Η Κρίστα χαρούμενη έχει ανέβει τρέχοντας τα σκαλιά και στο ψηλότερο σκαλί γεύεται τις μυρωδιές και τον θαλασσινό αέρα. Η σκάλα φτάνει μέχρι τα σπίτια της Χώρας, η ξερολιθιά φτάνει μέχρι τον ουρανό. Κοιτώντας ώρα πολύ την φωτογραφία θέλω όρθια με φόρα ν' ανέβω το ντουβάρι. Στο όνειρο μια πτήση να κάνω πάνω από την Αγία Θαλασσινή, να μείνω εκεί ώρα πολύ, να μείνω μέχρι αύριο, να δω πρώτη αυτόν που θα πιάσει τον Σταυρό. Παραμονή των Φώτων κι η σκέψη στα αγιασμένα νερά γυρίζει.
(Είμαι ακόμη στο γραφείο, φωνές, φασαρία, δίπλα εργάτες φτιάχνουν μια αίθουσα, τεχνικοί συνδέουν υπολογιστές... μα εδώ μέσα στο μυαλό μου φυσά αεράκι Αντριώτικο)
Φωτογραφία: Κου Πε Πε
http://www.youtube.com/watch?v=ZU0gDHNovro&feature=related
ΑπάντησηΔιαγραφήΓεια σου ανώνυμε με τα ωραία σου!
ΑπάντησηΔιαγραφήδεν ειμαι ανωνυμος ειμαι ενα μικρο καλλιβρουσακι. ριχνω τον τελευταιο χορο γιατι ακουω τον παπα ναρχεται με την αγιαστουρα του, σε λιγο οπου φυγει -φυγει.. του χρονου παλι θα ερθω στο μπλογκ να σας κλεψω κανα γλυκο.. ελπιζω ναχετε ανανεωσει τις συνταγες σας.. τοσα χρονια τα ιδια και τα ιδια...
ΑπάντησηΔιαγραφήΟΙ ΚΑΛΙΚΑΝΤΖΑΡΟΙ
ΑπάντησηΔιαγραφήΛέγανε οι γιαγιάδες τα παλιά χρόνια στα εγγονάκια τους για να κάθονται ήσυχα ότι κάθε νύχτα του Δωδεκαημέρου στους δρόμους του χωριού και στα χαλάσματα κυκλοφορούσαν καλικάντζαροι. Αυτοί, έλεγαν, ήταν ξωτικά, αερικά. Τους φαντάζονταν σαν κάτι μαυριδερά, κοντά κοκαλιάρικα και κακάσχημα όντα, κάτι μεταξύ ζώου και ανθρώπου, που όλη την ώρα χοροπηδούσαν γκρινιάζοντας, χορεύοντας και τραγουδώντας.
Όλο τον χρόνο βρίσκονταν κάτω απ’ τη γη και ζήλευαν τον απάνω κόσμο.
Οι άνθρωποι πίστευαν παλιά πως βαθειά κάτω απ’ το έδαφος υπήρχε ένα τεράστιο δέντρο που στήριζε όλη τη γη. Γύρω απ’ αυτό το δέντρο ήταν μαζεμένοι οι καλικάντζαροι που όλο τον χρόνο το ροκάνιζαν προσπαθώντας να το κόψουν και να καταστρέψουν τον κόσμο. Όταν όμως έφτανε η ώρα να κοπεί (λίγο πριν τα Χριστούγεννα) ανέβαιναν στην επιφάνεια για να μην τους πλακώσει η γη καθώς θα γκρεμίζεται.
Έτσι, τις ημέρες του Δωδεκαημέρου τριγυρνούσαν ανάμεσα στους ανθρώπους και έκαναν ό,τι σκανταλιά μπορούσε να φανταστεί ο νους του καθενός: πείραζαν και χτύπαγαν τους ανθρώπους τα βράδια, ανέβαιναν στις στέγες και έσπαγαν (με τα χοροπηδητά τους) τα κεραμίδια, καμιά φορά έμπαιναν μέσα από την καμινάδα και έτρωγαν όσα γλυκά δεν ήταν κρυμμένα και έκαναν κι ένα σωρό ζημιές.
Γι’ αυτό οι νοικοκυραίοι για να προστατευθούν, απ’ τη μια, δεν έβγαιναν έξω τα βράδια κι απ’ την άλλη, στα σπίτια μέσα άναβαν φωτιά στο τζάκι τους που δεν έσβηνε όλο το Δωδεκαήμερο για να κρατήσουν τους καλικάντζαρους μακριά. Για την κακιά στιγμή όμως που θα έμπαιναν, οι νοικοκυρές είχαν σ’ ένα σημείο που να φαίνεται ένα πιάτο με τηγανίτες να φάνε αυτές, να χορτάσουν και να μην μαγαρίσουν τα άλλα γλυκά.
Αυτά γίνονταν τις δώδεκα ημέρες, από τα Χριστούγεννα μέχρι τα Φώτα.
Όταν τέλειωνε το Δωδεκαήμερο, την ημέρα των Φώτων, οι καλικάντζαροι έφευγαν τρέχοντας για τον κάτω κόσμο επειδή τους τρόμαζε ο αγιασμός που έριχνε ο παπάς.
Καθώς γυρνούσαν όμως στον κάτω κόσμο, το δέντρο που στήριζε τη γη στο μεταξύ είχε ξαναθρέψει τελείως. Έτσι ξεκινούσαν πάλι από την αρχή το ροκάνισμα μέχρι να ξανάρθουν τα επόμενα Χριστούγεννα και να ξανανέβουν στη γη.
Και η ιστορία αυτή συνεχίζεται μέχρι τις μέρες μας όπου δεν πιστεύουν και πολλοί στους καλικάντζαρους.
Εσείς... πιστεύετε;
τιγανίτες για τα καλικαντζαράκια!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΥλικά
1 κούπα αλεύρι
1/2 κουταλάκι μπέικιν πάουντερ
μια πρέζα αλάτι, 1/2 κουταλάκι κανέλα
2 κουταλιές βούτυρο ή μαργαρίνη
2 κουταλιές ζάχαρη
2 αυγά
1 κούπα γιαούρτι
2 μέτριες ώριμες μπανάνες
μέλι ή σιρόπι ή πραλίνα για το σερβίρισμα
σπορέλαιο για το τηγάνισμα
Εκτέλεση
Αναμιγνύετε το αλεύρι, τη μπέικιν, το αλάτι και την κανέλα. Χτυπάτε το βούτυρο με τη ζάχαρη και τα αυγά και προσθέτετε το μίγμα του αλεύρου. Χτυπάτε στο μπλέντερ τις μπανάνες με το γιαούρτι και τα προσθέτετε στο μίγμα. Ζεσταίνετε λίγο λάδι σε αντικολλητικό τηγάνι και ρίχνετε τόση ποσότητα μίγματος ώστε να σχηματιστεί μια τηγανίτα διαμέτρου 14 εκ. περίπου. Ψήνετε σε μέτρια προς χαμηλή θερμοκρασία μέχρι να ροδίσει καλά και από τις δύο πλευρές. Μεταφέρετε σε πιάτο, γαρνίρετε με μέλι ή με σιρόπι της αρεσκείας σας ή αλείφετε πραλίνα φουντουκιού και σερβίρετε αμέσως.
είναι και λίγο διαφορετικές...δεν τις λες και gourmet...αλλά είναι διαφορετικές
Καλλιβρουσάκι;
ΑπάντησηΔιαγραφήΑνανέωση συνταγών;
Μήπως να κάνουμε πατάτες με σος σοκολάτας και τριμμένη καρύδα;
ΜΗΠΩΣ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΛΙΓΟ ΔΙΑΙΤΑ???ΛΕΩ ΕΓΩ ΤΩΡΑ!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλες οι συνταγες σας αλλα τωρα ειμαι κατω απ τη γη και ροκανιζω ξανα το δεντρο που να παρει..
ΑπάντησηΔιαγραφήτου χρονου που θα ξαναρθω μη με ξεχασετε
αλλα και να με ξεχασετε θα σας θυμηθω εγω..
αντε και του χρονου
το καλλιβρουσακι
Αυτή η ανοησία μου να μην κλείνω την αφύπνιση του κινητού και να ξυπνώ τις αργίες από τα μαύρα χαράματα δεν μπορώ να με καταλάβω! Μου φαίνεται πως έχω γίνει άλαλο
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα
Η Θάλασσα ήσυχη περιμένει ,η αγία θαλασσινή έτοιμη,οι<> έχουν σήμανση,είναι νωρίς ακόμα,μπές στην κάμερα να δεις το τοπίο,δεν περιγράφεται γρήγορα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα το παίξω ΜΑΝΤΑΛΕΝΑ <> ??????
Να το δω απ το μπαλκόνι,να κατέβω κάτω??
Σούλα
μη στεναχωριεσαι αφεντικο δε φταις εσυ εγω την αλλαξα την αφυπνιση στο κινητο
ΑπάντησηΔιαγραφήηταν η τελευταια σκανταλια μου πριν φυγω για κατω απο τη γη
χι χι χι
καλημερα σας....
ΑπάντησηΔιαγραφήμικρο ξωτικουλι καλλιβρουσακι μη φευγεις....απο παιδι μου αρεσαν τα ξωτικα...οχι εκεινα τα καραμελωμενα τα γλυκα τα ζουζουνιαρικα...τα διαλολακια μου αρεσαν που πατουσαν στις τουρτες και αναποδογυριζαν τους τετξερεδες!!!!αν εισαι τετοιο μεινε...σρο ζητα καποια που δεν εγραψε ΠΟΤΕ καμια συνταγη!!!!
χρονια πολλα και καλες βουτιες!
φιλουμπες!
και επειδη ακομα δεν εχω ξυπνησει...εννοουσα "τα διαολακια" και "τους τετζερεδες"...
ΑπάντησηΔιαγραφήαυτα!