Οι χιονισμένες πορτοκαλιές

Ξαφνικά, μου φάνηκε πως έπεφτα, όχι κατά τρόπο τρομακτικό, όπως συμβαίνει στους εφιάλτας, αλλά μαλακά και ηδονικά μέσα σ' έναν μπα­ξέ της ιδιαιτέρας μου πατρίδος Άνδρου, όπου την άνοιξη οι ανθισμένες λεμονιές σκορπούν τα μύρα τους, με τόσην επιμονή και τόσον έντονα, που πλημμυρίζουν όχι μόνον τον α­έρα, αλλά και τα πιο ερμητικώς κλειστά δωμάτια και τα πιο βαθειά σεντούκια και συρ­τάρια, κάτω από τα μακρουλά και στρογγυ­λά κυπαρισσένια βορδωνάρια. Ανδρέας Εμπειρίκος

Φέτος η Αντρος από τις πολλές βροχές είναι καταπράσινη, τόσο πράσινη που ακόμη και κάτω- κάτω τα γκρέμνα δίπλα στη θάλασσα έχουν ένα πράσινο χνούδι. Οι πορτοκαλιές ανθισμένες, τα εσπεριδοειδή ευωδιάζουν. Μια βαθιά αναπνοή και το μεθυστικό άρωμα των ανθών σε έστελνε στα ουράνια. Το χώμα κάτω από τα δέντρα είχε νιφάδες από ανθούς. Μια επίσκεψη σε ένα μπαξέ, για λίγο μόνο για λίγο, αρκούσε για ν' αλλάξει την όποια πραγματικότητα ζει ο καθένας μας. (Ευχαριστώ Βαγγέλη Γ., του Βάσου, για την ιδέα και την ξενάγηση)

Ζωή χρόνια πολλά, ευχές σε όσες σήμερα γιορτάζουν