Πετρογκάζ ή ηλεκτρικό;

Κάποια χρόνια πριν από την απόλυτη κυριαρχία του ηλεκτρικού, τα περισσότερα νοικοκυριά χρησιμοποιούσαν υγραέριο για το μαγείρεμα αλλά και για την θέρμανση το χειμώνα. Τα πετρογκαζ γνώρισαν μεγάλες δόξες και οι μπουκάλες (ή μποκάλες όπως τις έλεγαν κάποιοι) είχαν την τιμητική τους. Το τι γινόταν με αυτές τις φιάλες δεν περιγράφεται. Για κάποιο ανεξήγητο λόγο η μπουκάλα σωνόταν όταν η νοικοκυρά τηγάνιζε πουλιά, ή στο δέσιμο του γλυκού, όταν είχε γιορτινό τραπέζι και έτσι ο μπουνταντισμός χτυπούσε κόκκινο. Εκείνη τη στιγμή κανείς δεν έβρισκε το κλειδί για να αλλαχθεί η φιάλη, η μια νοικοκυρά φώναζε την άλλη και όλες μαζί τον θείο Κώτσο που ήταν ο "μάστορας" της γειτονιάς: "καημένε Κώτσο έλα να μου αλλάξεις την μπουκάλα". Ένα άλλο πρόβλημα ήταν η προμήθεια της φιάλης. Επειδή δεν ήταν εύκολο λόγω βάρους αλλά και γιατί τις πουλούσαν συγκεκριμένα μαγαζιά, κάθε σπίτι αγόραζε περισσότερες απ' όσες χρειαζόταν. Στην αυλή πάντα υπήρχαν γεμάτες αλλά και άδειες. Η Παναγία μας φύλαγε και δεν γίναμε... Κούγκι. Δεν έσκασε καμιά! Το πετρογκάζ με τη δυνατή φωτιά του είναι ιδανικό για τηγανιτά (τα πουλιά είναι σχεδόν αδύνατο να γίνουν στο ηλεκτρικό) Η θεία Ελένη είχε πάντα στοκ από πετρογκάζ. Στην εικόνα στέκεται στην πόρτα του παρακούζινου (φούρνος) φορά μπλούζα, κλασική φανελένια ρόμπα, δίπλα της ένα ζευγάρι...μποκάλες! Στην πίσω όψη της φωτογραφίας γράφει: 1980. Πικρή διαπίστωση για το πόσο γρήγορα φεύγει ο καιρός, πόσο απότομα μεγαλώνουμε που ακόμη και ημερομηνίες πριν τριάντα χρόνια φαντάζουν σαν χθεσινές... Τόσο κοντά, τόσο μακριά..

Θερμαντικά
Πέλετ εναντίον ξύλου
Πετρογκάζ Α.Ε.
ESSO Pappas