Κυπαρισσάκι αψηλό... Ανδριώτικο

Ας μιλήσουμε για κάτι ψηλό και ωραίο: για κυπαρίσσια!

Τυπική Ανδριώτικη εικόνα. Ξερολιθιά κοντά σε ποταμό, ο τοίχος είναι χτισμένος με κάθετες πέτρες (μπαστούνι) για να αντέχει στις πλημμύρες και από πάνω το κλασικό χτίσιμο με τις πλάκες για να "δέσει". Τα πέτρινα ντουβάρια πλαισιώνουν τα εμβληματικά κυπαρίσσια. Παρόλο που γίνονται κατά καιρούς γενναίες προσπάθειες φύτευσης δένδρων από συλλόγους και ιδιώτες, δεν έχω δει να φυτεύουν κυπαρίσσια το σήμα κατατεθέν δέντρο της περιοχής. Μήπως τώρα που οι μπαξεβάνηδες έχουν εκλείψει και η αναδάσωση των κυπαρισσιών δεν γίνεται με την παλιά φροντίδα μήπως θα έπρεπε να αρχίσουμε να φυτεύουμε κυπαρίσσια; Σκεφτείτε πως θα ήταν το τοπίο της κοιλάδας χωρίς κυπαρίσσια...εντελώς γυμνό!

Το κυπαρίσσι είναι ανθεκτικό κωνοφόρο δέντρο που δεν χρειάζεται ιδιαίτερη φροντίδα, μεγαλώνει αργά και η ρίζα του δεν δημιουργεί προβλήματα στα θεμέλια σπιτιών. Παρόλο που οι ρίζες των κυπαρισσιών δεν πηγαίνουν πολύ βαθιά είναι εξαιρετικά ανθεκτικά στα πολλά μποφώρ και γι’ αυτό χρησιμοποιούνται για ανεμοφράκτες. Να είναι ψηλό, να έχει κοντές ρίζες και να κρατιέται ασάλευτο στους ανέμους είναι μεγάλο μυστήριο που κάνει ακόμα πιο ισχυρή τη γοητεία αυτού του δέντρου! 

Αν θέλουμε λοιπόν να κάνουμε την Άνδρο τουριστικό προορισμό αξιώσεων θα πρέπει να ασχοληθούμε σοβαρά με το φυσικό περιβάλλον, να το δούμε ως μέρος του σκηνικού που προωθούμε και όχι σαν κάτι ασήμαντο. (Ζητείται εμπνευσμένος δήμαρχος και δημότες με ανοιχτά μυαλά να τον υποστηρίξουν)

 

Προσωπικά με γοητεύει η ιδέα να φυτέψω ένα κυπαρίσσι, δεν θα το δω να ψηλώνει, θα το δουν οι επόμενοι και αυτό θα σημαίνει πως η “κληρονομιά” μεταφέρεται χωρίς να τσακίσουν οι κρίκοι της αλυσίδας. Τι λέτε;

Υ.Γ.

Η εικόνα είναι από τα Λειβάδια. Στα Λειβάδια... και στη Τοσκάνη! 😉