“Εχει πανσέληνο απόψε κι είναι ωραία”

Τη φωτογραφία την τράβηξα στην επιστροφή από τις καλοκαιρινές διακοπές. Μαζί με τη Βούλα στο κατάστρωμα με ένα κουτάκι μπύρα, χαζεύαμε το ολόγιομο φεγγάρι. Το ταξίδι ήταν υπέροχο, το αεράκι απαλό, ο Κάβο-ντόρος λάδι. Κουβεντιάζαμε χαλαρά, το βαπόρι έσκισε ήσυχα τα νερά, το καράβι στιγμές έμοιαζε ακυβέρνητο σα βάρκα που είχε χάσει τα κουπιά, δεν μας ένοιαζε τίποτα, δεν μ' ενοχλούσε ούτε το τέλος της ξεγνοιασιάς των διακοπών, το ταξίδι είχε “οσμή ονείρου”. Αυτή τη στιγμή θυμήθηκα απόψε όταν πριν κοιμηθώ βγήκα για λίγο στη βεράντα να επιθεωρήσω τα λουλούδια. Ένας προβολέας φώτιζε τη τέντα, την έκανε να φαντάζει κατάλευκη. Έβγαλα το κεφάλι έξω το μπαλκόνι και τότε είδα ένα τεράστιο φεγγάρι να φωτίζει τη κοιμισμένη πόλη. Πολλές φορές την Αθήνα την “σώζει” ο ουρανός, τις περισσότερες μας θυμίζει στιγμές αλλοτινές, ταξίδια με βαπόρια, κουβέντες, γέλια με φίλους. Με μιας εξαφανίζονται όλα... δουλειές, υποχρεώσεις, αγωνίες, άγχη. Ολα... όλα λούζονται και ξεπλένονται στο φως του φεγγαριού. Ελπίζω το ίδιο να γίνει κι απόψε. Καλημέρα blogοπαίδα!