Ένα σχόλιο στην ανάρτηση Λύδι: Η παραλία της ξενοιασιάς / Κυριακή 13 Αυγούστου 2017 (δείτε ΕΔΩ) αποδεικνύει πόσο "ζωντανό" και επιδραστικό είναι το ίντερνετ. Απόλαύστε το σχόλιο - διήγηση του Dimitris Zarikos. Δημήτρη ευχαριστούμε που μοιράστηκες μαζί μας αυτές τις όμορφες αναμνήσεις! 👉👉👉Διαβάστε επίσης το σχόλιο Franjesko K._Greek islander1
Τι να πρωτοθυμηθώ από το λύδι. Είμαι από την Άνδρο από το χωριό Βραχνού. Η παραλία Λύδι ήταν για μας η παραλία του χωριού μας. Ιεροτελεστία η προετοιμασία (καθημερινά) τα καλοκαίρια και η μετάβαση, πάντα ποδαράτο μέσα από κατσάβραχα, ακόμα καλά, καλά δεν υπήρχαν μονοπάτια τότε. Δεν μιλάω για 3-4 ανθρώπους, μιλάω για 15-20 άτομα και πάνω. Κουβάλημα τα φρούτα μας, τις μπύρες μας, τα νερά μας που τα κρατάγαμε δροσερά βυθίζοντας στα στο βουτηχτήρι όπως το λέγαμε σε ένα σημείο σαν σπηλιά που δεν το έπιανε ο ήλιος όπως κοιτάμε προς την θάλασσα στην δεξιά πλευρά του κόλπου. Παιχνίδι, βουτιές, ψαροτούφεκο και νωρίς το απόγευμα προετοιμασία για ψήσιμο των ψαριών που βγάζαμε. Σκάψιμο στην άμμο λάκο ικανό να φιλοξενήσει κάμποσα ξύλα που θα γινόντουσαν κάρβουνα και θα έψηναν τα καλούδια που είχαμε βγάλει, ψάρια, χταπόδια, άνοιγμα αχινών και προετοιμασία γενικά για το επικείμενο φαγοπότι. Για σχάρα χρησιμοποιούσαμε μεγάλες πλατιές πέτρες με σχετικά μικρό πάχος αλλά με μεγάλη επιφάνεια που βάζαμε πάνω από το λάκο που μέσα είχαμε ανάψει την φωτιά, προσέχοντας πάντα να αφήνουμε την φωτιά να αναπνέει για να μην μας σβήσει. Μετά το φαγοπότι ύπνος στην παραλία και αργά το απόγευμα μερικές βουτιές ακόμα κι άρχιζε το μάζεμα για την επιστροφή. Σκουπίδι δεν έμενε ούτε ίχνος και η φωτιά έσβηνε καλά με άφθονο θαλασσινό νερό. Η ανηφόρα το βράδυ ήταν δύσκολη βέβαια αλλά εμείς απτόητοι, το επόμενο πρωί πανέτοιμοι και πάλι κι αυτό συνεχιζόταν όλο το καλοκαίρι για κάμποσα χρόνια, τώρα πρόσφατα μιλάμε, από το 1971 έξάχρονος εγώ, μέχρι και το 1984 που άρχισαν τα μπάρκα... Τι μου έκανες φίλε μου, να είσαι πάντα καλά και σε ευχαριστώ για τις αναμνήσεις που μου ξύπνησες!!!
