Η θέα από το Μετόχι του Αγίου Νικολάου στα Λειβάδια Ανδρου

Φυσάει καιρός από χθες, ο αέρας είναι δυνατός, φυσά μέρα, νύχτα. Τη νύχτα λίγο κόβει, αλλά είναι τόσο λίγο που δεν έχει σημασία. Τα βράδια κάνει ψύχρα, η ζακετούλα είναι απαραίτητη. Πολλούς του τρελαίνει ο αέρας, αδιάφορο δεν αφήνει κανένα, δεν ξέρω σε ποιους αρέσει. Αν είσαι Ανδριώτης, Κυκλαδίτης, γεννημένος στο Αιγαίο πέλαγο μαθαίνεις να ζεις με τον αέρα, όπως συνηθίζουν οι Βεδουίνοι την άμμο, οι Εσκιμώοι τον πάγο, οι Νεοϋορκέζοι τα ψηλά κτίρια. Όλα μια συνήθεια είναι, εκτός από τον κακό γείτονα... που πρέπει να είσαι πάντα να είσαι "με το όπλο παρά πόδα""

  

Τα σύννεφα τρέχουν, από Στενιές σε Μαίνητες.

Από το Μετόχι μέχρι το δάσος με τα κυπαρίσσια... Η Θέα!

"Ο αήρ μυρίζει από ανθούς πορτοκαλιάς και λεμονιάς. 

Το πέλαγος φρικιά. 

Η νήσος αγάλλεται. 

Η καρδιά μου σκιρτά. 

Εις την ψυχήν μου τρίζουν και ηχούν βοερά πτερά μεγάλων αρχαγγέλων." 

Ανδρέας Εμπειρίκος

Η Χώρα μέσα στη θολούρα της ατμόσφαιρας.