουλήθρες στα μπακάλια του γεφυριού. Μια τέτοια στιγμή στο χρόνο έχει «αιχμαλωτίσει» αυτή εδώ η φωτογραφία. Πάνω στο παλιό γιοφύρι του ποταμού η θεία Πάτρα με τον Βασίλη, τα αδέλφια της Μήτσος, Όλγα, Μαρία, ο Μιχάλης με την Βιολέτα, η θεία Ερήνη, η Διαμάντη, οι γονείς μου και εγώ… κάτω από τον καυτό ήλιο κοιτάμε ζαλισμένοι το φακό… 1970. Κλείστε τα μάτια, πόσες παρόμοιες σκηνές θυμάστε;

Γρίφοι για ψαράδες, κυνηγούς και όχι μόνο…

Ποιος είναι ο γρίφος; Δεν υπάρχει γρίφος! Εσείς θα δώσετε τον γρίφο. Σκεφτείτε καλά, όχι βιασύνες, όχι προχειρότητες. Βρείτε ένα ζόρικο αίνιγμα και γράψτε το! Εμπρός έξυπνα μυαλουδάκια... Σαργέ κάτι μου είχες υποσχεθεί!

Ο μήνας έ-, ο μήνας έχει δεκατρείς

Ο μήνας έ-, ο μήνας έχει δεκατρείς /Καταραμέ--νη μέρα Δεν θέλω ν’ ανταμώσω άνθρωπο
Ούτε για κα ούτε για καλημέρα Μ. ΧΑΤΖΗΔΑΚΙΣ - ΒΕΜΠΟ
Τρίτη και 13! Είσαστε προληπτικοί; Γράψτε κάτι για την σημερινή μέρα, κάτι σαν κι αυτό που έγραψαν ταυτόχρονα Καψοράχη και Μούτουλας: Είναι γρουσουζιά να είσαι γρουσούζης!

www.ILOVEΛωνιδης.com

Μόνο για τα μέλη του fun club. Εδω θα βρείτε νέα, ειδήσεις, σχόλια, φωτογραφίες του Λωνίδη. Σημ.: Τις Τρίτες ο Leo, απουσιάζει, θα σας απαντά όμως όλες τις υπόλοιπες μέρες!

Ο Αντρέας είναι εδώ!

Σκεφτόμουνα τι να "βάλω" σήμερα για να ανακόψω την τρελή πορεία του Leo με το fun club, (τέτοια λύσσα με τον Λωνίδη, μη μας το ματιάσουν το παλικάρι!) Με ενδιαφέρει βέβαια πάντα να κρατώ το μέτρο, αλλά φαίνεται πως το blog είναι, όπως και η ζωή, απρόβλεπτο! Δεν υπάρχει σήμερα τίποτα πιο απρόβλεπτα χαρούμενο από τούτο: ο Αντρέας έγραψε στο blog! Ουάου! Να είσαι πάντα καλά φίλε!

Leo Sagapo

Κοντά στα ξημερώματα παρέλαβα αυτά τα "ντοκουμέντα" από το χθεσινό γλέντι. Δεν θέλω να γράψω τίποτα άλλο. Απλά θα αφήσω όλη την μέρα ανοικτό τον υπολογιστή για να μη χάσω κανένα σχόλιο. (Λωνίδη γέρνεις απ' το πολύ πιοτί ή είναι μπιμπελό η κοπέλα που κρατάς;) Μπράβο παιδιά πάντα τέτοια! Μπράβο Andonio πάντα κοντά στους φίλους! Φωτογραφίες Paparrazzi leibadion

Η ρεματιά

Η γιαγιά μου Αννα Μηλαίου θαύμαζε κάθε άνοιξη τα χρώματα αυτής της ρεματιάς. "κανένα πράσινο δεν είναι ίδιο" έλεγε στην μάνα μου και εκείνη με την σειρά της σε μένα. Σίγουρα υπάρχουν ομορφότερες ρεματιές, αλλά τούτη εδώ έχει τόσες αποχρώσεις που μόνο όσοι την έχουν δει στις εναλλαγές των εποχών μπορούν να εκτιμήσουν. Εχει και πολλά πουλιά που τραγουδούν το σκοπό τους βρέξει χιονίσει, με ήλιο και βροχή. Μερικές φορές τ’ ακούω στα όνειρα μου και είναι σα να είμαι εκεί… (για να δούμε με την πάσα που σας έδωσα που θα πάτε την μπάλλα!)

Ποιός είναι ο Σαργός;

Εχουμε και λέμε, ο σαργός που εκτός από ψάρι είναι (μισό) Λειβαδιανός, άντρας ξαδέλφης του Λωνίδη, μανιώδης ψαράς σαργών, έχει "μάνα" που είναι θεία του Λωνίδη και δεν έχει σχέση με τον άλλο ξάδελφο του Λωνίδη που πιάνει χταπόδια. Εχει μια Τζούλι... και είναι πολύ προγραμματισμένο άτομο μιας και ξέρει από τώρα πως 11 Ιουλίου θα είναι στην Αντρο. Ποιός είναι ο σαργός: Ωαίο!

Blue Suede Shoes

Ο ανθός της Λειβαδιανής νεολαίας της δεκαετίας του '60. Προσέξτε παπούτσια, γυαλιά, ντύσιμο και φυσικά στιλ! Νίκος, Χαράλαμπος, Νικολός, Γιάννης, Ιωσήφ, Νίκος.

Σχέδια για ένα καλοκαίρι

Άνθη της πέτρας μπροστά στην πράσινη θάλασσα
με φλέβες που μου θύμιζαν άλλες αγάπες
γυαλίζοντας στ' αργό ψιχάλισμα,
άνθη της πέτρας φυσιογνωμίες
που ήρθαν όταν κανένας δε μιλούσε και μου μίλησαν
που μ' άφησαν να τις αγγίξω ύστερ' απ' τη σιωπή
μέσα σε πεύκα σε πικροδάφνες και σε πλατάνια. Γιώργος Σεφέρης

Το Λύδι, φωτογραφία Elsa

Χρόνια πολλά στις Λειβαδιανές Ειρήνες

… που σήμερα διασκέδασαν στην Φωφώ. Καταπληκτική ιδέα.! Να είσαστε καλά κορίτσια, και του χρόνου. Αν υπάρχει καμιά φωτογραφία στείλτε την. Άντε και στις δικές μας γορτές να κάνουμε αντίστοιχα γλέντια!

North by Northwest

Πολύ θα ήθελα να έρθω το σαββατοκύριακο 24/5 να δω την ταινία του Hitchock, είναι από τις αγαπημένες μου, μπράβο παιδιά εξαιρετική δουλειά. Νέας κοπής ταινίες μαζί με κλασικές… τέλειος συνδυασμός! Trailer

Ανοιξιάτικα Λειβάδια

Στο Μετόχι, στην αγκαλιά της αγαπημένης μου Νονάς.