Καλαμάρι...dream

Κάθε Μεγάλη Παρασκευή οι μανάδες προσπαθούσαν να μας χορτάσουν με νερόβραστες πατάτες, ντομάτες, χορτόσουπα, ψωμί, φακές αλλά τίποτα δεν μας έπιανε. Ήταν και το τρέξιμο πάνω - κάτω στο Χωριό που άνοιγε την όρεξη, ήταν η αναμονή της περιφοράς, ήταν η μεγάλη αγωνία για το βράδυ της Ανάστασης και τα σμπάρα... ήταν πολλά που μας έκαναν να πεινάμε ακόμη πιο πολύ. Μέσα λοιπόν στις "λύσεις" ήταν και αυτές οι κονσέρβες με καλαμαράκια. Στο ζουμί βάζαμε να κολυμπήσουν οι πατάτες και έτσι κάπως ξεγελούσαμε την πείνα μας. Επειδή ήμουν καλόσερο παιδί έτρωγα μόνο το "απ' έξω" από τα καλαμάρια. Η μαμά κάθε Πάσχα με είχε που με είχε φούρκα που δεν τρώω το αρνί, μου έκανε ιδιαίτερο έτσι κι αλλιώς, της έδινα να φάει και τη "γέμιση" από τα καλαμάρια. Είπαμε ήμουν "καλόσερο παιδί" Δεν ήμουν όμως η εξαίρεση, με χατίρια και τσαλίμια μεγαλώνουν τα "σωστά" Αντριωτάκια! Μας έδιναν επίσης λεφτά να αγοράσουμε από του Μπέη ψωμάκια. Μια φορά είχα φάει τόσα πολλά που έκανα καιρό να ξαναφάω ψωμί. Τα Portola μου τα έφερε χθες ο Νίκος. Παρ' όλο που είμαι εγκρατής (άμα θέλω) σε λίγο θα τα τσακίσω. (του χρόνου κομμένα τα California Squid διότι: Χιροσίμα, Ναγκασάκι, Φουκοσίμα, θα ανοίγω την κονσέρβα και θα φεγγοβολά το πρόσωπο από την ραδιενέργεια! Του χρόνου σκέτη ελιά για να ξέρουμε τι λέμε)

Τα Portola στο ebay Ήμαρτον Παναγία μου!

Τα Portola στο flickr Φτάνει... πάω να τα φάω!