
Η παραλία είχε κόσμο αλλά ήταν ήσυχη. Κόσμος στις ξαπλώστρες, στον Όμιλο φωνές, βάρκες κανό, σανίδες με πανί, φουσκωτά. Το ελαφρό αεράκι έδινε την ευκαιρία σε παντός είδους πλωτά μέσα να κάνουν τις βόλτες τους. Το νερό κρύο στην αρχή. Κολύμπησα αρκετά και όταν βγήκα ξάπλωσα στην άμμο. Έβλεπα αυτό που (περίπου) δείχνει η φωτογραφία. Νοητά από πάνω το βουνό κατέβαινα στη Ρίβα. Τα χρώματα σε ουρανό και θάλασσα καθαρά, ζωηρά. Για μια στιγμή νόμισα πως η χώρα ήταν ένα τεράστιο πόστερ, ήθελα να την κόψω γύρω - γύρω να την πάρω μαζί μου. Έφυγα λίγο αργά και πριν δύσει ο ήλιος απόλαυσα την ενδοχώρα, το πράσινο, τα σπίτια ανάμεσα στα δένδρα, τα γεράκια που έπεφταν με ορμή στη ρεματιά, τα πρόβατα να πηγαίναν για φαγητό... Οι τελευταίες μέρες του Αυγούστου είναι ήσυχες, νωχελικές σαν τραγούδι με την Ella Fitzgerald
-
Χρόνια πολλά στους Αλέξανδρους & Αλεξάνδρες.