Παπάκια στην ακρογυαλιά

Φωτογραφίες: Μαρία Λαμπριάδου

flickr.com/photos

Μικρά χνουδωτά κίτρινα μπαλάκια, παπάκια μούρλια που όλοι θα θέλαμε να κρατήσουμε για λίγο στην παλάμη μας. Αν όλα πάνε όλα καλά γρήγορα θα μεγαλώσουν και σίγουρα θα κάνουν μπάνιο πιο γρήγορα από εμάς στο Παραπόρτι. Ο ήλιος από εδώ και μπρός κάθε μέρα θα ζεσταίνει όλο και πιο πολύ την άμμο θα μας φέρνει... μαζί με τα παπάκια στο αγαπημένο μας  Παραπόρτι! Και κάπως έτσι με αφορμή τα παπάκια ξεφεύγει η κουβέντα, γιατί αυτή η παραλία που θα κολυμπούν τα παπάκια δεν είναι παραλία... είναι καημός!  Ακόμη και τα παπάκια που πλατσουρίζουν στα νερά του Παραπορτίου μπορώ να ζηλέψω! Τέτοια λατρεία, στον κόσμο δεν υπάρχει! Κάθε χρόνο, την πρώτη φορά που βουτώ, είναι σαν η πρώτη μοναδική φορά! Είναι σα να εξαγνίζω τα χρόνια που έζησα, σα να μεταλαμβάνω, σα να κοινωνώ άχραντα μυστήρια και να αναδύομαι από ένα γνωστό βυθό! Δεν υπάρχει άλλη παραλία! (συχωρέστε μου τον απολύτως προσωπικό τόνο, η Ανδρος έχει υπέροχες παραλίες, όμως καμιά σαν το Παραπόρτι! (Το πιο πιθανό είναι τα παπάκια να είναι χηνάκια, αλλά η τρυφερότητα είναι η ίδια!)
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Υ.Γ. Ωρες ώρες ξεπερνώ και τον πιο υπερβολικό εαυτό μου! Μα να ζηλεύω τα παπάκια, που ζουν στην ποταμιά; πως λέει το άσμα: Απορώ με μένα, απορώ