Χαιρέτα μου τον Πλάτανο;

Εδώ είναι ο πλάτανος!

Χωρίς φύλλα, μόνο κλαδιά.

Τεράστιος και πληγωμένος.

Στα χρόνια της νιότης, εκεί κάπου στα μέσα της δεκαετίας του ογδόντα, η πλατεία Καΐρη άλλαξε πρόσωπο, έπαψε να έχει ένα μόνο καφενείο, τα τραπεζάκια πλήθυναν και στις καρέκλες κάθισαν νέες "φυλές" εκτός από τους συνταξιούχους κάποιας ηλικίας. Ο πλάτανος γνώρισε τις πρώτες του πολυπληθείς "δόξες" στην δεκαετία του ενενήντα όταν ο Δημήτρης και η Ιωάννα Κουτέλη πήραν τον μικρό καφενέ στο βάθος και έφτιαξαν τη "Νοσταλγία", το πρώτο (για να μην πω και τελευταίο) σοβαρό all day μαγαζί της Χώρας. Στις καρέκλες της "Νοσταλγίας" και αργότερα στον "Πλάτανο" του Κώστα Στρατή κάθισε όλη η Ανδρος, ατέλειωτες ώρες πίνοντας χυμούς, καφέδες και πολλά, πάρα πολλά ούζα. Θυμάμαι τότε, κάθε φορά που έφευγα από το σπίτι και η μάνα μου έκανε την κλασική ερώτηση των μανάδων: "Που πας;" από τον δρόμο φώναζα "στον Πλάτανο!" και μου απαντούσε: "μα πάλι στον Πλάτανο; Να δω τι θα κάνετε αν ξεραθεί ο Πλάτανος!"

Ευτυχήσαμε ο Πλάτανος να είναι θαλερός για πολλά χρόνια, τόσα όσο χρειάστηκε για να πήξει το μυαλό, να φύγουμε, να χαθούμε και να ξαναγυρίσουμε πάλι στα ίδια καθίσματα! Ο Πλάτανος μετονόμασε την πλατεία Καΐρη. Κάτω από την παχιά φυλλωσιά τα καλοκαίρια και τις ηλιόλουστες μέρες της άνοιξης και του φθινοπώρου συναντούσαμε φίλους, συγγενείς, γνωστούς. Όλοι ήταν εκεί. Ολα ήταν γύρω, κάτω, δίπλα από την σκιά του. Αν δεν ήσουν στον Πλάτανο δεν ήσουν στην Χώρα, τόσο απλά! Ξεκινούσαμε για μπάνιο και μέναμε στις καρέκλες του με τα βατραχοπέδιλα και τις πετσέτες αφημένα κάτω από τα τραπέζια. Αν δεν περνούσες από τον Πλάτανο δεν είχες έρθει στην Ανδρο, επίσης τόσο απλά. Μα ήρθε ο καιρός που ο γέρο Πλάτανος μεγάλωσε και σαν γέρος έχασε τα φύλλα και την ομορφιά του. Σοφά ο ιδιοκτήτης του μαγαζιού κρέμασε την ταμπέλα με το όνομα "Πλάτανος" σημάδι αναγνώρισης της πλατείας που έχασε το έμβλημα της. 

Σίγουρα κάποιοι από εσάς που διαβάζεται αυτές τις γραμμές καταλαβαίνεται που το πάω. Το πήρα από πολύ παλιά για να το τερματίσω σε τούτα: Ποιος ενδιαφέρεται για το κατάντημα του; Πως μπορεί να γίνει κραταιός ο ίδιος ή κάποιος κλώνος του; Τι θα λέμε όταν ξεραθεί εντελώς; Εδώ ήταν κάποτε ο Πλάτανος! Σαν αστικός μύθος σε όσους θα ρωτούν "μα γιατί την λέτε την πλατεία Πλάτανο;" θα απαντούμε αόριστα "παλιά είχε έναν πλάτανο;" Έχει ενδιαφερθεί κανείς αρμόδιος για τον αργό θάνατο του; Εχει ερωτηθεί κάποιος γεωπόνος, κάποιος ειδικός; Τα δένδρα λένε πως πεθαίνουν όρθια και μάλλον έτσι πρέπει να συμβαίνει. Αλλά αυτός δεν είναι ένα απλό δένδρο! Είναι ο ΠΛΑΤΑΝΟΣ!

(Δεν έχω πρόταση για λύση, δεν είμαι ειδική, συλλέκτρια εικόνων και συναισθημάτων είμαι. Αν είχα πάντως λεφτά θα σήκωνα τις πλάκες, θα φύτευα έναν τεράστιο πλάτανο, θα γύριζα το χρόνο πίσω. Θα έβγαζα τον πλάτανο και σε τρεις μέρες θα έβαζα έναν άλλο. Υπερφίαλο; Ίσως, αλλά τα πολλά λεφτά θέλουν λωλάδες! Διαφορετικά τι να τα κάνεις τα πολλά λεφτά... άμα δεν έχεις πλάτανο!)

#saveplatanos