Yalom, Yalom μια φορά είναι τα νιάτα!

Η αγαπημένη παιδική μου φίλη Κούλα την ώρα που κάνει πράξη τα διδάγματα του Yalom : γλέντα τα χρόνια, γλέντα τα! Φυσικά Κουντούμετρο παρακολούθησα τη διάλεξη και μ' αρέσε πολύ αυτός ο γοητευτικός λεβεντόγερος. Για τον Yalom διαβάστε εδω

Τα κουλουράκια της Μαργαρίτας

Η Ελένη μοιράζει έξω από το εκκλησάκι του Αγίου Φανουρίου τη φανουρόπιτα που έφτιαξε. Η Ερηνούλα δοκιμάζει. Εδώ ακούστε την απλή συνταγή για κουλουράκια της Μαργαρίτας.

Στο Φενεό και στη Στυμφαλία

Σχεδόν... όλοι στη λίμνη Φενεού. Φαουδομάνα το ψάρι το λένε Phoxinellus Stymphalicus? Ευχαριστούμε τις ακούραστες κυρίες του Δ.Σ. του συλλόγου για την οργάνωση και τις φροντίδες τους να περάσουμε όμορφα. Να είσαστε καλά Φιλιώ, Μαρία, Ειρήνη. Γιούπι, μπράβο και ζήτω! Περάσαμε super (κουλουράκια θα κάνω μέρες να φάω, χε, χε)

Mr. Blue Sky

Sun is shinin' in the sky
There ain't a cloud in sight
It's stopped rainin' ev'rybody's in a play
And don't you know
It's a beautiful new day hey, hey
-
Hey there mister blue
We're so pleased to be with you
Look around see what you do
Ev'rybody smiles at you
-
Μου αφιέρωσαν το τραγούδι, με τη σειρά μου σας τ' αφιερώνω.
Ακούστε το εδώ Διαβάστε εδω τους στίχους.
Καλημέρα Ba ba ba ba ba ba ba ba ba Ba ba ba ba ba ba ba ba ba ba ba

Εκδρομή! εκδρομή! εκδρομή!

Ο Σύλλογος διοργανώνει ημερήσια εκδρομή την Κυριακή 29 Μαρτίου στη λίμνη Φενεού στη Κορινθία. Γνωστό αυτό. Θα πρέπει 7.30 το πρωί της Κυριακής να είμαστε στο πεδίο του Άρεως. Προσοχή η ώρα αλλάζει, μην μπερδευτούμε και χάσουμε το πούλμαν! Γιούπι θα περάσουμε αξέχαστα! Γιούπι! Θα καεί το πελεκούδι!

The Boss

Έφυγε σήμερα από τη ζωή ο Θεόδωρος Ν. Βούλγαρης, ένας Λειβαδιανός που αγάπησε πολύ το χωριό μας όσο και ο πατέρας του, ένας πραγματικός ηγέτης που στα χρόνια του η Orion ήταν από τις μεγαλύτερες ναυτιλιακές εταιρείες στον κόσμο. Στα παιδιά του, στα εγγόνια και στην αδελφή του και σ’ όλη την οικογένεια θερμά συλλυπητήρια.

Φάε τη σοκολάτα σου

Όπως ανακοινώθηκε πριν από μέρες, η σοκολατοβιομηχανία Cadbury, εμφάνισε ετήσια αύξηση κερδών κατά 30%, καθώς οι καταναλωτές προσπαθούν να ξεχάσουν τις οικονομικές δυσκολίες μασουλώντας σοκολάτες και πίνοντας κακάο. (περιοδικό ΕΙΚΟΝΕΣ από ρεπορτάζ που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Guardian)

Ζήτω η 25η Μαρτίου! Ζήτω!

Ο Παντελής με τον Δημήτρη Αστρά, τον Δημήτρη Καλλιβρούση και την Ασπασία σε δραματικούς μοιραίους ρόλους στην σκηνή του δημοτικού σχολείου... Έλληνες εναντίον Τούρκων! Στην άλλη φωτογραφία η Ασπασία μαζί με τη Μαρία ξεκουράζονται. 25η Μαρτίου 1984

-

Χρόνια πολλά στους εορτάζοντες! Χρόνια πολλά Βαγγέλη (του Βάσου) VangLouk, Βαγγελίτσα από το Πέρα χωριό, χρόνια πολλά σε όλους. Και του χρόνου!

Της πατρίδος μου η σημαία

Της πατρίδος μου η σημαία
έχει χρώμα γαλανό

και στη μέση χαραγμένο
έναν κάτασπρο σταυρό.

-

Η Βούλα όλο καμάρι κρατά τη σημαία.

Φωτογραφία αρχείο Ελένης Μαρμαρά

Τσολιαδάκι σε βαπόρι!

Η Χρυσούλα με το υπερωκεάνιο Queen Anna Maria έρχεται στην Ελλάδα.

Μαύρος γάτος στη λιακάδα

Φωτογραφία: Κορίνα

La primavera ... με πολύ νερό

Η πρώτη μέρα της Άνοιξης ξεκίνησε το πρωί στην Αθήνα με δυνατή βροχή. Εαρινή ισημερία, ίση μέρα, ίση νύχτα! Βέβαια έτσι που είναι ο ουρανός η πρώτη μέρα της άνοιξης αντι να κάνει ένα βροντερό "ντου" θα περάσει το ντούκου. (Ακούστε εδώ τη θεϊκή Άνοιξη του Βιβάλντι, διαβάστε εδώ πληροφορίες για το έργο)

Ελπίζω το επόμενο σαββατοκύριακο να έχει καλό καιρό για να απολαύσουμε την εκδρομή μας. Δημήτρη ευχαριστούμε γι' όσα είπες για τα Πίσω Χωριανά κορίτσια. Είσαι τζέντλεμαν! Δάσκαλε ευχαριστώ για τη... primavera. Ευτυχισμένα γενέθλια, χρόνια πολλά στον αγαπημένο μου φιλιόσο Φάνη (γιος Κουλας + Sokrates) Λωνίδη μου λείπεις!

Άλλος με το πουλμαν μας!

Πριν το Computer (Καψοράχη) μας πει πόσοι θα πάμε εκδρομή, μήπως να κάνουμε μια γρήγορη καταμέτρηση; Λοιπόν εγώ θα πάω! Εσύ θα πας; Αυτός θα έρθει; Ο άλλος; Εμπρός ας μετρηθούμε παρακαλώ!

4 υπέροχα κοριτσάκια!

-
-
-
-
-
-
-
-
-
-

-
-
-
-
Εγγονές
της γλυκιάς
θείας Ερηνούλας
(Σκόρδενας)
από αριστερά:
Ειρήνη, Ρένα,
Άννα, Δήμητρα

Ανέκδοτο

4 ναυαγοί ηλικίας 20, 30, 40 και 60 ετών βρίσκονται σε ένα νησί και σε απόσταση αναπνοής σε ένα άλλο νησί βρίσκονται 4 καταπληκτικά φωτομοντέλα.
Ο 20άρης λέει:
- Γρήγορα να κολυμπήσουμε να πάμε απέναντι στα κορίτσια!
Ο 30άρης του απαντά:
- Καλά μην βιάζεσαι και τόσο...
Ο 40άρης προτείνει:
- Εγώ λέω να κατασκευάσουμε μία σχεδία
O 60άρης:
- Για σταθείτε ωρέ παιδιά . Γιατί να τα κάνουμε όλα αυτά; Αφού και από εδώ βλέπουμε !!!

Τα 4 αγαπημένα ξαδελφάκια

Το Γωγωθάκι, ο Δημήτρης, η Μαντούλα και η Χρυσούλα (γιατί το Γωγωθάκι έχει ύφος βλοσυρό;) Τη φωτογραφία έστειλε η Ασπασία.

Καλημέρα τι κάνεις να ‘σαι πάντα καλά

Γράφει χθες αργά το βράδυ η Καψοράχη:
άντε καληνύχτα και φιλάκια πολλά! σβήνω και τα φώτα.... αύριο πάλι!
Και απαντά πολύ φυσικά ο dimitris από το New Jersey:
pios ezfise ta fota kai then vlepo na grapso les na eitan OI ????
Μερικές φορές όταν διαβάζω παρόμοια σχόλια θέλω να φωνάξω ενθουσιασμένη: "τα ρέστα μου" Βέβαια είμαι σίγουρη πως απ’ όλες τις μεριές του πλανήτη θα πάρω την ίδια απάντηση: τα "βλέπω" λες και όλοι μαζί παίζουμε μια αόρατη πόκα όχι από πάθος για τζόγο αλλά έτσι για την πλάκα μας, για να διασκεδάσουμε. Καλημέρα λοιπόν blogoπαιδα, μια νέα εβδομάδα αρχίζει! Ψηλά το κεφάλι! Όλα θα γίνουν εύκολα!

Αν μιλήσεις σιγά θα σ' ακούσω

Κυριακή πρωί πίνω καφέ και βλέπω τις πρωινές εκπομπές. Μια μπλε πολιτικός μιλά πολύ δυνατά, ένας σκούρος μπλε βουλευτής ουρλιάζει, ένας ροζ βουλευτής ξεφωνίζει. Ένας πράσινος λαχανί δημοσιογράφος μιλά επίσης δυνατά. Ένας κόκκινος κάτι λέει αλλά δεν καταλαβαίνω. Χάβρα! Πίνω μεγάλες γουλιές καφέ. Αναρωτιέμαι αν σε όλους αυτούς θα τους άρεσε να ξεφωνίζαμε εμείς πρωί - πρωί μέσα στ' αυτιά τους. Δεν συγχύζομαι, σιγά που θα σκάσω, βρίσκω εύκολα τη λύση. Πατώ αποφασιστικά το power. Όλα επιστρέφουν στη γαλήνη. Αργότερα η μάνα μου βάζει εκκλησία. Πολύ ωραία! Πίνω καφέ, διαβάζω εφημερίδες. Καλημέραααα Λειβαδιανοί!
-
Χατίρια στην Κουπεπε μου δεν χαλάω:
Γιατρεύτηκα
απ' τη θάλασσα
και δίνω αντί για τάμα
μια αγκυρα
όλο σκουριά και κοχυλιών
ψηφίδες
Paul Claudel, Εκατό φράσεις για βεντάλιες

"Ο διαπεραστικός αυλός της άνοιξης"

Η
πνοή
της
βεντάλιας
ας σκορπίσει τις λέξεις
κι ας μην αφήσει πέρασμα
παρά μόνο για ο,τι
συγκινεί
Paul Claudel, 100 φράσεις για βεντάλιες
-
Τα κρινάκια άνθισαν και φέτος στο τσιμεντένιο μπαλκόνι μου. Οι βολβοί παλεύουν να βγουν από το χώμα, σκάνε μύτη, επιθετικά ανοίγουν τα μπουμπούκια. Τίποτα δεν σταματά τον ερχομό της. Σε λίγες μέρες η Ανοιξη και τυπικά θα είναι εδω. Κλείνω τα μάτια στα τυφλά γράφω: η ζωή είναι ωραία!

Κάποτε στο Πέρα Χωριό

Την εικόνα την έστειλε ο Dimitris. Μπορώ να ξεχωρίσω τον Σταμάτη, την Ευτυχία, τη Μαργαρώ. Δεν είμαι σίγουρη αν μπροστά είναι η Μαντούλα. Αλλά δεν ανησυχώ με τόσους Πέρα Χωριανούς στο blog πολύ σύντομα κάποιος θα αναγνωρίσει τους υπόλοιπους! Πρόεδρε το Μέσα Χωριό δεν το βλέπω να κινείται. Κάνε κάτι!

Χωρίς pc, navigator και sms...

Το κείμενο αυτό "κυκλοφορεί"με email. Κάποια σημεία του είναι καταπληκτικά. Τα περισσότερα κρύβουν αλήθειες, όλο μαζί όμως είναι μια μεγάλη φούσκα, μια σαπουνόφουσκα! Δεν μ' αρέσει σαν σοφή κουκουβάγια να μοιράζω συμβουλές στα μικρά κουκουβαγάκια! Κάθε γενιά δεν μπορεί να διαλέξει την εποχή της. Εμεις οι παλιοί δεν είμαστε οι "μάγκες" που μεγαλώσαμε ιδανικά ενώ η "νέα ανέβαση" μεγάλωσε ανάμεσα... σε πλήκτρα! Γιατί το βάζω; Μα για να γελάσει λίγο το χείλι μας! Κατά βάθος προσδοκώ κάποιος νεολαίος να βρει κάποιο αντίστοιχο για μας τους μεγάλους και να μας ρουμπώσει κανονικά! (Μωρέ Βούλα πότε μεγαλώσαμε; Ο πόνος στον ώμο είναι αρθριτικά ή κάποιο σπρώξιμο στο παιχνίδι; Νέα ανέβαση όταν ήμουν μικρή λέγανε οι ενήλικες τη νεολαία)

H αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω πώς καταφέραμε να επιβιώσουμε. Ήμαστε μια γενιά σε αναμονή: περάσαμε την παιδική μας ηλικία περιμένοντας. Έπρεπε να περιμένουμε δύο ώρες μετά το φαγητό πριν ολυμπήσουμε, δύο ώρες μεσημεριανό ύπνο για να ξεκουραστούμε και τις Κυριακές έπρεπε να μείνουμε νηστικοί όλο το πρωί για να κοινωνήσουμε. Ακόμα και οι πόνοι περνούσαν με την αναμονή.
> Κοιτάζοντας πίσω, είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι είμαστε ακόμα ζωντανοί. Εμείς ταξιδεύαμε σε αυτοκίνητα χωρίς ζώνες ασφαλείας και αερόσακους. Κάναμε ταξίδια 10 και 12 ωρών, πέντε άτομα σε ένα Φιατάκι και δεν υποφέραμε από το «σύνδρομο της τουριστικής θέσης». Δεν είχαμε πόρτες, παράθυρα, ντουλάπια και μπουκάλια φαρμάκων ασφαλείας για τα παιδιά. Ανεβαίναμε στα ποδήλατα χωρίς κράνη και προστατευτικά, κάναμε ωτο-στοπ, καβαλάγαμε μοτοσικλέτες χωρίς δίπλωμα. Οι κούνιες ήταν φτιαγμένα από μέταλλο και είχαν κοφτερές γωνίες.
> Ακόμα και τα παιχνίδια μας ήταν βίαια. Περνάγαμε ώρες κατασκευάζοντας αυτοσχέδια αυτοκίνητα για να κάνουμε κόντρες κατρακυλώντας σε κάποια κατηφόρα και μόνο τότε ανακαλύπταμε ότι είχαμε ξεχάσει να βάλουμε φρένα. Παίζαμε «μακριά γαιδούρα» και κανείς μας δεν έπαθε κήλη ή εξάρθρωση.. Βγαίναμε από το σπίτι τρέχοντας το πρωί, παίζαμε όλη τη μέρα και δεν γυρνούσαμε στο σπίτι παρά μόνο αφού είχαν ανάψει τα φώτα στους δρόμους. Κανείς δεν μπορούσε να μάς βρει. Τότε δεν υπήρχαν κινητά. Σπάγαμε τα κόκκαλα και τα δόντια μας και δεν υπήρχε κανένας νόμος για να τιμωρήσει τους «υπεύθυνους» Ανοίγανε κεφάλια όταν παίζαμε πόλεμο με πέτρες και ξύλα και δεν έτρεχε τίποτα. Ήταν κάτι συνηθισμένο για παιδιά και όλα θεραπεύονταν με λίγο ιώδιο ή μερικά ράμματα.. Δεν υπήρχε κάποιος να κατηγορήσεις παρά μόνο ο εαυτός σου. Είχαμε καυγάδες και κάναμε καζούρα ο ένας στον άλλος και μάθαμε να το ξεπερνάμε.
> Τρώγαμε γλυκά και πίναμε αναψυκτικά, αλλά δεν ήμασταν παχύσαρκοι. Ίσως κάποιος από εμάς να ήταν χοντρός και αυτό ήταν όλο. Μοιραζόμασταν μπουκάλια νερό ή αναψυκτικά ή οποιοδήποτε ποτό και κανένας μας δεν έπαθε τίποτα. Καμιά φορά κολλάγαμε ψείρες στο σχολείο και οι μητέρες μας το αντιμετώπιζαν πλένοντας μας το κεφάλι με ζεστό ξύδι..
> Δεν είχαμε Playstations, Nintendo 64, 99 τηλεοπτικά κανάλια, βιντεοταινίες με ήχο surround, υπολογιστές ή Ιnternet. Εμείς είχαμε φίλους. Κανονίζαμε να βγούμε μαζί τους και βγαίναμε. Καμιά φορά δεν κανονίζαμε τίποτα, απλά βγαίναμε στο δρόμο και εκεί συναντιόμασταν για να παίξουμε κυνηγητό, κρυφτό, αμπάριζα... μέχρι εκεί έφτανε η τεχνολογία. Περνούσαμε τη μέρα μας έξω, τρέχοντας και παίζοντας. Φτιάχναμε παιχνίδια μόνοι μας από ξύλα. Χάσαμε χιλιάδες μπάλλες ποδοσφαίρου. Πίναμε νερό κατευθείαν από τη βρύση, όχι εμφιαλωμένο, και κάποιοι έβαζαν τα χείλη τους πάνω στη βρύση. Κυνηγούσαμε σαύρες και πουλιά με αεροβόλα στην εξοχή, παρά το ότι ήμασταν ανήλικοι και δεν υπήρχαν ενήλικοι για να μας επιβλέπουν.
> Πηγαίναμε με το ποδήλατο ή περπατώντας μέχρι τα σπίτια των φίλων και τους φωνάζαμε από την πόρτα. Φανταστείτε το! Χωρίς να ζητήσουμε άδεια από τους γονείς μας, ολομόναχοι εκεί έξω στο σκληρό αυτό κόσμο! Χωρίς κανέναν υπεύθυνο! Πώς τα καταφέραμε;
> Στα σχολικά παιχνίδια συμμετείχαν όλοι και όσοι δεν έπαιρναν μέρος έπρεπε να συμβιβαστούν με την απογοήτευση. Κάποιοι δεν ήταν τόσο καλοί μαθητές όσο άλλοι και έπρεπε να μείνουν στην ίδια τάξη. Δεν υπήρχαν ειδικά τεστ για να περάσουν όλοι.. Τι φρίκη!
> Κάναμε διακοπές τρεις μήνες τα καλοκαίρια και περνούσαμε ατέλειωτες ώρες στην παραλία χωρίς αντιηλιακή κρέμα με δείκτη προστασίας 30 και χωρίς μαθήματα ιστιοπλοΐας, τένις ή γκολφ.. Φτιάχναμε όμως φανταστικά κάστρα στην άμμο και ψαρεύαμε με ένα αγκίστρι και μια πετονιά. Ρίχναμε τα κορίτσια κυνηγώντας τα για να τους βάλουμε χέρι, όχι πιάνοντας κουβέντα σε κάποιο chat room και γράφοντας ; ) : D : P
> Είχαμε ελευθερία, αποτυχία, επιτυχία και υπευθυνότητα και μέσα από όλα αυτά μάθαμε και ωριμάσαμε.
> Αν εσύ είσαι από τους «παλιούς»... συγχαρητήρια! Είχες την τύχη να μεγαλώσεις σαν παιδί...

"Τα παιδάκια που παίζουν στ' ανοιξιάτικο δείλι"

"Τα παιδάκια που παίζουν στ' ανοιξιάτικο δείλι

μια ιαχή μακρυσμένη

τ' αεράκι που λόγια με των ρόδων τα χείλη

ψιθυρίζει και μένει"

Το βράδυ Κώστας Καρυωτάκης

-
Όταν έβαλα σαν τίτλο αυτής της ανάρτησης το ποίημα του Καρυωτάκη σκέφτηκα να κάνω εύρεση στο google. Βρήκα λοιπόν ένα site που έδινε σε word τα άπαντα. Το “κατέβασα” και σε λίγα δευτερόλεπτα διάβαζα αγαπημένους στίχους. Θυμήθηκα λοιπόν με πόσο κόπο στην εφηβεία μου είχα αντιγράψει σ' ένα τετράδιο κάμποσα ποιήματα. Τα είχα κυριολεκτικά μαζέψει ποιηματάκι-ποιηματάκι από Ανθολογίες. Τα διάβαζα διαρκώς μέχρι που τα έμαθα απέξω, μέχρι που το τετράδιο έγινε φύλλο και φτερό. Τα ποιήματα ανάμεσα στο τότε και στο σήμερα παραμένουν ίδια. Κάποιοι άλλοι έφηβοι με την ίδια έξαψη τα διαβάζουν. Ισχυρή επίσης πρέπει να είναι η συγκίνηση που νοιώθουν τη στιγμή που κάνουν διπλό κλικ στο αρχείο. Αναρωτιέμαι μήπως η προσμονή μεγαλώνει την απόλαυση; μήπως οι δυσκολίες κάνουν τις στιγμές αξέχαστες; μήπως η στέρηση πολλαπλασιάζει τη χαρά; Αλλά δεν μπορεί πάντα τα ίδια είναι... κάθε γενιά έχει τα δικά της εμπόδια...

Την φωτογραφία μας έστειλε ο Γ. Σταυρόπουλος

Τρεις ναύτες

«Στολή και πλούτος κι αρχοντιά ήτονε το κορμίν του»

Από αριστερά: Γιώργος Μηλαίος, Ελένη Μαρμαρά, Αντώνης Δανιόλος, Κώστας Κεραμάς, Χρυσάνθη Ανύση.

Cherchez la femme

Η παγκόσμια μέρα της γυναίκας γιορτάζεται κάθε 8 Μαρτίου, όλες αυτές οι παγκόσμιες μέρες μου τη δίνουν. Η μέρας της φρατζόλας, η μέρα της τσιπούρας, η μέρα της απελπισίας, η μέρα της τσαντίλας της αναποδιάς! Όλες μέρες του θεού είναι! Κάθε άνθρωπος όλες τις μέρες σωστός και κιμπάρης πρέπει να είναι. Συμφωνώ λοιπόν με όσα γράφει η φίλη μου gyristroula2 Αλλά αν θέλουμε να δώσουμε ένα ελάχιστο νόημα στη ξεφτισμένη γιορτή ας σκεφτούμε κάποιες βασανισμένες γυναίκες, έστω για λίγο...

Διαβάστε επίσης: Το κρυμμένο μυστικό... των σουτιέν 20 ευρώ κάνει ένα σουτιέν που φτιάχνεται στη Κίνα, 10 σεντς πληρώνεται η Κινέζα εργάτρια που πήρε τη δουλειά της Γαλλίδας εργάτριας. Ιστορίες καθημερινής "νεοκαπιταλιστικής τρέλας". Έχει πολύ ενδιαφέρον
(Από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ της Κυριακής)

Ρούλης, το καμάρι του Κάτω Χωριού!

Σήμερα των Αγίων Θεοδώρων χρόνια πολλά στους Θεοδώρους και στις Θεοδώρες, χρόνια πολλά στο καμάρι του Κάτω χωριού, τον καταπληκτικό, ανεπανάληπτο, συγκλονιστικό Ρούλη! Πολλά φιλιά ευχές από όλους μας. Να είσαι καλά ξάδελφε. Etoula χρόνια πολλά στο παιδί και στον πατέρα σου. Πρόεδρε ευχές στον εγγονό σου που έχει γενέθλια! Να είναι γερός κι ευτυχισμένος. Φωτογραφία: Λωνίδης

Από τα σταμνιά στα… φωτοκύτταρα

Το θυμάμαι σαν όνειρο, πρέπει να ήμουν πολύ μικρή. Είχαμε δυο μεγάλα ντρούμια, ένα πιθάρι και μερικά σταμνιά. Ένα τσίγκινο βρυσάκι στην αυλή. Τα ντρούμια τα γεμίζαμε από τη βροχή ή από τη βρύση κάτω από το σπίτι της Βιολαντώς. "δεν θυμάσαι καλά" λέει η μάνα "εσύ όταν γεννήθηκες το νερό το είχε φέρει ο καπτα-Νικόλας στο χωριό, είχαμε τεπόζιτο στο δώμα. Που παλιά... τα σταμνιά ήταν σειρά στη βρύση κάτω από το μαγαζί του Μπέη. Νερό μαζεύαμε από τη βροχή, τα μάγγανα"

Μάλλον έχει δίκιο. Δεν υπήρχαν πάντα βρύσες μέσα στα σπίτια. Δεν άνοιγε κάποιος τη βρύση κι έτρεχε, δεν υπήρχε νερό. Τώρα είναι άφθονο. Πληρώνω και ξοδεύω όσο νερό θέλω! Για πόσο όμως; Από το πλύσιμο των χεριών στην αυλή μέχρι τη βρύση με το φωτοκύτταρο έχουν περάσει πολλά χρόνια. Αν δεν προσέξουμε μας βλέπω μόνους-ες με τα φωτοκύτταρα!

(Στις εικόνες πάνω η βρύση του Κάτω χωριού φωτογραφία Λωνίδης, η άλλη φωτογραφία είναι η βρύση στο Πάνω χωριό. Φυσικά μιλώ για τον «πολιτισμένο κόσμο μας» και σίγουρα δεν υπάρχει επάρκεια παντού)

Ο μύθος του Ερυσίχθονος

“Θα σας θυμίσω το μύθο του Ερυσίχθονος, του βασιλιά που διέταξε να κοπεί ένα δέντρο που ήταν αφιερωμένο στη θεά Δήμητρα για να το κάνει τραπεζαρία. Η Δήμητρα τον τιμώρησε να μην μπορεί να κορέσει την πείνα του και έτσι άρχισε να τρώει ο,τι έβρισκε μπροστά του με αποτέλεσμα στο τέλος να φάει τις ίδιες του τις σάρκες. Αυτός ο μύθος δείχνει ακριβώς την εκδίκηση της φύσης στην ασυδοσία του ανθρώπου. Επιπλέον, έχουμε τη θεοποίηση των πηγών, η κάθε πηγή, το νεράκι που έτρεχε, ήταν μια νεράιδα, κάτι θεϊκό. Πείτε μου σήμερα ποιος έχει αντιληφθεί ότι το νερό που τρέχει στη βρύση του είναι τόσο πολύτιμο. Οι αρχαίοι Ελληνες γνώριζαν τη σημασία του νερού, ας την αντιληφθούν και οι Νεοέλληνες”

Χρήστος Ζερεφός Πρόεδρος του Εθνικού Αστεροσκοπείου, το 2007 ήταν ανάμεσα στους επιστήμονες που μοιράστηκαν το νόμπελ ειρήνης. Πηγή: Περιοδικό ΕΤ-weekly ένθετο στον Ελεύθερο τύπο Κυριακή 22-02-09. Δυστυχώς δεν βρήκα τη συνέντευξη στο διαδίκτυο, αντέγραψα αυτό το μικρό δείγμα.

Η ώρα της γης Σάββατο 28 Μαρτίου 2009 20.30 ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι θα κλείσουν τα φώτα τους για μια ώρα για την ανάγκη άμεσης δράσης ενάντια στην αλλαγή του κλίματος.
Διαβάστε στο site της WWF Ελλάς

"Εδώ ας σταθώ. Κι ας δω κ’ εγώ την φύσι λίγο"

Θάλασσας του πρωιού κι ανέφελου ουρανού

λαμπρά μαβιά, και κίτρινη όχθη· όλα

ωραία και μεγάλα φωτισμένα. ΚΑΒΑΦΗΣ

-

Ψηλά από του Κοχύλου, η Τήνος στό βάθος, πιο κάτω τα υπόλοιπα νησιά μερικά στη σειρά, αλλά κυκλικά, γύρω-γύρω δίπλα, το ένα ομορφότερο από τ' άλλο... νησιά-καράβια από τα βάθη των αιώνων... Έτσι όπως ανοίγει ο καιρός τούτο το πρωινό έχει μια απίστευτη γλύκα.

Φωτογραφία: Elsa

Πετάει, πετάει ο... χαρταετός!

Κι όμως ήμουν πλασμένη για χαρταετός. Τα ύψη μου άρεσαν ακόμη και όταν έμενα στο προσκέφαλο μου μπρούμυτα τιμωρημένη ώρες και ώρες. Ένιωθα το δωμάτιο μου ανέβαινε δεν ονειρευόμουν — ανέβαινε φοβόμουνα και μου άρεσε. Οδυσσέας Ελύτης, Μαρία Νεφέλη Ακούστε το μοναδικά από την Ελλη Λαμπέτη. Η ζωγραφιά είναι της Ειρήνης Δελεγραμματικα από το αρχείο του δασκάλου της Γιώργου Σταυρόπουλου