Μια κόκκινη παπαρούνα

Φωτογραφία: Μαρία Λαμπριάδου

flickr.com/photos

Ανάμεσ' από των γιαλών τα καλωσόρισες

Φύσα τον πρωτογνώριστο άνεμο

Άπλωσε μια πρασιά στοργής

Για να κυλήσει ο ήλιος το κεφάλι του

Ν' ανάψει με τα χείλια του τις παπαρούνες

Τις παπαρούνες που θα δρέψουν οι περήφανοι άνθρωποι

Για να μην είναι άλλο σημάδι στο γυμνό τους στήθος

Οδυσσέας Ελύτης (1943) Ηλιος ο πρώτος*

Το αίμα του Αδωνη

Η μυθολογία λέει πως ο Άδωνης, εραστής της Αφροδίτης, βγήκε για κυνήγι στο δάσος εκεί όμως του είχε στήσει καρτέρι ο προηγούμενος εραστής της θεάς, ο θεός Άρης που μεταμορφωμένος σε κάπρο πλήγωσε θανάσιμα τον γόη. Η Αφροδίτη ακούγοντας τα βογγητά του Αδωνη έτρεξε να τον βρει, ήταν όμως αργά! Απαρηγόρητη ράντισε με νέκταρ την πληγή του εραστή της. Από το αίμα και το νέκταρ φύτρωσε η παπαρούνα, που είναι κατακόκκινη και εφήμερη σαν την ομορφιά και τον έρωτα.**

Ο μύθος του Αδωνη και οι παπαρούνες

* Ο Ελύτης έγραψε το ποίημα το 1943, βάλτε το καλά στο νου σας... το χίλια εννιακόσια σαράντα τρία! Την ίδια εποχή ο Τσιτσάνης έγραφε τα πιο εμβληματικά του τραγούδια, οι άνθρωποι μέσα στον απόλυτο τρόμο της κατοχής ήθελαν να ζήσουν! Παράδειγμα για όλους εμάς που ζούμε σε άλλη επίσης κρίσιμη εποχή.
** Μήπως αντί να χαζεύουμε σαν άλαλα στο ίντερνετ να διαβάζαμε και λίγη μυθολογία που σαφώς είναι πιο συναρπαστική; Ο Αρης πάντως πολύ κτηνώδης. Μια κουτουλιά και τέζα το τεκνό!