Kλείσε τα μάτια και ψιθύρισε τ' όνομα της: Θάλασσα! Η Θεοτόκος, ανάμεσα Γυάλια και Αχλα
Σήμερα ξύπνησα με τη βοή της θάλασσας στα αυτιά μου. Ονειρεύτηκα θαλασσινές σπηλιές, βράχια νοτισμένα, γλάρους να πετούν, να φυσά αεράκι Ανδριώτικο να αδειάζει το μυαλό από όσα το πολιορκούν. Εύχομαι σύντομα κοντά της. Ελύτης, Θεοδωράκης, Μπιθικώτσης Ανοίγω το στόμα μου
«Τόσο το θέρος, τόσα τα πουλιά, και σε μέγα βάθος
Η πάντων και πασών Ελληνίς η θάλασσα» Ο. Ελύτης
Καλημέρα στο άδειο blog.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι μέρες καλοκαιρινές είναι αυτές!!!!!
Η θάλασσα είναι όνειρο!!!!!! (όχι βέβαια για μπάνιο, μόνο να τη βλέπεις).
"Mέσα στις θαλασσινές σπηλιές υπάρχει μια δίψα, υπάρχει μια αγάπη, υπάρχει μια έκσταση..." Γ. Σεφέρης
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα Άννα!!!!!!!!!!! Μ.Λ.
Μια βουτιά τώρα δα τη έριχνα
ΑπάντησηΔιαγραφήΓεια σας κορίτσια
Και εγώ ρίχνω την βουτιά και ας κάνει κρύο. Αλλά που θα πάει έρχομαι
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα σας
Μ.Λ. Ρίξε τα μακαρόνια και ερχόμαστε
ΑπάντησηΔιαγραφή