Η Καψοράχη έστειλε ένα υπέροχο απόσπασμα από το βιβλίο της Βαμβουνάκη: "Tανγκό μες στον καθρέφτη" Σταχυολογώ τις φράσεις που μου έκαναν εντύπωση, μπορείτε ν' απολαύστε το κείμενο εδώ
"Η δειλία κι η τόλμη! Ζαρωμένοι στον καναπέ μας άπληστα παρακολουθούμε τολμηρές σκηνές, ηδονοβλεψίες της ζωής και μαραινόμαστε ψευτοϊκανοποιημένοι.
Ο καιρός περνά κι εμείς ξεθωριάζουμε σα μολυβένια σημείωση πίσω από παλιά μας φωτογραφία που δεν μας μοιάζει πια.
Γι’ αυτό το λέω πως κάθε άνθρωπος που κάποτε ήρθε κοντά μας και μας τράβηξε, ζει μέσα μας για πάντα. Ωριμάζοντας μέχρι την εικόνα του την αληθινή. Και βηματίζοντας μέχρι τη θέση που του αξίζει."
Ο καιρός περνά κι εμείς ξεθωριάζουμε σα μολυβένια σημείωση πίσω από παλιά μας φωτογραφία που δεν μας μοιάζει πια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓειά σου πνευματική μου αδελφή ,της πνευματικής μου μητέρας Χρυσάνθης.
Καλημέεεεεεεεεεεεεεεερα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈμενα πάλι αυτό μου πάει καλύτερα ...
ΑπάντησηΔιαγραφή"Γι’ αυτό το λέω πως κάθε άνθρωπος που κάποτε ήρθε κοντά μας και μας τράβηξε, ζει μέσα μας για πάντα. Ωριμάζοντας μέχρι την εικόνα του την αληθινή. Και βηματίζοντας μέχρι τη θέση που του αξίζει"
Γεια σου μπρε ψαγμένη αδελφή ...
ΚΑΛΗΜΕΡΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ
ΑπάντησηΔιαγραφήboulάκι καλημέρα,εκεί που γράφεις μπορείτε ν' απολαύστε το κείμενο εδώ ,δεν έχει κείμενο δείχνει πως να ανοίξουμε blog .Νομίζω δεν είμαι και πολύ σπίρτο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕισαι σπίρτο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο εφτιαξα
καλημέρα
Καλημέρα σε όλο το ποιητικό blog...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜια καλημέρα, χιλιάδες σκέψεις...
τέλεια!
Αχ!τι χαρά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔΕΝ ΕΙΜΑΙ (πολύ )ΖΑΒΗ !!!!!!!!!!!
...........τη κάτσαμε τη βάρκα;
ΑπάντησηΔιαγραφήσούμπητοιιιιιιιιιιι
"...γιατί η αγάπη κερδίζεται..."
ΑπάντησηΔιαγραφή"...Όσοι ζουν αληθινά, γερνώντας γίνονται πιο νέοι..."
Ωραίες σκέψεις!
ΕΛΛΗΝΕΣ,ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΟΙ ΝΑ ΖΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΑΙΩΝΙΑ ΔΟΞΑ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα σε όλους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈνας Λειβαδιανός αναγνωρίζεται για την εθελοντική του δράση. Χαίρομαι γιατί είναι και φίλος.
http://ksandrou.blogspot.com/
Και η μία φωτογραφία που έχουν βάλει είναι τραβηγμένη από εμένα σε κοινή δράση!!!!! χαχαχα
ΑπάντησηΔιαγραφή...επίσης και στο
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://alectorischukar.blogspot.com/
........ την κάτσαμε την βάρκα.......
ΑπάντησηΔιαγραφήπεριεκτικότατο boulίτσα μου
"Αν τότε, στη σκακιέρα της ζωής μου προτιμούσα εκείνη την κίνηση αντί για τούτη, πού θα βρισκόμουνα τώρα;
ΑπάντησηΔιαγραφήΜήπως όμως αληθεύει πως όποια κίνηση κι αν έκανα, όποιον δρόμο κι αν επέλεγα, θα ήμουν πάλι εγώ, εδώ;"
Μήπως....τι μήπως καλέ....δεν εχει σημασία το μονοπάτι που θα διαλέξεις,η διαδρομή που θα διανύσεις... στο τέλος πάντα θα εισαι εσύ...εδω!
πάντα θα ειμαι εγω...εδω!
http://www.youtube.com/watch?v=Ki9xcDs9jRk&feature=player_embedded#at=22
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν ξερω γιατί αλλά μου ήρθε στο μυαλό αυτό το τραγούδι και σας το αφιερώνω ....
Μμμμμμμμμμμμμμμ!!!!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΨαράκι μου !!!!!!!!!!
Σήμερα μια selective default την έχω...
ΑπάντησηΔιαγραφήεμενα αυτο
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://www.youtube.com/watch?v=U_8PLcQONcA
Προσοχή, προσοχή όσων το ΑΦΜ λήγει σε 1 να καταθέσουν σώβρακα, κιλότες, σουτιέν.
ΑπάντησηΔιαγραφή(αν το πάρουν με το ΑΦΜ καλά την έχω θα είμαι τελευταία, αν το πάρουν με το επώνυμο την έχω βαμμένη)
βρε default σας λέω!!!
βρε αφεντικό μη βάζεις ιδέες.....οτι πέσει στο τραπέζι το αρπάζουν....
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://www.youtube.com/watch?v=JHk40vfpWIE&feature=related
ΑπάντησηΔιαγραφή"Τη δειλία τη φοβάμαι σα ντροπή κι αρρώστεια. Αρκετές φορές, για ν’ αποδείξω πως δε φοβάμαι, έκανα κινήσεις φανταχτερά γενναίες και κραυγαλέα δυναμικές. Όμως το ξέρω, το βλέπω μετά, πολύ μετά, όταν η πραγματικότητα πετά σαν το σκουπιδοφάγο τα σκάρτα, πως πολλές απ’ τις γενναιότητές μου ήταν το άλλο πρόσωπο του πανικού μου."
ΑπάντησηΔιαγραφήτουτη η φραση με αντιπροσωπευει και με συγκινει...
παντως η Βαμβουνακη ηταν παντα η αγαπημενη μου συγχρονη Ελληνιδα συγγραφεας....ομορφη πενα!
Εμένα δεν είναι πολύ του γούστου μου η Βαμβουνάκη, το απόσπασμα που έστειλες Καψοράχη είναι εξαιρετικό. Εχω διαβάσει μόνο δύο βιβλία της:
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο Χρονικό μιας μοιχείας
(1981 Εκδ. Δόμος) το διάβασα το 1982 και έκανε 515 δρχ.
Η μοναξιά είναι από χώμα,
(1987 Εκδ. Φιλιππότη) αυτό το διάβασα το 1989 και κόστιζε τότε 600 δρχ. Νομίζω πως τότε έπαιρνα 64.000 δρχ. μισθό. Τα λεφτά μου πάντα χαρτί τα έκανα. Δεν μετανιώνω. Καλά πέρασα!!!
χε, χε