Ηλιοβασίλεμα στις πέτρες

Οι φωτογραφίες με τα ηλιοβασιλέματα και τα Je`taime Mon Amour σε πρώτο πλάνο ποτέ δεν μου άρεσαν. Τούτη εδώ βέβαια δεν συγκρίνεται. Ο ήλιος δύει στις πέτρες στα βόρεια της Άνδρου πριν την Βόρη, έχει ήδη πάρει την κάτω βόλτα, έχει πετάξει τον πορφυρό μανδύα του και μεγαλοπρεπώς εξαφανίζεται από μπροστά μας. Η στιγμή έχει ρίγος, συγκίνηση και πολύ σιωπή. Όταν μετά από ώρα έπαψα να κοιτώ το βύθισμα του και γύρισα το κεφάλι μπροστά είδα την σελήνη να ανεβαίνει μέσα από την θάλασσα. Την είδα; ή το φαντάστηκα; Δεν έχει σημασία. Όταν οι στιγμές είναι συγκλονιστικές η "ακρίβεια είναι παραχάραξη" όπως θα έλεγε ο θείος Οσκαρ (Oscar Wilde)