Προς Πέρα χωριό Λειβαδίων

Ο κλασικός δρόμος προς Πέρα χωριό ξεκινά από τη λαϊνα της Παναγίας.

Ο δρόμος που οδηγεί στην Παναγία

Από τη λαϊνα μέχρι το γεφυράκι σκαλοπάτια 95.

Το υπέροχο μπαστούνι στο ρέμα. Πέτρες σφηνωμένες μέσα σε πέτρες, κατασκευή αθάνατη και αισθητικά άψογη!

Ένας μικρός παράδεισος από ελιές, δρύδες, πουρνάρια και κυπαρίσσια.

Η πιο όμορφη σειρά κυπαρισσιών. Η Άνδρος χωρίς αυτά τα στητά μέχρι τον ουρανό δέντρα δεν θα είχε ούτε τη μισή γοητεία. 

Από γεφυράκι μέχρι αρχή Καλόβολου, σκαλοπάτια 57

Το Καλόβολο

Ο Άγιος Κωνσταντίνος κυρίαρχος από όλες τις μεριές του Πέρα χωριού.

Η Παναγία

Μέχρι εδώ σύνολο 157 σκαλοπάτια.

Το σπίτι του καπτά Νικόλα Βούλγαρη

Θέα μέχρι το Βακόνι

Το Μανιτάρι, κτήμα Καμπάνη.

Η Αγία Θέκλα

Το περαχωριανό, από τη μεριά Βούλγαρη, σόϊ μου: Νίκος Γλυνός, Ειρήνη Διαμαντάρα, Γιάννης Βούλγαρης, Νίκος Διαμαντάρας.

Οικογένεια Βούλγαρη

(Ο Λειβαδιανός κλάδος της οικογένειας Βούλγαρη - Το όμορφο μου σόι)

Ο Γιάννης Βούλγαρης ναύτης με τα ξαδέρφια του Κωνσταντίνο και Λωνίδη (στα δεξιά ο  Δήμαρχος, εκλέχτηκε Δήμαρχος Άνδρου τέσσερις φορές!). Ο Κωνσταντίνος και ο Λεωνίδης ήταν γιοι του Χαράλαμπου και της Ειρήνης, ο Γιάννης γιος του Βασίλη και της Μαργαρώς. (παππούς και γιαγιά μου) Νιάτα και ομορφιά πριν τον πόλεμο!

Μέσα χωριό: Οικογένεια Γαλιάσων

Γαλιάσοι ποζάρουν στον δρόμο του Μέσα χωριού. Στο βάθος του Βραχνού. Μάλλον '50s

Οι πλανόδιοι φωτογράφοι εκείνης της εποχής έβγαζαν αριστουργήματα. Οι φωτογραφικές πλάκες στοίχιζαν ακριβά και το κάδρο έπρεπε να στηθεί με ακρίβεια. Τα λάθη δεν μπορούσαν να διορθωθούν. Οι οικογενειακές φωτογραφίες έχουν μεγάλο ενδιαφέρον, όπως τούτη εδώ με μέλη της μεγάλης οικογένειας των Γαλιάσων. Ο Αχιλλέας Γιαλιάσος, ελληνοαμερικάνος, φωτογραφίζεται με τα αδέλφια του. Από αριστερά Ασημιώ Βούλγαρη, Κατίνα Γαβριήλ, Αχιλλέας Γιαλιάσος, Αννα Πετράκη και στην καρέκλα ο Κώτσος Γαλιάσος)

☟

Αναζήτηση φωτογραφιών

Όποιος έχει φωτογραφίες από αυτό τον δρόμο πριν από το 1990 και ειδικά το καντούνι απέναντι από εκεί που είναι σήμερα το πάρκινγκ, παρακαλώ να επικοινωνήσει μαζί μου. (χρειάζομαι υλικό από αυτή την περιοχή, οι φωτογραφίες θα σκαναριστούν και θα παραδοθούν τάχιστα. Με απλά λόγια θέλω φωτογραφίες από τον παλιό δρόμο για το Μέσα χωριό.)

Ανδριώτισσες πριν το '65

Βαβάκενα, Βάσενα, Γαλιάσενα, Πετράκενα, Σαλιζβουρίδενα.

Μια ολόκληρη εποχή που έχει φύγει! Από αριστερά: Ειρήνη Μαρμαρά, Κατίνα Γαβριήλ, πίσω της η Κούλα Βούλγαρη, με το μαντήλι η Ερηνιώ Γαλιάσου, με τα μαύρα η Αννα Πετράκη, δίπλα της η Κούλα Γαβριήλ και δεξιά στην άκρη η Αννα Κουμαριανού που κρατά αγκαλιά την εγγονή της Αννα Πετράκη. Ολες αυτές οι γυναίκες εξ' αίματος ή εξ' ανχιστίας είχαν σχέση με την οικογένεια Γαλιάσου. Η φωτογραφία ανήκει στην Αννα Κοραχάη, την πιτσιρίκα της εικόνας. Προσέξτε τις μαουλίκες (μαντήλια) που φορούν, τις ζεκετούλες, παρατηρείστε στις οι "πιο νέες" της παρέας... τα καλοχτενισμένα τους μαλλιά, τα ρούχα στο στυλ των '60s. Εικόνα μιας εποχής που το "φαίνεσθαι" ήταν ταυτόσημο με το "είναι". Ο τόπος μάλλον είναι οι Μένητες, χωρίς να είναι σίγουρο. Ενας πλάτανος με μια ξερολιθιά στο βάθος θα μπορούσε να είναι σε δεκάδες άλλα σημεία του νησιού, όμως τα μαγαζιά τότε ήταν λίγα... και οι Μένητες ήταν πολύ ψηλά στις προτιμήσεις για "έξοδο"

Για προχωρημένους: Η Ερηνιώ Γαλιάσου ήταν μάνα της Κούλας Γαβριήλ. Η Κούλα Βούλγαρη είχε μάνα την Αννα Κουμαριανού η οποία μαζί με την Αννα Πετράκη ήταν γιαγιάδες της Αννας Κοραχάη. Η Κατίνα Γαβριήλ ήταν αδελφή της Αννας Πετράκη και η Ερηνιώ Γαλιάσου νύφη τους μιας και είχε παντρευτεί τον αδελφό τους Κώτσο Γαλιάσο. Η Ερηνιώ ήταν μάνα της Κούλας Γαβριήλ. Η Ειρήνη Μαρμαρά ήταν πρώτη ξαδέλφη των αδελφών Κατίνα και Αννα, μιας και οι μάνες τους ήταν αδελφές. (Κατίνα Βαβάκη, Φρατζεσκούλα Γαλιάσου δείτε εδώ το γεναιολογικό δένδρο που συνέταξε πριν χρόνια ο Αντώνης Βούλγαρης) Η Κούλα Βούλγαρη ήταν θεία της Αννας Κοραχάη. Απλά πράγματα! Με το χρόνο τα σόγια μπλέκονται, μεγαλώνουν, σβήνουν οι άνθρωποι και στις καρέκλες κάθονται άλλοι και τίποτα μα τίποτα δεν χάνεται όσο κι αν όλα αλλάζουν... μένει πάντα η Ανδρος σαν "κέλυφος" που μας δόθηκε για μικρή πατρίδα να μας ταξιδεύει σαν ένα μεγάλο βαπόρι σε χρόνια και αιώνες.

Λεωνίδας Βούλγαρης, Δήμαρχος Ανδρου μακράς πνοής

Πάνω απ' όλα ωραίος! (Στη φωτογραφία είναι 88 ετών)

Ο Λεωνίδας Βούλγαρης, υπήρξε συμπαθής άνθρωπος με χιούμορ και ακαταμάχητη γοητεία!!! Ναυτικός, καπετάνιος στο επάγγελμα, σαν συνταξιούχος ασχολήθηκε με τα κοινά και εκλέχτηκε Δήμαρχος Ανδρου τέσσερις φορές, επίδοση που σήμερα φαντάζει εξωπραγματική!
1975-1978  1η τετραετία
1979-1982  2η τετραετία
1983-1986  3η τετραετία
1987-1994 Δημοτικός Σύμβουλος
1991-1994  4η τετραετία
1995-2002 επίτιμος Δήμαρχος

(Η ανάρτηση ήταν ιδέα της Μίνας Λιοπύρου, στη συλλογή των στοιχείων βοήθησαν η Κατερίνα Βούλγαρη και η Μαρία Χαλά - Βούλγαρη)

Μια μέρα του Ιουνίου 1978

φωτο ΠΗΛΙΚΑΣ

Η Ειρήνη Σκόδρου (Σκόρδενα) φωτογραφίζεται με τα δύο μεγαλύτερα εγγόνια της, την Αννα Μηλαίου και τον Δημήτρη Α. Αμωράτη. Φορά γυαλιά στο στιλ της δεκαετίας του 1960, είναι καλοχτενισμένη και ήρεμη. Ο Δημήτρης κοιτά κατάματα τον φακό. Είναι ένα γλυκό αγόρι, ένα καλό παιδί, ντυμένο όμορφα, προστατευμένο στην αγκαλιά μιας οικογένειας που τον λάτρευε και που έμελλε να τον λατρεύει βουβά... για πάντα. Εκείνη η Τετάρτη 21 Ιουνίου του 1978 ήταν μια άσχημη μέρα για πολλούς, το πρωί ξυπνήσαμε με τα ραδιόφωνα να παίζουν πένθιμη μουσική για τον σεισμό της Θεσσαλονίκη που είχε γίνει το προηγούμενο βράδυ, τ' απόγευμα που ήρθε μετά τη δίνη του πρωινού, σκόρπισε ακόμη περισσότερη λύπη στη μικρή μας κοινωνία. Ο Δημήτρης Αμωράτης σκοτώθηκε όταν μπλέχτηκε το κατάρτι του σκάφος του στα σύρμα της ΔΕΗ έξω από το Ναυτικό Όμιλο. Λένε πως οι άνθρωποι πεθαίνουν όταν σταματάμε να τους θυμόμαστε. Ο Σεφέρης λέει: "Η μνήμη όπου και να την αγγίξεις πονεί" Δημοσιεύοντας  παρόμοιες φωτογραφίες δεν επιδιώκω "μακροβούτια συγκίνησης", απλά δεν μπορώ να δεχθώ πως κάποιοι άνθρωποι γεννήθηκαν, έζησαν, έφυγαν χωρίς ν' αφήσουν το χνάρι τους... Αυτό το χνάρι θέλω ν' ακολουθώ... Γι' αυτό το λόγο και σημερινή πρωτοβουλία του Δημάρχου Σουσουδη να διοργανώσει αγώνα δρόμου στη μνήμη του Δημήτρη είναι πέρα για πέρα συγκινητική και του αξίζουν πολλά μπράβο.

Κοπή πίτας 2015 - Αίγλη Ζαππείου

Μαντούλα, Αννα, Φιλίτσα. Δ. Σ. Συλλόγου Λειβαδίων. (πάντα άξιες!!!)

Ο πρόεδρος Λωνίδης

Ειρηνούλα & Ειρηνούλα (Περαχωριανές Βουλγαρίνες)

Η Μαριάννα Φωτοπούλου της andriakipress.gr και ο δικηγόρος Μανώλης Διαμαντάρας.

to kopi ti pita

Η Ζωή Καρβούνη κέρδισε το φλουρί,. Η Μαρία και η Ειρήνη.

"O Captain! My Captain!"

Φωτογραφίες: Ντίνα Κουμπούλη weddingbaptism.gr

Ευχές σε δύο πρώτα ξαδέλφια

Σαν σήμερα γεννήθηκαν την ίδια μέρα αλλά με διαφορά πολλών ετών... η θεία Ελένη Γιαννίση και ο Βαγγέλης Γαβριήλ πρώτα ξαδέλφια από τις μανάδες τους που ήταν αδέλφια (το γένος Γαλιάσου). Ευχόμαστε και στους δύο να ζήσουν πολλά χρόνια με υγεία, πνευματική διαύγεια και καλή ζωή. 

Υπερπόντια γλέντια

Η τραπεζαρία του πλοίου Pilineon της ORION

Η τραπεζαρία ενός πλοίου μπροστά μας. Ένα μεγάλο τραπέζι με βαριές καραβίσιες πολυθρόνες, δέκα άνθρωποι που δεν έχουν προλάβει να πάρουν την κλασική πόζα για φωτογράφιση με τα ποτήρια στα χέρια μας κοιτούν και χαμογελούν. Είναι κεφάτοι. Λίγο πριν έλεγαν αστεία, "πείραζε" ο ένας τον άλλον. Στα αριστερά τυπωμένη η ημερομηνία εμφάνισης της φωτογραφίας. Ο καπετάνιος Γιώργος Μηλαίος (τρίτος από αριστερά) μαζί με το πλήρωμα διασκεδάσουν. Δεν γνωρίζουμε που βρίσκεται το καράβι, δεν ξέρουμε τ΄όνομα του, από τα ρούχα των ανθρώπων καταλαβαίνουμε πως μπορεί είναι σε ψυχρά κλίματα. Δεν ξέρουμε τι γιορτάζουν. Μπορεί και τίποτα. Ίσως είναι ένα ακόμη μικρό γλέντι από αυτά που χωρίς αφορμή "έστηναν" για να διασκεδάσουν τις ατέλειωτες ώρες μοναξιάς τους οι ναυτικοί. Είναι μια ακόμη στιγμή στο χρόνο, μια στιγμή που ξεκινά γλυκά και στο τελείωμα αφήνει μια πίκρα. Στο βάθος όρθιος ο Νίκος Κουμαριανός και δίπλα του (στα δεξιά) ο Μιχάλης Βούλγαρης (πατέρας μου).

Εορτολόγιο: Αντωνίου του Μεγάλου, Αγίου Θεοδοσίου. Χρόνια πολλά σε όσους-ες γιορτάζουν.

Οι polaroid του '70

Γιώργος Μηλαίος, Ρίτσα Βούλγαρη, Αννα, Δήμητρα Μηλαίου, Αννα Βούλγαρη

Οι θολές κουνημένες polaroid της ζωής μας... στις μέρες μας η αναπαραγωγή εικόνων και ήχων γίνεται με τέλειο τρόπο. Την δεκαετία του '70 οι φωτογραφικές μηχανές απαιτούσαν πλήρη ακινησία του φωτογράφου κατά την διάρκεια της πόζας, σε διαφορετική περίπτωση οι εικόνες "έβγαιναν" κάπως έτσι, θολές, με διπλά είδωλα και άτονα χρώματα. Εχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε, τόσα πολλά που μια μικρή αίσθηση  χαράς από εκείνες τις ξέγνοιαστες μέρες έχει μείνει. Χαρά μαζί με ασφάλεια. Τίποτα δεν μπορούσε να αλλάξει τον κόσμο μας γιατί τον κρατούσαν στα δυνατά τους χέρια γίγαντες, όπως ο Γιώργος Μηλαίος, όπως οι πατεράδες μας. Ζωή χωρίς ανησυχία και φόβο, τότε στην Άνδρο... το 1970, με τους ναυτικούς μας να ταξιδεύουν παντού, να γεμίζουν με αγαθά τα σπίτια.. Αλλά η νοσταλγία είναι πιπέρι ανατολίτικο, μια νοστιμίζει, δύο καίει φοβερά.

Το καλοκαίρι είναι ένα παιδί που τρέχει γρήγορα

Τώρα που το καλοκαίρι του 2012 έφυγε τυπικά και ουσιαστικά κρατώ σαν την καλύτερη ανάμνηση την εικόνα αυτή: Στην κεφαλή της σκάλα στην εκκλησία των Αγίων Πάντων στα Λειβάδια, φώναζα στη μικρή να τρέξει πιο γρήγορα για να προλάβει να κοινωνήσει. Ατάραχη, χωρίς να χάνει τον βηματισμό της με πλησίαζε δίχως να με κοιτά.
Όταν ανέβηκε την σκάλα χαμογέλασε και αυτό το μειδιάματα... θα κρατήσω για πάντα. Το καλοκαίρι του 2012 τελείωσε, να είμαστε καλά να ζήσουμε τους "δικούς μας θριάμβους" το επόμενο καλοκαίρι.

Χρόνια πολλά στις Σοφίες που γιορτάζουν. Χρόνια πολλά Σοφία Μαραβελίδενα.

Μια μεγάλη οικογένεια... Γαλιάσοι

Οικογένεια Γαλιάσου. Μια μεγάλη Λειβαδιανή οικογένεια. Κάντε κλικ στην εικόνα ή τυπώστε από εδώ το γενεαλογικό δέντρο. Αν υπάρχουν λάθη γράψτε το σωστό. Το "δένδρο φτιάχτηκε" από την εγγονή της Ασημιώς, τη Μίνα, με την καθοδήγηση φυσικά του πατέρα της Αντώνη. Να είσαστε καλά! Θα χαρώ πολύ κάποιος "Γαλιάσος" να συνεχίσει το δένδρο.

Το σόι μου...

Μεχρι να βρω φωτογραφίες του καταπληκτικού χωριού μας... ποστάρω το σόι μου. Καλοί δεν είμαστε?