Της Αγίας Αικατερινής σήμερα, χρόνια πολλά στις γλυκές Αικατερίνες που γιορτάζουν και ειδικά στη νονά μου και στο Κατερινάκι.
Νοσταλγώ τις όμορφες μέρες που κάθε γιορτή ήταν ένα γεγονός ανταλλαγής χαιρετισμών, ευχών. Τώρα όμως νοιώθω πως ο χρόνος αυτός πέρασε (όχι ότι θα σταματήσουμε να γιορτάζουμε) και θα πρέπει να ανασκουμπωθούμε να δουλέψουμε να πολεμήσουμε την καθημερινότητα, που δεν ευωδιάζει τριαντάφυλλα αλλά βρωμάει... Μέρα με την μέρα να λύνουμε τους γρίφους να κάνουμε ένα βήμα για να ασφαλίσουμε τις ζωές μας μέσα το κουκούλι της κοινωνικής θαλπωρής. Σκεφθείτε, γράψτε, πείτε στους άλλους που δεν έχουν πρόσβαση στο internet. Δεν μπορούμε να είμαστε αμέτοχοι, δεν είμαστε έτσι ασφαλείς.
Vanglouk όσο το κοιτάζω το μπαστούνι, τόσο πιο πολύ σου λέω μπράβο.
Είναι πανέμορφο, είναι σα να το έκτισες εσύ. Θέλω να έρθω γρήγορα να το δω!
* Οι μηχανές αλωνίζουν και κοσκινίζουν το σιτάρι, και ο χρόνος, ρευστός, τρέχει και φεύγει, μα δεν χάνεται. Τουναντίον, ζη και συσσωρεύεται μέσα στα οράματα
Ανδρέας Εμπειρίκος Γραπτά ή Προσωπική Μυθολογία