Μια Σάριζα παρακαλώ

Ουφ πέρασαν. Πάει αυτό ήταν, δεν ήταν φοβερό τελείωσε. Όλα τελειώνουν. Πέρασαν οι γιορτές. Επιτέλους! Άντε τώρα να φύγουν. Σιγά που θα φύγουν, πως να φύγουν; Τι να κάνω; να το κόβω κάθε μέρα με το πόδι μέχρι το Σύνταγμα; Μπα; τι θα κερδίσω; σχεδόν τίποτα. Ούτε μια ώρα δεν είναι η πλατεία. Να τρώω μαρούλια, πιπεριές, καρότα, χλόη μυρωδάτη; Θα φύγουν έτσι; Ναι, εμένα μου λες, δεν φεύγουν! Κάποτε... θα φύγουν, κάποτε! Θα μου πείτε: "πως κάνεις έτσι για δύο κιλά που πήρες παραπάνω" Μωρέ ψύχραιμη θα ήμουν, αλλά αυτά τα δύο πήγαν να κάνουν παρέα με τα άλλα δύο τα πασχαλινά και αγκαλιά όλα μαζί κάνουν παρέα με τα καλοκαιρινά, που έχουν σφιχταγκαλιαστεί με τα περσινά χριστουγεννιάτικα, που κι αυτά έχουν κολλήσει με τα... Ουφ, μπερδεύτηκα! Μπουνταντίστικα. Πιάσε μωρέ μια Σάριζα σιγά - σιγά να συνηθίσω αυτό το ποτό, πρώτα με φυσαλίδες, αργότερα σκέτο (μόνο σκέτο το νερό δεν παχαίνει). Πάνω απ' όλα πρέπει όμως να το πάρω απόφαση πως είμαι μια γυναίκα με... "πάχος"!