Μεταξύ Πλατάνου και Αη Γιώργη πέρασα τα πρώτα 18 χρόνια της ζωής μου και δυστυχώς βλέπω κι εγώ με πόνο το προδιαγεγραμμένο τέλος του.
Τα δέντρα της κάτω Χώρας που με σημάδεψαν ήταν ο ευκάλυπτος και οι φοίνικες του Αη Γιώργη (πάνε κι αυτοί τους έφαγε το "τέρας" ο ρυγχοφόρος!) και το πλατάνι της ομώνυμης πλατείας, όπου, εκτός από το οικογενειακό μας μαγαζί "του Καραουλάνη", το καφενείο του Λένου ήταν αυτό έγραψε τη μεγαλύτερη ιστορία, πριν έρθει η νέα εποχή.
Ο αργός θάνατος του πλατάνου έχει πονέσει λοιπόν κι έμενα πολύ και το χα ψάξει όσο μπορούσα χωρίς αποτέλεσμα. Εκτός από τον ιδιοκτήτη του ομώνυμου καφενείου και φίλου μου Δημήτρη φέτος το χειμώνα με κάλεσε η Μαρία Δεδελετάκη να ζητήσει τη βοήθειά μου και την παρέπέμψα στους πλέον ειδικούς συναδέλφους δασικούς φυτοπαθολόγους. Δεν έχω ενημέρωση για το τι αποφάνθηκαν.
Αυτό που παρατηρώ εγώ είναι πως ολα τα πλατάνια σε χαμηλά υψόμετρα στην Άνδρο δε παν καλά κι αιτία είναι κατά πάσα πιθανότητα η αλλαγή του κλίματος. Απόδειξη ότι φέτος το χειμώνα που χαμε χιόνια πολλά και κρύα πήραν τα πάνω τους τα δέντρα στην πλατεία του γηροκομείου αλλά και ο άλλος πλάτανος στην πλατεία Καϊρη πάνω από το περίπτερο. Ο ιστορικός όμως πλάτανος στα καφενεία δεν "την παλεύει" μετά το άγριο κουτσούρεμα των ριζών του.
Μια ιδέα που πρότεινα χωρίς να είμαι ο απολύτως ειδικός (κι ας έχω τελειώσει Γεωπανική) ήταν να κλαδευτεί γερά και να δούμε αν έχει κουράγια να ξαναπετάξει. Αν δεν τα καταφέρει τότε τον χάσαμε για πάντα και πρέπει να κοπεί πριν πέσει και σκοτώσει κάναν άνθρωπο.
Όπως κάποτε είχα γράψει, τα δέντρα που σκοτώνουμε θα πέσουν στο κεφάλι μας!
Ο Ηλίας Πολέμης είναι Γεωπόνος - Μυκητολόγος
Διαβάστε την αρχική ανάρτηση: Χαιρέτα μου τον Πλάτανο;
Οι αναρτήσεις αυτές γεμάτες συναίσθημα και ρεαλισμό, είναι από τα πιο όμορφα άρθρα για τον τόπο μας που αγαπάμε και ανασαίνουμε, μπράβο!
ΑπάντησηΔιαγραφή