Βιοκαλλιεργήτρια θα γίνω...

Πολύ με πίκρανες ζωή, θα μπω σ' ένα βαπόρι,
θα πάω στο νησί βιοκαλλιεργήτρια να γίνω!
Θα καλλιεργώ αμασές, θα φυτεύω ζαρζαβατικά, θα τσακώνομαι με τους γείτονες για την καλύτερη μελιτζάνα, την πιο ζουμερή ντομάτα. Θα δίνω λυράκια στον Πρόεδρο, θα μου δίνει σύσσυρα (δίκαια ανταλλαγή χε, χε) θα λέμε συνταγές καλλιέργειας με την Άννα, Μαρία, Ειρήνη.
Αυτό που κάνανε χρόνια οι άνθρωποι, δηλαδή για λόγους οικιακής οικονομίας να καλλιεργούν τον κήπο τους, τώρα το λένε βιοκαλλιέργια, οικολογικά προϊόντα. Η συνέντευξη που μόλις διάβασα μου άνοιξε τα μάτια.
Μου αρέσει η ιδέα να φιλοσοφώ κάτω από την αχλαδιά παρακολουθώντας την ανάπτυξη των φασολιών, αγναντευοντας ίσα κάτω του Προύχοντα,
με το σκαλιστήρι να κεντώ το χώμα, να μιλώ στα πουλιά (κάτι σαν την Αστέρω δηλαδή)
"Η γη δεν είναι μόνο δική σου. Θα αφήσεις και τα πουλιά
και τα έντομα να φάνε. Στο κάτω κάτω, εσύ είσαι
ο ενοχλητικός της ιστορίας, εσύ ήρθες δεύτερος."
Αλεξάνδρα Βαλοπετροπούλου, βιοκαλλιεργήτρια, συνέντευξη στο "Κ"