Περνώντας από την «κάθοδο» το γιοφύρι στο Νειμπορειό Μεγάλη Πέμπτη ανήμερα και σε ώρα αιχμής πρωινή, πήρε το μάτι μου ένα λευκό πτηνό που μου έμοιασε για ερωδιός στα νερά που ρέουν ανάμεσα στα τσιμεντένια κράσπεδα των οδών μονής κατεύθυνσης του Συνοικισμού.
Οποία τύχη σκέφτηκα κι έσπευσα να σταθμεύσω το όχημα σε χώρο που να μην ενοχλεί την κίνηση ανάβοντας τ’ αλαρμ, ως όφειλα ως συνειδητός οδηγός. Με αληθινή έξαρση και αγωνία αν θα προκάμω ν’ αποθανατίσω το παραδείσιο πλάσμα πήρα την φωτογραφική και γύρισα προς το ποτάμι.
Και ναι η τύχη μου χαμογέλασε καθώς το πλάσμα, χωρίς να πτοείται από την κίνηση των τροχοφόρων εκατέρωθεν του συνέχιζε να κάνει αυτό που του πρόταζε η φύση του, να νεροπατεί στα ρηχά με τα λυγερά του μαύρα πόδια να στηρίζονται στα κίτρινα τους πέλματα και να τσιμπά με το μαύρο σουβλερό του ράμφος την υδρόβια τροφή του. Και ναι ήταν ένας λευκός ερωδιός πράγματι, ένας πανέμορφος λευκοτσικνιάς, ή «λελέκι» στην ανδριώτικη τοπολαλιά. Ένα λελέκι ιδιαιτέρως θαρραλέο θα λεγα, αν κρίνουμε από την απάθεια που έδειξε όταν το πλησίασα (όσο μπορούσα) για να το φωτογοραφήσω.
Τα λελέκια τα θυμάμαι από πάντα στο Παραπόρτι, τ’ Άχλα και τη Βόρη πρωτίστως, περαστικοί ταξιδιώτες των νησιών του αρχιπελάγους, την Άνοιξη και τα καλοκαίρια. Λυγεροί μικροί λευκοτσικνιάδες αλλά και πιο ρωμαλέοι αργυροτσικνιάδες, ήσαν οι βασιλιάδες των ρηχών παραποτάμιων νερών, πολύ πριν οι υγρότοποι της Χώρας αποκτήσουν την σημερινή, συμπαθέστατη μεν, πλην όμως ξενόφερτη ορνιθοπανίδα τους από κάθε λογής πάπιες, χήνες και κύκνους.
Ο λευκοτσικνιάς, με επιστημονικό όνομα Egretta garzetta (διαβάζω στην σελίδα της Ελληνικής Ορνιθολογικής Εταιρίας σε κείμενο του Δρ. Σάββα Καζαντζίδη), απαντά στην Ελλάδα σε όλους τους τύπους υγροτόπων και φωλιάζει σε παρόχθια δέντρα, τρέφεται δε με τουλάχιστον 60 διαφορετικά είδη οργανισμών, κυρίως ψάρια κι έντομα. Μοιάζει πολύ με τον αργυροτσικνιά (Ardea alba) που είναι επίσης ολόλευκος διαφέροντας κυρίως στο μεγαλύτερο μέγεθός του και το κίτρινο αντί μαύρο ράμφος του.
Οι πλέον περίεργες και περίεργοι μπορείτε να βρείτε πολλές ακόμη ενδιαφέρουσες πληροφορίες για το είδος αυτό στη «Βικιπαίδεια».
Να ζήσουν της Ανδρου τα νερά μαζί και τα λελέκια τους!
Η.Π.
29-4-2016
Ο Ηλίας Πολέμης είναι Γεωπόνος – Μυκητολόγος Διδάκτορας
Επιστημονικός Συνεργάτης Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών.
Πολύ όμορφα τα λελέκια. Εξαιρετικά ντελικάτα πόδια!
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ λέξη λελέκι συχνά αναφέρεται για τους ψηλούς αδύνατους ανθρώπους ή για τα μικρά παιδιά που ενώ είναι ψηλά είναι πολύ αδύνατα.
Καλημέρα
Καλημέρα με πολλή σκόνη!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτα βρωμόνερα που έχει το γεφυράκι του Νειμποριού βρήκε το καημένο το λελέκι να σταματήσει, γιατί αυτά μόνο υγρότοπος δεν είναι. Πάντως είναι σπάνιο φαινόμενο για το Νειμποριό.
Μια ψυχή που μόλις έφτασε στο Πέρα χωριό έχει βαλαντώσει στο κλάμα, αλλά τα δάκρυα της χαράς είναι νόστιμα! Καλώς ήρθες φίλε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλωσόρισες φίλε Δημήτρη στην πατρίδα, καλά να περάσεις (αυτό ειναι σίγουρο χεχεχε)
ΑπάντησηΔιαγραφήΕύχομαι στην ζωή σου μόνο δάκρυα χαράς να γευεσαι !!!!!!!!!
Πολλά φιλιά και από τον φάτσα. ....
Φωτογραφίες Δημήτρη,πολές φωτό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα απο το ηλιόλουστο nj,να είστε όλοι καλά!!!!
καλησπέρα στην παρέα
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλώς όρισες στα πάτρια εδάφη Δημήτρη
να περάσεις τέλεια και οι χαρές να είναι πολλές και να έχεις ωραίες αναμνήσεις
στην επιστροφή
Ωραία τα πουλιά αυτά, τα έχω ξαναδεί, θα σας στείλω φωτογραφίες από πέρυσι που τα είχα δει μόλις μπορέσω!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλωσόρισες Δημήτρη!
Δημητρο μου καλως ηρθες στο πατριδακι!!καλα να περασεις και να αποθηκευσεςι απο την ομορφη ενεργεια της γης του!! φιλια πολλα φιλε μου!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαψοραχη