Φωτογραφία: Ελσα
Η εκδήλωση στον ΙΑΝΟ ήταν ζεστή και οικεία, οι ομιλητές είπαν αρκετά ενδιαφέροντα πράγματα, αλλά με γοήτευσε η αφήγηση της κ. Μαρίνας Καραγάτση για το "πρώτο της ζωής ταξείδι" στην Άνδρο. Μ' άρεσαν τόσο πολύ αυτά που έλεγε που ενώ κρατούσα αγκαλιά την φωτογραφική μηχανή ούτε που σκέφτηκα να πατήσω το play. Χάρηκα πολύ που συνάντησα τους συγχωριανούς μας Αννα και Βασίλη και φυσικά πέρασα υπέροχα με την συντροφιά της Ελένης και της Στυλιάνας. Δεν χρειάζονται λεφτά για να περάσει κάποιος καλά, αρκεί μόνο η παρέα. Άφησα τελευταίο το λεύκωμα ίσως γιατί έχουμε ξαναμιλήσει γι' αυτό, ο κ. Γιάννης Μαμάης είπε κάτι που τον είχα ακούσει στη Χώρα να το λέει πως πάντα τον ενδιέφερε η άφιξη ή η αναχώρηση ενός πλοίου (ίσως περισσότερο λέω εγώ από το ταξείδι) για μένα βαπόρι να είναι και δεν με νοιάζει, να φεύγει να έρχεται, να σφυρίζει, να κουνάει, να χάνεται... στη σκέψη, στα μάτια μου έχει "υπερφυσικές" διαστάσεις, έτσι όπως από το ντόκο το κοιτούσα μικρή στου Σκαραμαγκά, ένα τεράστιο μαύρο κήτος και πάνω, ψηλά στην κορυφή ο μπαμπάς μου... Ο κ. Μαμάης λοιπόν έκανε πολύ καλή δουλειά.
Federico Fellini Amarcord (Θυμάμαι) η σκηνή προς το τέλος με το μαύρο καράβι πάνω από τα κεφάλια των ναυαγών.
Ιστορικές φωτο της Άνδρου [Historic photos of Andros]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δεν επιτρέπονται νέα σχόλια.