Περί χαιρετούρας

Η χαιρετούρα είναι ένα παλιό έθιμο του χωριού. Κάθε πρωτοχρονιά μετά την εκκλησία οι άνδρες του χωριού σε παρέες επισκέπτονται τα σπίτια που είναι ανοικτά και χαιρετούν για το καλό του χρόνου. Οι οικοδέσποινες έχουν φτιάξει μεζέδες αποβραδίς, αλλά και το πρωί της Πρωτοχρονιάς, έχουν ανοίξει τη σάλα, τα σερβίτσια λαμποκοπούν, έχουν κάνει τα κουμάντα τους π.χ. πως θα διαχειριστούν δυο παρέες που θα πέσουν μαζί, πως θα πλύνουν γρήγορα τα σερβίτσια. Συνήθως βοηθά η γιαγιά, η κόρη του σπιτιού ή μια γειτόνισσα. Έχουν επίσης προμηθευτεί κρασί και απολύτως έτοιμες περιμένουν... "τις άντροι" να χαιρετίσουν. Παλιά οι παρέες ήταν πολλές. Τα τελευταία χρόνια είναι δυο: οι νέοι και οι πιο μεγάλοι. Σημαντικό επίσης στην κατανόηση του εθίμου είναι τούτο: χαιρετάνε οι άνδρες που δεν είναι πενθισμένοι, όπως επίσης είναι "ανοικτά" τα σπίτια που δεν έχουν πένθος. Η απώλεια κάποιου συγγενούς "κλειδώνει" τα σπίτια και αμπαρώνει τις καρδιές.
Όλο αυτό λοιπόν το θραβαλικό (βαβούρα) δίνει ζωή την πρώτη του έτους στο χωριό και μεθυσμένα μας φέρνει από τον παλιό χρόνο στην επόμενη μέρα εκεί που η καθημερινότητα διαλύει τις χαρές, τα γέλια, και κάνει τα γλέντια μια γλυκιά ανάμνηση.  (από το σπίτι μου τώρα θα τους άκουγα, ο αέρας θα έφερνε τα τραγούδια, αλλά μπορεί... αέρας είναι αυτός και πάει όπου θέλει). Καλό ξημέρωμα.