Πρώτη μέρα στο σχολείο

Ύφος βλοσυρό, σκέψεις μαύρες κι άραχνες του τύπου: που-πάω-εγώ-τώρα, άψογος γιακάς, καλοσιδερωμένη ποδιά, τα καλά παπούτσια, η αγαπημένη κορδέλα. Η μικρή δίπλα είναι ενοχλητική. Κρυφές σκέψεις για το καλοκαίρι που έφυγε, το παιχνίδι και την ξενοιασιά που χάθηκαν. Το μόνο θετικό είναι η ολοκαίνουργια κατακόκκινη τσάντα που έστειλε ο Νίκος από την Ιαπωνία. Έχει φερμουάρ γύρω-γύρω, όταν ανοίγει είναι πολύ πρακτική με ξεχωριστές θέσεις για μολύβια, τετράδια. Δεν χωρά πολλά πράγματα. Εκτός από τα ντουβάρια που παραμένουν σχεδόν ίδια, έχω την εντύπωση πως και η ματιά είναι ίδια, λίγο από τσαντίλα, ντροπή, πείσμα. Τα όποια προτερήματα ήρθαν μετά, με τις συναναστροφές και τις φιλίες και μάλλον απ' όσο μπορώ να προβλέψω, αργά αλλά σταθερά στην πρώτη θέση πάει το πράγμα!

Καλή σχολική χρονιά σ' όλα τα παιδάκια του κόσμου.

Κουράγιο στους γονείς! Υπομονή στους δασκαλους!