Η διαδρομή από το Δημοτικό σχολείο Κοχύλου μέχρι τον Μπουρό, όλη σχεδόν η ρεματιά είναι γεμάτη με παρόμοια κτίσματα με αυτά των φωτογραφιών. Από Κοχυλιανούς έμαθα πως κάποια από αυτά ήταν κονάκια, κάποια κελιά που φύλαγαν κρασιά και καρπούς των χωραφιών τους. Η Ανδρος είναι γεμάτη από υπέροχα παλιά με καθαρές γραμμές σπίτια και επίσης είναι γεμάτη από σύγχρονα σπίτια που ξεχειλίζουν από υπεροψία και κακογουστιά. Σπίτια φτιαγμένα στο πουθενά, πάνω στις κορυφογραμμές, στο μάτι του καιρού. Κάποιες φορές θέλω να ρωτήσω έναν από αυτούς τους ιδιοκτήτες... "Φίλε μου τον Αύγουστο πως την παλέβεις; Κεφτές στο πιάτο στέκεται ή το μελτέμι τον πάει κάτω μπάντα;" Η περιήγηση στην ενδοχώρα της Ανδρου είναι λυτρωτική, οι αιμασιές, τα περίτεχνα ντουβάρια, οι πλουμιστοί περιστεριώνες, όλα κτισμένα με μεράκι και τέχνη... κληρονομιά ανεκτίμητη που πρέπει να διαφυλάξουμε σαν κόρη οφθαλμού για τις επόμενες γενεές! Αυτό είναι το χρέος μας!
 |
| Περιστεριώνας στην Αγία Μαρίνα Κορθίου |
Καλημέρα Λιβάδια Από αυτά ζούσαν Και μεγάλωσαν πολλές οικογένειες ήταν η αρχή του τέλους
ΑπάντησηΔιαγραφή