Ο Άγιος Κωνσταντίνος και οι Λειβαδιανοί πριν το 1960!

Κάντε κλικ για μεγέθυνση

Πρόκειται για αναμνηστική φωτογραφία της διάνοιξης του δρόμου ή της ανέγερσης του δημοτικού σχολείου. Σίγουρα είναι πριν το 1963, χρονιά που πέθανε η γιαγιά μου Αννα Μηλαίου που διακρίνεται στη φωτογραφία. Το πιο πιθανό να είναι χρόνια πριν το 1960, ίσως 1955 από τον αδελφό μου Νίκο που διακρύνω, από κάποια άλλα παιδιά που υποθέτω πως αναγνωρίζω. Το καμπαναριό του Αγίου Κωνσταντίνου όμως είναι ίδιο, όπως και τα κεραμίδια. Σχεδόν ίδιο και το Μανιτάρι. Την κοιτώ τόσες ώρες προσπαθώντας να διακρίνω οικείους που τα μάτια μου πόνεσαν σα να έψαχνα κατάρτι στο πέλαγο. Αγαπημένοι άνθρωποι μακρινής εποχής με φόντο τα διάραχα και τα ολόισια κυπαρίσσια του αγαπημένου μας τόπου. Κάντε το ίδιο... Ίσως, τολμώ να πω, είναι από τις ελάχιστες φορές που αξίζουν τα μάτια να πονέσουν μπροστά στην οθόνη ενός υπολογιστή. Δείτε... τόσοι άνθρωποι ήρθαν και έφυγαν και αυτό που έχει μείνει είναι πέτρες και κυπαρίσσια!

Την αιωνιότητα της στιγμής "αιχμαλώτισε" ο φωτογράφος ΟΝΝΙΚ.
Στην πίσω όψη της γράφει "για ΑΝΔΡΙΩΤΗ" εφημερίδα που τότε ήταν εμβληματική.
Η φωτογραφία ανήκει στον κ. Αριστείδη Μανταδέλη, πολιτικό μηχανικό και φιλοτελιστή της αξιόλογης συλλογής "Ταχυδρομική ιστορία νήσου Άνδρου" (Δείτε ΕΔΩ) που τον ευχαριστώ θερμά για τη χαρά που μας δίνει. Δεύτερος από πάνω δεξιά είναι ο Γιάννης Ψαρρός, πιο κάτω ο Βάσος Γαβριήλ, στο κέντρο ο Κώστας Γονέος, η Κατίνα Μηλαίου, αριστερά ο Διαμαντής Πετράκης και άλλοι πολλοί Λειβαδιανοί που κοιτώντας τους προσεκτικά θα αναγνωρίσετε.

Time present and time past
Are both perhaps present in time future
T.S. Eliot