2° Φεστιβάλ Πεζοπορίας Άνδρου: Μπατσί - Ανω Απροβάτου - Παλιόπολη

Η ανηφόρα από το Μπατσί στο Απορβάτου είναι ατελείωτη, δηλαδή από μηδέν υψόμετρο στα 400 μέτρα που είναι το "Μπαλκόνι του Αιγαίου" οι ανάσες είναι κοφτές και γρήγορες. Δεν θυμάμαι πόση ώρα κοιτούσα τα παπούτσια του μπροστινού οδοιπόρου και έριχνα κλεφτές ματιές στα δεξιά στη συγκλονιστική θέα! Το πέλαγο γαλήνιο, καθαρή ατμόσφαιρα και οι όγκοι των νησιών να διαγράφονται ξεκάθαρα.. Γυάρος, Σύρος, Τζιά, Κύθνος. Λίγα σημεία ευθείας συναντήσαμε, ίσα -ίσα για να μην σκάσουμε. Παρ' όλη την κούραση τα καταφέραμε... ανεβήκαμε, κατεβήκαμε και φάγαμε θεϊκά στην Παλιόπολη.

Ο εντυπωσιακός Πλακωτός δρόμος, από Μπατσί προς Απροβάτου. Ο στρωμένος με πλάκες δρόμος, Μπατσί - Άνω Απροβάτου 9 χλμ., συνεχίζει προς Πιτροφό - Στραπουργιές. Τώρα καταλαβαίνω τους γονείς μας που όταν πήγαιναν για χορό στην Παλιόπολη έμεναν... τρεις μέρες! Και λίγες ήταν!

Το Απροβάτου έχει πολλές χαβούζες και πολλές καλλιεργημένες αμασιές.

Στο βάθος η Πούντα

Απροβάτου: Τούνελ από καλαμιές

Δεν υπάρχουν λόγια για την άψογη οργάνωση! Για να χαθείς στο Andros on Foot Festival... πρέπει να έχεις πάθει αμνησία!

Τα βράχια και ο ουρανός πάνω από την Παλιόπολη.

Σύλλογος Απανταχού Παλαιοπολιανών Άνδρου "Ο Ερμής"

Στην Παλιόπολη όπου ήταν ο τελικός προορισμός της διαδρομής και το γεύμα από τον Πολιτιστικό Σύλλογο Απανταχού Παλαιοπολιανών Άνδρου "Ο ΕΡΜΗΣ". Ο σύλλογος μας έσκασε στο φαγητό, από ποικιλία κεφτέδων έως μπακαλιαράκια τηγανιτά, ντολαμαδάκια, καταπληκτική σαρδέλα ψητή... Στο τέλος το Δ.Σ. έριξε τις βόλτες του με ένα ωραίο συρτό και η πρόεδρος Χρυσούλα Σιγάλα μας ευχαρίστησε που την ευχαριστήσαμε και πάει λέγοντας... γλυκά και αγαπησιάρικα όταν όλοι έχουν περάσει καλά! Η μέρα τελείωσε με επίσκεψη - ξενάγηση στο μουσείο και την Ακρόπολη από την κα. Λυδία Παλαιοκρασσά.

Είναι ένας ωραίος τρόπος να ζεις!

Το ενδιαφέρον με τις πεζοπορίες είναι η επιστροφή στο... σπίτι! Η ώρα που ο πεζοπόρος πετά τα βρώμικα ρούχα από πάνω του και προσπαθεί να σταθεί όρθιος στην μπανιέρα! Ακούγεται οξύμωρο για κάποιον που έχει περπατήσει χιλιόμετρα, έχει δρασκελήσει ντουβάρια να φοβάται τον... "διασκελισμό της μπανιέρας", όμως έτσι είναι όταν τα πόδια τρέμουν, είναι επίσης ένας ωραίος τρόπος για να ζει κανείς μακριά από τηλεκοντόλ, social media, οθόνες, προγραμματισμούς. Δεν είναι εύκολο φυσικά γιατί οι υποχρεώσεις του καθένας μας είναι πολλές... όμως αυτό που λέμε "ζωή" ήταν πάντα εκεί... στους δρόμους, τις στράτες και τα μονοπάτια και μόνο τα τελευταία χρόνια βούλιαξε στον καναπέ!