Ενα μυθικό τραγούδι! Το τραγουδούσαν οι μανάδες μας όταν συγύριζαν τα σπίτια, το σιγομουρμούριζαν οι αγαπητικοί, το ψιθύριζαν οι παρέες στα γλέντια προκαλώντας τους οργανοπαίχτες να το παίξουν, το "Μάτια σαν και τα δικά σου" ακολουθούσε μετά τα συρτά και σήκωνε τις παρέες με μιας από τα τραπέζια.
Tο παραδοσιακό άσμα το έχουν τραγουδήσει πολλοί καλλιτέχνες, αλλά η εκτέλεση με τον Στελλάκη Περπινιάδη και την Σούλα Πασσαλάρη είναι εξαιρετική και είναι η ίδια εκτέλεση που ξεσήκωνε τις παρέες για χορό όταν ήμασταν παιδιά... Η σύγκριση με κάποια σημερινά σκυλο-νησιώτικα τραγούδια αναπόφευκτη...
Μάτια σαν και τα δικά σου / δεν υπάρχουν στο ντουνιά
κι όποιος τα γλυκοφιλήσει / χάρο δε φοβάται πια
Άσε με να τα φιλήσω / μην και βρω τη γιατρειά
για να βγάλω το σαράκι / που μου τρώει την καρδιά
Το τραγούδι το θυμήθηκα σήμερα που είναι της Αναλήψεως και παλιά το πανηγύρι στον Νειμποργιό ήταν πολύ φημισμένο. Εκανε χορό ο Ψωμάς (εκεί που είναι ο Ρεγκούκος, στο καφέ) η φωνή της Κονιτοπούλου αντιλαλούσε από τις Πλακούρες σε όλη την Χώρα. Από της Αναλήψεως και μετά όλα καταλήγουν στην ακρογιαλιά! Αρχίζουν τα μπάνια, από αύριο γιατί σήμερα δεν κάνει να κάνουμε μπάνιο επειδή είναι της Αναλήψεως! Από αύριο! Και του χρόνου!
Καλημέρα λιβάδια καλημέρα ανδρός
ΑπάντησηΔιαγραφή