Ζημιές από αγριοκάτσικα στα Λειβάδια

Μπήκαν οι τράοι στο χωριό!

Ακόμη και την καπαριά έφαγαν. 

Οτι απέμεινε από τη μουριά, 

Είναι μέσα στα χαρακτηριστικά της ανθρώπινης φύσης να ευαισθητοποιείται μόνο όταν κάτι την αφορά. Δεν αποτελώ εξαίρεση! Ήρθε η σειρά μου να καταλάβω αυτό που χρόνια γνωρίζω αλλά αδιαφορώ γιατί δεν ήταν στο δικό μου χωράφι. Εφτασαν τα αγριοκάτσικα στο χωράφι μου. Μπήκαν οι τράοι σαν κύριοι εμφανώς τουλάχιστον 5 φορές μετά της Παναγίας και ότι είχα φυτεύσει από 2010 και μετά το τσάκισαν. Οι εικόνες δεν αποτυπώνουν ακριβώς το μέγεθος της καταστροφής, ήταν τόσο μεγάλη η στεναχώρια μου που ούτε φωτογραφίες δεν ήθελα να βγάλω. 

Αυτό το μικρό χωραφάκι δίπλα στο σπίτι μου το αγαπούσε πολύ ο πατέρας μου, και αφού το αγαπούσε ο μπαμπάς μου το αγαπώ κι εγώ. Ο πατέρας μου πέρασε τα τελευταία χρόνια της ζωής του καλλιεργώντας ζαρζαβατικά. Όταν παρέλαβα το χωράφι μετά τον θάνατο του, στην αμασά που καλλιεργούσε υπήρχαν λιγοστές πέτρες δείγμα της ακαταπόνητης προσπάθειας του να κάνει αφράτο το χώμα. Η ίδια αμασά τώρα είναι γεμάτη κοτρόνες. Για λόγους καθαρά συναισθηματικούς κάθε χρόνο φυτεύω μερικά ζαρζαβατικά που συνήθως δεν αποδίδουν σπουδαίους καρπούς, αλλά το κάνω για μη χάσει η γη τη “μνήμη της”

Μπούκαραν λοιπόν οι τράοι (=τράγοι) εκεί κοντά της Παναγίας και δεν άφησαν τίποτα όρθιο. Εφαγαν σύκα, σταφύλια, άφησαν μόνο τις βέργες από τα κλήματα, τα κάτω φύλλα από τις λεμονιές, μια μουριά, 3 βερικοκιές, αρκετές μπουρνελιές, τα φύλλα από τις τριανταφυλλιές, τις μελιτζάνες, τις τομάτες, τις λυριές δεν τις πείραξαν αλλά δεν βγάζουν καρπούς, έφαγαν βασιλικούς, ήλιους. Μετά από το πρώτο σοκ… έβαλα περίφραξη στο ήδη δυσπρόσιτο από τις 3 πλευρές χωράφι μου. (ντουβάρι πέτρινο 2 μέτρων, αμάσα ψηλή κτλ) και που λέτε προχθες βρήκα βερβελιές μπροστά από την πόρτα της αυλής μου και τα δέντρα που είχαν σκίσει τις προηγούμενες φορές κομμένα στο σταυρό. Αν λοιπόν τα αγριοκάτσικα κατεβαίνουν από ψηλά το βουνό που ζούνε καλοκαιριάτικα στα Λειβάδια τότε το χειμώνα θα μπαίνουν μέσα στις αυλές. Πάντως χθες το βράδυ ασφάλισα το πορτάκι της αυλής και θυμήθηκα παλιά τη μάνα να γυρνάει προς τα μέσα της αυλής τις γλάστρες με τις γαρυφαλλιές μην περάσει κανένας γάιδαρος φάει τα φυτά και σπάσει τις γλάστρες που τότε ήταν πήλινες. 

Δεν γνωρίζω τι μπορεί να γίνει με αυτή την κατάσταση που απασχολεί πολλούς Ανδριώτες στα χωριά. Δηλώνω άγνοια, απλά ελπίζω να απο-στοχοποιηθεί σύντομα το χωράφι μου από τη μανία των τράων, εξάλλου δεν έχουν μείνει πολλά να φάνε. Είναι κρίμα! ένα δέντρο μεγαλώνει με πολύ κόπο!

Τρώνε τη φλούδα του δέντρου και το δέντρο πεθαίνει δίχως το "ένδυμα" του.

Παράπλευρη απώλεια
Από τη μανία τους δεν γλίτωσε ούτε το μικρό πιατάκι των γατιών. Κλάμα τα γατάκια που τρώνε τώρα στη λαδόκολα!

Σημ.: Εννοείται πως έχουν μπει σε πολλά χωράφια στα Λειβάδια και έχουν κάνει μεγαλύτερες καταστροφές, εδώ περιγράφω τη δική μου περίπτωση.