Μια παλιά φωτογραφία

Πολλά χρόνια πριν οι ψηφιακές μηχανές μας βομβαρδίζουν με τα κλίκ τους, η φωτογραφία ήταν μια σύνθετη, καθόλου προσωπική υπόθεση με μεγάλο κόστος. Ο φωτογράφος σκηνοθετούσε με ακρίβεια το κάδρο του μιας και δεν είχε ευκαιρία να το "ξανατραβήξει". Κοιτάξτε αυτή εδώ την φωτογραφία, παρατηρήστε τις σκιές, το φως, το φόντο. Ο νέος άνδρας είναι ο Γιάννης Χαζάπης (παππούς της Ασπασίας και της Αρετής και πολύ καλός φίλος του πατέρα μου) ο φωτογράφος τον έχει "στήσει" πολύ σωστά, η φωτογραφία αποτυπώνει κάτι από τον χαρακτήρα του, τη δυναμική του. Στέκει ήρεμος, το χέρι του ακουμπά με σιγουριά στο τραπέζι. Η εικόνα μιλά... φλύαρα λέει: "είμαι γερός, νέος, δουλευταράς, είμαι σίγουρος, δεν φοβάμαι τίποτα". Τα χρόνια τότε ήταν δύσκολα αλλά και ελπιδοφόρα. Οι άνθρωποι προσπαθούσαν να καλυτερέψουν την κατάσταση τους, η προσπάθεια αυτή τους έδινε φτερά και αντοχή. Εμείς σήμερα είμαστε στην αντίθετη θέση: "από τα ψηλά στα χαμηλά" ο τρόμος του κενού τεντώνει τις ψυχές μας. Φαντάζομαι πως ο πατέρας μου και ο Γιάννης συνεχίζουν να κάνουν παρέα, σα να τους ακούω να ξεκαρδίζονται..