Η εκκλησία έχει απολύσει, πλήθος ανεβαίνει τα σκαλιά, ο Πλάτανος βουϊζει, τα παιδάκια ξεφωνίζουν και οι παρέες ψάχνουν να βρουν να βολευτούν σε μισά τραπέζια. Στην αγορά τα πάνω κάτω λιώνουν τις πλάκες, γυναίκες στα μπαλκόνια χαζεύουν το πλήθος. Kάτω από τις μουριές πίνεις καφέ με μπύρα παρέα, κουλουράκια με τυρόπιτα, γλυκό με ουζομεζέ. Δεν σε νοιάζει, δεν πειράζει! Χαιρετάς γνωστούς και λίγο αργότερα το επαναλαμβάνεις, δεν θυμάσαι ποιους είδες, δεν συγκρατείς τι σου είπαν, όλα έχουν γίνει ατμός, όλα έχουν εξατμιστεί μέσ’ στο μυαλό σου. Τίποτα δεν έχει σημασία. Ολα έχουν σημασία... όμως τελικά είναι ασήμαντα! Ολα… όλα είναι ασήμαντα εκτός από ένα: είσαι εκεί, παραμονή Θεοσκεπάστου, εκεί στο νησί, στη Χώρα, στην αγορά, στο κέντρο του κόσμου!