Με χτυπάει μια ζέστη αραχνοΰφαντη
ένα μπλε που μυρίζει ανάσα πεταλούδας
Απαλοί κόκκινοι λόφοι ακριβώς όπως μες στη ζωή μου.
Είναι τόση η ομοιότητα, που δεν ξέρω αν είναι αληθινή κείνη η
λευκή οπτασία του νέου που περνάει, κρατώντας ένα μικρό καράβι,
τους αιθέρες και μόλις αγγίζει τις κορυφές, ή απλώς εγώ έχω τόσο
πολύ αποξενωθεί από τις συγκινήσεις, που ξαναβρίσκει ο εξωτε-
ρικός κόσμος την ισορροπία του και την ομαλή του διάταξη.
Ο. Ελύτης, ημερολόγιο ενός αθέατου Aπριλίου, ύψιλον/βιβλία 1984
* Στο Παραπόρτι που ποτέ δεν πρόκειται να γίνει πλαζ, ποτέ δεν θα μπει ομπρέλα-ξαπλώστρα-φρέντο-κορώνα, παγωτά-κλάμπ σάντουϊτς, τηγανητή πατάτα. Δεν φυσά, αλλά μπορεί την επόμενη ώρα να φυσήξει...
Τις πέτρες γιατί τις έβαλες στην πετσέτα, Boul boul? Από συνήθεια μήπως και φυσήξει?
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντως απόψε θα ήθελα λίγο αεράκι ίσα ίσα να μην έχει τόση υγρασία.