Στην Ανδρο μαζεύουμε γλυστρίτες οι κανόνες είναι απλοί: όχι κάτω από τα δενδρα, όχι κοντά σε τενεκέδες, σκουρισμένα σίδερα, απορρήματα. (π.χ. ένα πεταμένο παπούτσι) Οι γλυστρίτες είναι παντανόστιμοι μανίτες. Τηγανητοί είναι τέλειοι! (ακόμη έχω τη μυρωδιά τους όταν τους τηγάνιζε η μάνα μου) Απλά όπως όλοι οι μανίτες απαιτούν
προσοχή στη συλλογή τους. Ο Ηλίας Πολέμης μας λέει μερικά ακόμα χαρακτηριστικά αναγνώρισης τους.
 |
| Από τον Ηλία Πολέμη, Γεωπόνο, PhD. Επιστημονικό Συνεργάτη ΓΠΑ |
Αμανίτης ο φαλλοειδής, Amanita phalloides,
«σκασομανίτης» Θανατηφόρο τοξικό
Βολβαριέλα η γλοιοκέφαλη (Volvariella gloiocephala)
«γλυστρίτης» (new name! Volvopluteus gloiocephalus)
Εδώδιμο
—Και τα δύο είδη έχουν λευκή σακόμορφη «βόλβα*» στη βάση του επίσης λευκού ποδιού τους και λεία γυαλιστερή επιφάνεια στο καπέλο τους
—Αρχικά και στον γλυστρίτη τα φυλλαράκια (ελάσματα) είναι λευκά όπως και στον αμανίτη.
—Κάποιες φορές και ο φαλλοειδής αμανίτης μπορεί να έχει γκριζόλευκα χρώματα στο καπέλο όπως και ο γλυστρίτης.
ΑΛΛΑ
—Ο γλυστρίτης δεν έχει
ποτέ λευκό μεμβρανώδες δακτυλίδι στο πόδι.
—Τα φυλλαράκια του
πάντα γίνονται ροζέ και τελικά καφέ όσο ωριμάζει.
—Η επιφάνεια του καπέλου σε υγρό καιρό
πάντοτε είναι χαρακτηριστικά γλοιώδης και
ποτέ δεν έχει τα συνήθη λαδοπράσινα χρώματα του αμανίτη.
* Βλ. Μορφολογία μανιταριών agriamanitaria.gr
