Τα κυπαρίσσια της Ανδρου

Κάτω από του Βραχνού, στο βρυσάρι (στο ρέμα, καταρράκτης) 

Είναι η αγαπημένη μου γωνία λήψης. Ειδικά η συστάδα των κυπαρισσιών που ακολουθεί την ξερολιθιά του ρέματος και φτάνει μέχρι τον μπαξέ της Βιολέτας στο ρέμα είναι χάρμα οφθαλμών! Τα κυπαρίσσια με το μπόϊ και την κορμοστασιά τους δίνουν άλλη χάρη στο τοπίο!

Η θέα από το μαγαζί της Φωφώς, το "δάσος" με τα κυπαρίσσια και φυσικά ο όμορφος Ανδριώτικος ουρανός!

Το Πάνω χωριό Λειβαδίων με το "τείχος" των κυπαρισσιών του ποταμού

Τα κυπαρίσσια ανεμοφράκτες στους μπαξέδες

Οπως φαίνονται από το Κάτω χωριό

Το περίεργο κυπαρίσσι του Γιώργου και της Ειρήνης Μανάλη που φύτρωσε στου "βράχου τη σχισμάδα"

Ο Νίκος Βασιλόπουλος πρόσφατα δημοσίευσε στο εξαιρετικό androshistoria το άρθρο "Η εγκατάσταση των Γερμανών στην Αγία Τριάδα. Χώρα 1941 Κατοχή 4ο" 

androshistoria.blogspot.com Ανάμεσα στα πολύ ενδιαφέροντα αναφέρει μια ιστορία εκδίκησης των Γερμανών κατακτητών:

Λίγες μέρες πριν αποχωρήσουν τελειωτικά (1944) μου αφηγήθηκαν και το εξής περιστατικό: κατέβηκαν μέχρι τα Γιάλια και κατευθύνθηκαν στον μεγάλο μπαξέ του σπιτιού του Δ. Κυρτάτα. Εκεί άρχισαν να κόβουν ντομάτες. Ο Κυρτάτας νευρίασε πολύ και τους έβαλε για τα καλά τις φωνές όχι τόσο επειδή έκοβαν τις ντομάτες αλλά επειδή τραβούσαν και χαλούσαν τις ντοματιές. Οι Γερμανοί δεν είπαν τίποτα. Επέστρεψαν όμως την άλλη μέρα και με τα τσεκούρια τους έκοψαν 40 κυπαρίσσια…  (Αν και σε λίγο θα έφευγαν εξακολουθούσαν να ασκούν και να επιδεικνύουν την ισχύ τους με τρομοκρατικό και εκδικητικό τρόπο. Αυτά ήξεραν, αυτά έκαναν).

Οι ναζιστές ήξεραν πολύ καλά που πονά ο κάθε τόπος, η Ανδρος "πονά" αγαπά τα κυπαρίσσια της που ψηλώνουν πολύ αργά και δεν παθαίνουν σχεδόν τίποτα γιατί είναι πολύ γερό ξύλο. Απίστευτη ιστορία εκδίκησης.