Φθινοπωρινά λουλούδια

Βαθύ χινόπωρο γοερό, πόσο καιρό σε καρτερώ,

με τις πλατιές, βαριές σου στάλες

των φύλλων άραχλοι χαμοί, των δειλινών αργοί καημοί,

που μὲ μεθούσατε τις άλλες

Τα καλοκαίρια μ᾿ έψησαν και τα λιοπύρια τα βαριά,

κι οι ξάστεροι ουρανοί οι γαλάζοι:

απόψε μου ποθεί ἡ καρδιά πότε να ῾ρθεί μεσ᾿ τα κλαριά,

ὁ θείος βοριάς και το χαλάζι!

Τότε, γερτός κι εγώ ξανά, μεσ᾿ τα μουγγά τὰ δειλινά,

θ᾿ αναπολώ γλυκά, -ποιός ξέρει-,

και θα με σφάζει πιό πολύ, σαν ένα μακρινό βιολί,

το περασμένο καλοκαίρι...

Ναπολέων Λαπαθιώτης, Πόθος, (1888-1944)