Παρασκευή 22 Αυγούστου 2014

Κάτω από ένα αλμυρίκι*



Με χτυπάει μια ζέστη αραχνοΰφαντη
ένα μπλε που μυρίζει ανάσα πεταλούδας

Απαλοί κόκκινοι λόφοι ακριβώς όπως μες στη ζωή μου.

Είναι τόση η ομοιότητα, που δεν ξέρω αν είναι αληθινή κείνη η
λευκή οπτασία του νέου που περνάει, κρατώντας ένα μικρό καράβι,
τους αιθέρες και μόλις αγγίζει τις κορυφές, ή απλώς εγώ έχω τόσο
πολύ αποξενωθεί από τις συγκινήσεις, που ξαναβρίσκει ο εξωτε-
ρικός κόσμος την ισορροπία του και την ομαλή του διάταξη.
 Ο. Ελύτης,  ημερολόγιο ενός αθέατου Aπριλίου, ύψιλον/βιβλία 1984

* Στο Παραπόρτι που ποτέ δεν πρόκειται να γίνει πλαζ, ποτέ δεν θα μπει ομπρέλα-ξαπλώστρα-φρέντο-κορώνα, παγωτά-κλάμπ σάντουϊτς, τηγανητή πατάτα. Δεν φυσά, αλλά μπορεί την επόμενη ώρα να φυσήξει... 

1 σχόλιο:

  1. Τις πέτρες γιατί τις έβαλες στην πετσέτα, Boul boul? Από συνήθεια μήπως και φυσήξει?
    Πάντως απόψε θα ήθελα λίγο αεράκι ίσα ίσα να μην έχει τόση υγρασία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή