Προεδρικό... χοιροσφάϊ

Ο Πρόεδρος γλέντησε μαζί με συγγενείς και φίλους στα χοιροσφάγια. Γέμισαν οι μπορνιές με γλίνα, λούζες και λουκάνικα. Φάγανε μπόλικα σύσσυρα, ήπιαν κρασί. (σταματώ γιατί θα βάλω τα κλάματα) Και του χρόνου Πρόεδρε, πάντα τέτοια!

Εκδρομή... στην Αντρο

Λειβαδιανοί εκδρομείς ποζάρουν στο φακό στην πρόσφατη εκδρομή στην Αγία Μαρίνα, Ναυτική βάση, Κατάκοιλο, Μπατσί. Αντε με το καλό και στην Πόλη! Κυριακή 7-9-08 Φωτογραφίες Πρόεδρος

Δυο αδερφάκια είμαστε, κανονικά φαούδια!

Ετσι όπως βλέπω την φωτογραφία και τον μικρό να χαμογελά όλο καλοσύνη φαντάζομαι πως μόλις τέλειωσε η πόζα το κοριτσάκι βρέθηκε τ' ανάσκελα πίσω από τα μαξιλάρια, γιατί ως γνωστόν μεγαλύτερο φαούδι από τον "πιτσιρικά" δεν υπήρξε! Όσο για την μικρή επιβίωσε γιατί έγινε επίσης... φαούδι. Η ιδιότητα του φαουδιού περνά από γενιά σε γενιά, δεν κληρονομούμε μόνο τη χοληστερίνη και το ζάχαρο από τους γονείς μας, αλλά και την φαουδιά. Η νεότερη γενιά επιβεβαιώνει τον ισχυρισμό μου!

Φυσικά ξέρουμε ποιοι είναι οι εικονιζόμενοι, αλλά αφήνω ένα μυστήριο για κάποιους που δεν θα τους αναγνωρίσουν με την πρώτη ματιά. Έτσι για παιχνίδι!

Σκύλος+γάτα=Love?

Ένα απόλυτα κοινό συνηθισμένο θέαμα... ένας σκύλος και μια γάτα κάνουν "χαρούλες". Η γάτα κοιτά με αυτοπεποίθηση το φακό, γεννημένη diva, ο σκύλος της κάνει "γούτσου-γούτσου". Απόλυτα αθώος, χαριτωμένος, με δυνατό κορμί. Σκύλε προσοχή: με τις γάτες ποτέ δεν μπορείς να είσαι σίγουρος! Φωτογραφίες: etoulas

Χρόνια πολλά υπέροχη Φωφώ!

Να χαίρεσαι την οικογένεια σου και εμείς τους φοβερούς μεζέδες σου!

Ψηλά στο βουνό στην Αγία Θέκλα

Η Πέρλα έβαλε σε «τάξη» τους Λειβαδιανούς και ο VangLouk τους φωτογράφησε σήμερα το πρωί, ψηλά στο βουνό, στην Αγία Θέκλα. Φωτογραφία: VangLouk, Styling: Πέρλα

Σάλα σάλα μες στη σάλα τα μιλήσαμε

Ανοίγω νέα σάλα που λέει η Καψοράχη γιατί ο κόσμος είναι ποσόν και η παλιά θα "σκάσει" απόψε που βρέχει...

Home sweet home

Χθες κοιμήθηκα με ένα ελαφρύ πάπλωμα, δεν ξέρω αν έφταιγε η κούραση ή τα πούπουλα αλλά ξύπνησα γεμάτη ενέργεια. Πίνω καφέ μαζί με κουλουράκια από την Άντρο, λίγο τυρί μαλαχτό. Έχω απλώσει στο τραπεζάκι ποσών κυριακάτικες εφημερίδες. Το τηλέφωνο δεν κτυπά, ακούω ραδιόφωνο. Ηρεμία... τρώω τα κουλουράκια, διαβάζω ένα άρθρο, πίνω μια γουλιά... Δεν είναι άσχημα... Καλά είναι κι έτσι!

... ύστερα ήρθαν οι πάπιες!

Εκεί που οι παππούδες έκαναν μπάνιο, τα παιδάκια μαθήματα ιστιοπλοΐας, οι νεαροί καμάκι (κάνουν;) οι δεσποινίδες ηλιοθεραπεία,
οι μεσήλικες οφθαλμόλουτρο, οι γιαγιάδες πύργους στην άμμο με τα εγγόνια, οι έφηβοι παίζανε ρακέτες και όλοι εμείς οι υπόλοιποι πίναμε μπύρες... εκεί λοιπόν σεργιανούν τώρα 3 πάπιες! Για όποιον δεν το κατάλαβε ή δεν θέλει να το καταλάβει (σνιφ) το καλοκαίρι 2008 ανήκει στο παρελθόν. Καλό φθινόπωρο να έχουμε! Φωτογραφία: VangLouk
Στάθη χρόνια πολλά. Χρόνια πολλά σε όλους.

Φθινοπωρινά Λειβάδια

Άλλαξε ο καιρός, άλλαξαν τα χρώματα. Ξαφνικά ο ήλιος έπαψε να είναι ο κυρίαρχος, η γη σταμάτησε να αχνίζει από τη ζέστη. Αλήθεια πότε πέρασε το καλοκαίρι; Η φωτογραφία δεν θα μπορούσε να μην είναι του VangLouk!

Μακάρι να' χα δυό καρδιές

Μακάρι να' χα δυό καρδιές μες στη ζωή την ψεύτρα
Η μια να λιώνει στις ψωτιές, μες στις φωτιές
Κι άλλη να' ναι πέτρα

Μες την ζωή μου την πεζή και τη βασανισμένη
Τι να σου κάνει μια καρδιά, αχ μια καρδιά
Κι αυτή σακατεμένη

Ξύπνησα μ' αυτό το τραγούδι στο μυαλό, το τραγούδησα στο μπάνιο (με κλειστό παράθυρο, δεν μου φταίνε οι γείτονες) αντιλαλεί στο μυαλό η καθαρή σαν κρύσταλλο φωνή του Μπιθικώτση. Δεν ξέρω αν τους στίχους τους έγραψα σωστά, τέτοια ώρα ούτε αναζήτηση στο google δεν μπορώ να κάνω. Φυσικά είναι της Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου, γι αυτό και με πέντε κουβέντες λέει αυτό που θέλει να πει και που κάθε φορά μπορεί να είναι διαφορετικό στη φαντασία του ακροατή. Μοναδικά τραγούδια μια άλλης εποχής περασμένης. Ας μη κλάψω αυτή τη στιγμή, κλαίω μια άλλη φορά, σήμερα δεν προλαβαίνω με καλεί... το "παντεσπάνι μου", με έχει πλακώσει το παντεσπάνι μου ! Πώς γίνεται αυτό; Μωρέ γίνεται! Ακόμη και τα “ελαφριά” πράγματα και αυτά που αγαπάμε, ότι λατρεύουμε πολύ ώρες-ώρες έχουν ένα... αβάσταχτο βάρος.
Υ.Γ. Επίσης εκτός από δυό καρδιές θα ήθελα και δυο ζευγάρια πόδια, να αλλάζω οταν κουράζομαι, χέρια δεν θέλω γιατί ήδη έχω χέρια ποσών. Boul-boul Ινδική θεότητα με τα πολλά τα χέρια!

Wish you were here

Αγόρασα τον δίσκο από το θρυλικό υπόγειο της πανεπιστημίου, αν δεν κάνω λάθος έκανε 640 δρχ. (ερώτηση: πόσο έκανε ένας δίσκος το 1980;) είχα ένα Philips πικ-απ δώρο φυσικά του Νίκου. Είχα ακούσει το The wall άπειρες φορές, τον είχα λιώσει, είχα δει την ταινία. Εκείνη την εποχή δεν αγοράζαμε πολλούς δίσκους, δεν έφταιγαν πάντα τα λεφτά. Ταυτιζόμαστε με κάθε δίσκο, τον ακούγαμε όχι σα φόντο μουσικό στις καθημερινές ασχολίες μας, "μπαίναμε" κυριολεκτικά στο λαβύρινθο του καλλιτέχνη, χανόμαστε στα αυλάκια του. Αγοράζαμε τον επόμενο μόνο όταν "ξεπερνούσαμε" το έργο που ακούγαμε. Κάπως έτσι μεγαλώσαμε, θυμάμαι κάποιες χρονιές από τους δίσκους που κυκλοφόρησαν Σήμερα παρ' όλο που έχω μετατρέψει όλη μου την δισκοθήκη σε mp3 και δεν ακούω βινύλιο, νομίζω πως η ευκολία να πηγαίνω γρήγορα από κομμάτι σε κομμάτι τίναξε στον αέρα την απόλαυση. Πιαστήκαμε όλοι μας σαν μικρά χαζά ψαράκια στο δόλωμα της εξέλιξης και χάσαμε... το ταξίδι. Φυσικά ξέρω πως δεν υπάρχει επιστροφή, ούτε πρόκειται να ακούω στο παλιό πικ-απ μου ξανά μουσική αλλά να χθες όταν διάβασα για τον θάνατο του Richard Wright κάπως μου ήρθε. Ήταν πριν χρόνια, άκουγα με πάθος Pink Floyd, είχα αφίσες τους, έκοβα φωτογραφίες τους από τα περιοδικά, άνοιγα τσίτα τα μεγάφωνα και ονειρευόμουν άλλους κόσμους! Δεν έκανα δα και κάτι διαφορετικό από τα κορίτσια της ηλικίας μου. Έτσι Καψοράχη; Dark side of the moon...

Η Ύψωση του Τιμίου Σταυρού

Οι Ορθόδοξοι πιστοί τιμούμε με ιδιαίτερο τρόπο την σημερινή μέρα. Νηστεύουμε, κατακλύζουμε τους ναούς, βάζουμε κλώνους βασιλικού στα εικονίσματα, προσκυνούμε τον Τίμιο Σταυρό. Στο χωριό μας έχει ακόμη μια ιδιαίτερη σημασία μιας και είναι το κοιμητήριο. Σήμερα λοιπόν οι ψυχές των αγαπημένων μας είχαν καλή παρέα! Ο Σταυρός, γέμισε κόσμο, φωνές, χαχανιτά. Και του χρόνου Λειβαδιανοί, βοήθεια μας!
Η πάνω φωτογραφία είναι του vaglouk, η κάτω του Leo. Πολύ χαίρομαι που έφυγε ο κόσμος και ξαναγυρίσαμε στα δικά μας.

Λειβαδιανές μπλογκίστριες στο Κόρθι

Οι φίλες μας νωχελικά βολτάρουν στο Κόρθι. Προσέξτε τα μπαλκόνια με τα λουλούδια, τις γλάστρες, τα κίτρινα φώτα, τα φωτισμένα παράθυρα, τη γλυκιά ατμόσφαιρα του Γυαλού. Νιώστε το δροσερό αεράκι και ακούστε το σιγανομουρμούρισμα της θάλασσας. Σίγουρα, είναι πολύ όμορφο το Κόρθι! Φωτογραφία Vaglouk

Πρώτη μέρα στο σχολείο

Ύφος βλοσυρό, σκέψεις μαύρες κι άραχνες του τύπου: που-πάω-εγώ-τώρα, άψογος γιακάς, καλοσιδερωμένη ποδιά, τα καλά παπούτσια, η αγαπημένη κορδέλα. Η μικρή δίπλα είναι ενοχλητική. Κρυφές σκέψεις για το καλοκαίρι που έφυγε, το παιχνίδι και την ξενοιασιά που χάθηκαν. Το μόνο θετικό είναι η ολοκαίνουργια κατακόκκινη τσάντα που έστειλε ο Νίκος από την Ιαπωνία. Έχει φερμουάρ γύρω-γύρω, όταν ανοίγει είναι πολύ πρακτική με ξεχωριστές θέσεις για μολύβια, τετράδια. Δεν χωρά πολλά πράγματα. Εκτός από τα ντουβάρια που παραμένουν σχεδόν ίδια, έχω την εντύπωση πως και η ματιά είναι ίδια, λίγο από τσαντίλα, ντροπή, πείσμα. Τα όποια προτερήματα ήρθαν μετά, με τις συναναστροφές και τις φιλίες και μάλλον απ' όσο μπορώ να προβλέψω, αργά αλλά σταθερά στην πρώτη θέση πάει το πράγμα!

Καλή σχολική χρονιά σ' όλα τα παιδάκια του κόσμου.

Κουράγιο στους γονείς! Υπομονή στους δασκαλους!

"Αμπέλι μου, πλατύφυλλο και καλοκλαδεμένο"

Πριν λίγες μέρες έγινε ο τρύγος στο κτήμα του Νίκου και της Άννας, Όλο το σόι βοήθησε από τον παππού Γιάννη, την θεία Χριστίνα, τ' αδέλφια έως τα ξαδέλφια, εγγόνια και τους φίλους. Τα αμπέλια που πρώτος με μεράκι είχε φυτέψει ο προ πάππους Διαμαντής έχουν βρει άξιους συνεχιστές της παράδοσης στα χέρια των τωρινών ιδιοκτητών. Ιδιαίτερη απ' ότι έμαθα ήταν η προσφορά εργασίας του Babaka! Όλα να πάνε καλά παιδιά να φτιάξετε κρασί νέκταρ! Και του χρόνου! Good wines! Περισσότερες εικόνες εδώ Φωτογραφίες Κορίνα Καντερέ(λ)

Ο καιρός του τρύγου

Πατητήρι στον Άγιο Σπυρίδωνα Μεσαριάς, Κώστας & Κατίνα Μπασαντή, Γιάννης Καλλιβρούσης. 1950

Greenfields...κissed by the sun

Από αριστερά η Μαντούλα, η Κίρα η ιδιοκτήτρια Άννα, η Αργυρώ και η Βούλα απολαμβάνουν ένα γλυκό φθινοπωρινό δειλινό στη φάρμα "Σκάφες". Η τυπική Λειβαδιανή φιλοξενία δεν θα μπορούσε να απουσιάσει... στη φάρμα. Ακούστε το νοσταλγικό τραγούδι εδω Φωτογραφία Κορίνα Καντερέ(λ).

Τούτο το καλοκαιράκι...

Αγαπώ πολύ το καλοκαίρι, από το Πάσχα και μετά ανοίγει η καρδιά μου, λατρεύω να κολυμπώ στη θάλασσα. Όλο το χρόνο ουσιαστικά μετρώ αντίστροφα μέχρι εκείνη την ευλογημένη ώρα που θα σταθώ με γυμνά πόδια στο Παραπόρτι και με κλειστά μάτια θα βουτήξω. Το Παραπόρτι... άλλη μια τεράστια αγάπη! Δεν ξέρω τι λέτε εσείς για τις καθαρές παραλίες, αλλά εγώ όταν κολυμπώ θέλω να συμπληρώνω την ευτυχία μου... θέλω να βλέπω τη Χώρα! Το νησί έχει πολλές όμορφες παραλίες, τη Χώρα όμως μόνο από 2 παραλίες τη βλέπεις. (Είμαι κλασική Αντριώτισσα πως να το κάνουμε!) Όλα τα ωραία κάποτε τελειώνουν και το καλοκαίρι 2008 έχει γίνει ανάμνηση. Δεν μ' αρέσει καθόλου, αλλά πρέπει να το δεχθώ! Έτσι λοιπόν όπως ταξινομούσα τις φωτογραφίες και με είχε πάρει η κάτω βόλτα της ψυχής σκέφτηκα πως αυτήν εδώ την εικόνα της πιτσιρίκας θέλω να κρατήσω στη μνήμη. Οπως την βλέπω... θέλω να σκύψω σιγά χωρίς να με πάρει χαμπάρι και να της σκάσω ένα φιλί. Καλό φθινόπωρο. Good wines!