Οδηγίες προς ναυτιλλομένους

Στους στοχασμούς σου γλώσσα να μη δίνεις, ούτε
να βάζεις κάθε σκέψη πρόχειρη σε πράξη.
Να είσαι καταδεκτικός, μα όχι ποτέ χωριάτης.
Τους φίλους πόχεις, αφού πρωτα τους δοκίμασες,
με κρίκους ατσαλένιους στην ψυχή σου γάντζωσ΄τους
μα μη τη χούφτα σου τραχύνεις με παρέα
το κάθε ξεκλωσιάρικο άπλερο συντρόφι.
Φυλάξου να ΄μπεις σε καβγά, μ' αν μπλέξεις, μείνε
που ο αντίπαλος σου να φυλάγεται από σένα.
Δίνε τ' αυτί σου σ' όλους, τη φωνή σε λίγους.
Δέξου την κρίση καθενού, μα φύλαγε τη γνώμη σου.
Ντύσου με λούσο, όσο σηκώνει το πουγγί σου,
χωρίς ιδιοτροπίες, πλούσια, μα όχι φαντασμένα
τι η φορεσιά συχνά τον άνθρωπο συσταίνει
και στη Γαλλία οι πιο καλοί σε γένος και κατάσταση
είναι πολύ κομψοί κι αγέρωχοι, σ' αυτά 'ναι οι πρώτοι.
Ποτέ μη γίνεις δανειστής, ούτε χρεώστης
το δάνειο χάνει δυο, το χρήμα και τον φίλο
κι η χρέωση στομώνει την οικονομία.
Προπάντων τούτο, -αληθινός να 'σαι στον εαυτό σου
και θ' ακολουθήσει, όπως η νύχτα την ημέρα,
να μη μπορείς πια να 'σαι ψεύτης σε κανέναν.
Ουίλλιαμ Σαίξπηρ, Αμλετ, μετ. Βασίλη Ρώτα
Ο Πολώνιος συμβουλεύει τον γιο του Λαέρτη

Η εφημερίδα ΒΗΜΑ καθημερινά δίνει ένα μικρό κομψό βιβλιαράκι με τα έργα του Σαίξπηρ. Άρχισε με τον Αμλετ. Έτσι όπως δεν μπορώ να αντισταθώ σχεδόν σε κανένα βιβλίο το αγόρασα. Είχα από το σχολείο να διαβάσω τον Αμλετ. Συμβαίνει συχνά αυτό με τους κλασικούς. Τους ξεχνάμε, όπως λησμονούμε πολλές φορές το αυτονόητο. Συνήθως είναι απίστευτα επίκαιροι και φυσικά σοφοί. Αλήθεια που πήγαν στις μέρες μας οι σοφοί; Μήπως γνωρίζεται κανέναν; Λοιπόν...

"Πού πήγε αυτός που ξέρει να μιλά

Που ξέρει πιο πολύ και να πιστεύει;"