Η γιαγιά μου η Αννα

Αννα Μηλαίου 1900-1963

Οταν ήμουν πολύ μικρή ήθελα όταν μεγαλώσω να μοιάξω της γιαγιάς Άννας! Άκουγα τους ανθρώπους να μιλούν με σεβασμό και αγάπη για την γιαγιά που πέθανε τρία χρόνια μετά την γέννηση μου και έλεγα, από μέσα μου: "Να μια σπουδαία ζωή σίγουρα πρέπει να γίνω σαν την γιαγιά μου!" Καθώς δεν είχα μνήμες από την παρουσία της χάζευα τις λιγοστές φωτογραφίες. Σε κάποιες ήμουν και εγώ μωρό μέσα στο κάδρο, σε όλες φορά μαύρα. Αυτή εδώ είναι η μοναδική φωτογραφία που είναι νέα, κομψή με ένα αδιόρατο χαμόγελο στα χείλη, παραδομένη στην αισθητική της εποχής που ήθελε τους ανθρώπους να φορούν τα καλά τους όταν πήγαιναν στον φωτογράφο και έτσι άφθαρτοι να περνούν στην αιωνιότητα.

Χρόνια πολλά 

Αννα, Αννούλα, Αννάκι, Αννιώ, Αννίτα, Αννέτα, Ανεζιώ 

να μας χαίρονται όσοι μας αγαπούν. Χρόνια πολλά στις ξαδέλφες μου 

Αννα Μηλαίου, Αννα Βούλγαρη - Μπέη