Η χαρά μου όλη... σ' ένα μάσκουλο

Κοιτάξτε προσεκτικά τον Αγιο Κωνσταντίνο… Η νύχτα είναι ήσυχη τα λιγοστά φώτα των σπιτιών δίνουν μια ζεστασιά στην φωτογραφία. Ο ναός είναι λευκά αστραφτερός, μια κατσίκα βελάζει, ένας σκύλος γαυγίζει, γέλια, μια γυναικεία φωνή, ένα αυτοκίνητο… όλα ήρεμα, ήσυχα, γλυκά. Φυσικά έτσι θα παραμείνουν μέχρι τα μεσάνυχτα του Μεγάλου Σαββάτου! Εκείνο το βράδυ ο ίδιος ναός θα είναι τυλιγμένος σε κόκκινους, κίτρινους καπνούς. Από μακριά δεν θα φαίνεται, κάποιες στιγμές θα είναι σα να έχει ανέβει λίγο πάνω από έδαφος! Από παιδί, όλο το χρόνο περίμενα αυτή την στιγμή… Χαρά και φόβος! Φοβόμουν τα σπάρα άλλα ήθελα να είμαι πάντα εκεί! (Το ΄93 είχα «φάει» μια τάπα στη γάμπα. Ημουν ντυμένη γκράν κάσα και η γάμπα… Βοσνία-Ερζεγοβίνη!) Συνήθως περιμένω μια μεγάλη παρέα για να ξεμπουκάρω από το προαύλιο να τρέξω στα σκαλάκια της Θείας Χαρίκλειας από εκεί με ασφάλεια να χαρώ το θέαμα. Λατρεύω το Πάσχα στην Ανδρο. Δεν υπάρχει ομορφότερο μέρος! Δεν υπάρχει πιο μαγική στιγμή! Η χαρά όλη στο τράνταγμα του μάσκουλου, η ύπαρξη πάνω σε μια ρουκέτα, τα όνειρα φωτοβολίδες. Σε λίγες μέρες, όλα εκεί στον Αγιο Κωνσταντίνο… Υπομονή! φωτογραφίες Γ. Λαλαίος