Ο περιστεριώνας του Στρατή στην στροφή του Αγίου Κωνσταντίνου, στο βάθος η υπέροχη ρεματιά των Μαινήτων. Οι καλοκαιρινές μέρες συνεχίζονται και να δούμε τι θα κάνουμε όταν στραγγίξουν οι πηγές από την παρατεταμένη ανομβρία. Μήπως να κάνουμε λιτανεία; Αλλά πόσοι πιστεύουν στην εποχή που ζούμε πως μια λιτανεία μπορεί να φέρει βροχή; Λίγοι, οι περισσότεροι πιστεύουν τις εφαρμογές των κινητών τους και τα applications δυστυχώς εδώ κοντά δεν δείχνουν βροχή.
Στα μαθητικά χρόνια...
Μου έχει μείνει ανεξίτηλα στη μνήμη μια λιτανεία που είχε γίνει στο χωριό στα χρόνια της χούντας. Μπουκάραμε στο ιερό τσούρμο παιδιά για να πάρουμε εικόνες για τη λιτανεία. Πάνω στο θραβαλικό βρέθηκα χωρίς εικόνα, για να μην στεναχωρηθώ που έμεινα με "άδεια χέρια" η θεία Φρασκούλα ξεκρέμασε την Αγία Βαρβάρα και μου την έδωσε. Δεν μου άρεσε όμως, ήθελα να κρατώ κάποιον ποιο σπουδαίο Αγιο, μια πιο μεγάλη εικόνα ας πούμε την Παναγία! Βέβαια στην πορεία στο Χωριό μια χαρά μου ήρθε η Αγία Βαρβάρα γιατί οι "σπουδαίες" κατά τα μυαλά μου εικόνες ήταν μεγάλες και φυσικά βαριές, ενώ εγώ με την Αγία Βαρβάρα μου χοροπηδούσα σαν κατσικάκι στις σκάλες. Νομίζω πως μετά την λιτανεία έβρεξε, αλλά τότε δεν με απασχολούσαν οι βροχές και το περιβάλλον, τα παιδιά της γειτονιάς μου με ενδιέφεραν το παιχνίδι και πως θα με άφηνε ήσυχη η μάνα μου να διαβάσω κανένα Μίκυ Μάους. Αυτά!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου