Χθες το βράδυ κουντουρντίσαμε!

Είναι παράδοση ανάμεσα στις Λειβαδιανές κυρίες συχνά - πυκνά να καλούν κόσμο στα σπίτια τους για καφέ. Μια τέτοια συνάντηση είχε χθες η Άννα. Στο σπίτι της, σαν παιδί, έχω παίξει πολύ και έχω φάει επίσης πολύ μιας και η θεία Μαρουλιώ δεν είχε ταίρι στην κουβαρντοσύνη και στην περιποίηση. Η Άννα λοιπόν "είχε να πάρει" και συνέχισε επάξια την παράδοση. Μαζί με Κουτρουλό μετά θα πηγαίναμε στο τραπέζι του Ρούλη και της Πόπης. Ανακαστικά "τσιμπάγαμε ελαφρώς" τις πιατέλες που περιφέρανε η Μαριλή, Μαντούλα, Μαρία και οι οποίες βγαίνανε εναλλάξ: αλμυρές - γλυκές. Στα πρωτότυπα εδέσματα ξεχώρισα το αλμυρό σκάκι. Στην παρέα υπήρχαν κάποιες κυρίες που μετά από πολύ κουβέντα και φυσικά πολύ γέλιο βρεθήκαμε συγγενείς (τι περίεργο!) μιας και ήταν Γαλανούδενες! Έτσι γλυκά και συμπαθητικά με το Κουτρουλό αφήσαμε τις κυρίες για να βρούμε τον κύριο! Ο Ρούλης είναι από μόνος του ένας ολόκληρος θίασος σκεφθείτε τι έγινε όταν προστέθηκε στην παρέα και ο ανιψιός Λωνίδης Μπέης με την γυναίκα του. Τα γέλια μας πρέπει να ακούστηκαν στους Κατακαλαίους. Το μαγαζί ήταν γεμάτο Αντριώτες (και μάλιστα Αμερικάνους) Με τον Ρούλη πάντως συμβαίνει το εξής: επειδή οι ατάκες του είναι καταιγιστικές την άλλη μέρα απλώς μένει η πολύ ευχάριστη ανάμνηση της συνάντησης, δηλαδή από τα πολλά που λέει "ο στόμας" του δεν θυμάμαι τίποτα! Χθες το βράδυ πάντως, κουντουρντίσαμε! Φωτογραφίες εδω