Γρατζουνισμένα γόνατα
Ο μεγάλος τσιμεντένιος δρόμος, ποδηλατόδρομος μεγάλων ταχυτήτων στα '70s, κόντρες, γόνατα γρατζουνισμένα από τα κτυπήματα στα ντουβάρια, μελανιές από τις τούμπες, στροφές κλειστές που σαν χαλκομανίες πέφταμε πάνω στις πέτρες. Η νιότη δεν καταλαβαίνει τίποτα, μόνο η κόντρα με τον συνομήλικο γίνεται αυτοσκοπός, προορισμός μιας μοναδικής καλοκαιρινής ζωής.
... μια ευχή για το καλοκαίρι
να ζήσουμε έστω για λίγο, έστω μια στιγμή κάτι από το ρίγος εκείνης της όμορφης εποχής, αποχαιρετούμε το μήνα Μάιο. Ποιος ξέρει τα καλύτερα μπορεί να έρθουν αύριο... και να έρθουν τόσο απλά σαν κύμα που σκάει στο Παραπόρτι! YES!
Καλήμερα στο όμορφο χωριό λιβάδια
ΑπάντησηΔιαγραφήΕάν μιλούσαν τα μονοπάτια μας θα μας έλεγαν πολλά