Φωτογραφία: Μαρία Λαμπριάδου
flickr.com/photos/140743117@N06
flickr.com/photos/140743117@N06
Στην Άβυσσο*, τα παλιά χρόνια, τα ζιμπούλια ήταν ένα τεράστιο ευωδιαστό χαλί, όλα όμως αλλάζουν, σιγά-σιγά λιγοστεύουν εκτός από τις αναμνήσεις που μένουν ίδιες. Τα ζιμπούλια της Μαρίας έχουν κάτι από το μυστηριακό φως των παιδικών χρόνων τότε που όλα ήταν τεράστια, μεγεθυμένα στα εξωπραγματικά μεγέθη της παιδικής φαντασίας. Η εικόνα αναδύει εξαντλητικά το μεθυστικό άρωμα των λουλουδιών. (μόνιμη προτροπή των γιαγιάδων: βγάλε το βάζο έξω, μην κοιμηθείς μαζί με τα ζιμπούλια. Οι γιαγιάδες τότε ήταν ισχυρότερες σε γνώσεις από την αναζήτηση της google!)
*Άβυσσος λέγεται η περιοχή με τους κάμπους στα αριστερά όπως περπατάμε του Λειβαδιανού δρόμου προς το χωριό.
Καλημέρα στην όμορφη Άνδρο μου μυρίζει άνοιξη Όταν βλέπω Ζουμπουλιά
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα Τι μας θύμισες Άννα τα χρόνια εκείνα τα παλιά που σας μαθητες/μαθήτριες του Εμπειρίκειου Λυκείου κάποια απογεύματα πηγαίναμε στην Άβυσσο και μαζεύαμε ''αγκαλιές''ζιμπούλια. Όσο γι αυτό που έλεγαν οι γιαγιάδες εγώ το έζησα όταν ένα βράδυ ξύπνησα και είχα δυσκολία στην αναπνοή γιατί είχα αφήσει δύο βάζα ζιμπούλια μέσα στο μικρό δωμάτιο που κοιμόμουν. Ευτυχώς κατάλαβα άνοιξα αμέσως το παράθυρο και ο καθαρος αέρας με βοήθησε. Μέρες είχα στην μύτη μου την έντονη μυρωδιά τους. Μακάρι να ζούσα ξανά εκείνα τα ανέμελα χρόνια και να πήγαινα στην Άβυσσο με τις συμμαθήτριες μου για ζιμπούλια, κρίμα αν πλέον έχουν λιγοστέψει......όπως όλα τα ωραία εκείνων των χρόνων
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστούμε για την όμορφη φωτογραφία, πολλές αναμνήσεις, τώρα δεν ειπαρχουν, πότε δεν έλειπαν από το βάζο μας τα ζιμπουλια της Αβύσσου.
ΑπάντησηΔιαγραφή