Φυσάει, έχει κύματα, η άμμος μαστιγώνει τα κορμιά, τα καπέλα "πετούν" από τα κεφάλια, οι πετσέτες γίνονται καρουλάκια γύρω από το σκοινί στις απλώστρες, οι βασιλικοί αναμαλιασμένοι με δυσκολία κρατιούνται στις γλάστρες, φυσά και ο αέρας πιάνει τις σκέψεις και τις σκορπά μακριά.
Ο Αύγουστος σβήνει και παραδίνει ριπές αέρα στον Σεπτέμβριο.
Σώστε με, γιατί ο αέρας θα με πάρει για πάντα έξω από τη θηλιά του χρόνου
Βιρτζίνια Γουλφ, Τα κύματα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου