Το καλοκαίρι ανήκει στα παιδιά

"Είμαι ο βασιλιάς του κόσμου"

Ο κόσμος δεν έχει άκρη, δεν έχει τέλος, δεν έχει αρχή. Ο χρόνος κυλά, χωρίς σκοπό, χωρίς νόημα. Η ροή του κόσμου διαρκώς αλλάζει και μόνο τα παιδιά που ανέμελα παίζουν στα βράχια και στην άμμο γνωρίζουν πως αυτός ο κόσμος είναι αιώνιος.
«Αιών παίς εστί παίζων, πεσσεύων∙ παιδός η βασιλίη» Ηράκλειτος

Χάζευα ώρες τα παιδιά προσπαθώντας να θυμηθώ πόσα χρόνια έχουν περάσει από τότε που τα δικά μου γυμνά πόδια ανέβαιναν τον Τούρλο. Έβλεπα τον πιτσιρικά να αγναντεύει την Χώρα και μια κρυφή χαρά με κυρίευε λες και ήμουν εγώ εκεί πάνω. Το καλοκαίρι έχει την γλύκα της ελευθερίας, δεν θέλει πολυτέλειες, δεν ζητά ανέσεις που όλοι εμείς οι μεγάλοι αποζητούμε. Φυσικά δεν μπορούμε να μιμηθούμε τα παιδιά, γιατί η γελοιοποίηση καραδοκεί! Ισως θα μπορούσαμε για λίγο να αφήσουμε τις μέρες να κυλούν χωρίς σκοπό... διότι η ζωή είναι μικρή και σε αντίθεση με τον κόσμο... εμείς δεν είμαστε αιώνιοι. (Οι λεμονάδες που πίνω στο Νειμποριό σε συνδυασμό με το μελτέμι με κάνουν να φιλοσοφώ... αναμονή και υπομονή μέχρι να μπονατσάρει το Παραπόρτι!)