Από την Τήνο στην Άνδρο

Ραφήνα - Άνδρος - Τήνος με επιστροφή...

ή πως μια ζαβό - Ανδριώτισσα πηγαίνοντας για την Τήνο νοσταλγεί την Άνδρο

Λίγο πριν το Στενό ξεχωρίζει ο τεράστιος ορεινός όγκος της Άνδρου.

Το Πέταλο, μοιάζει λίγο με Φουτζι-γιάμα; (το ψηλότερο βουνό της Ιαπωνίας)

Η Τήνος

Το Superferry πάει Μύκονο

Το Superferry γλιστρά στο νερό.

Τα Γαυριονήσια

Η μάνα μου κάθε φορά που επισκεπτόταν την Τήνο, έλεγε: "τι ξεραΐλα, καημένη Αντρος" το ίδιο είπα όταν ανήμερα του Ευαγγελισμού έφτασα στο νησί, σιγά που θα γλίτωνα! Συνήθως παρόμοιες συγκρίσεις είναι αυθαίρετες αλλά και αναπόφευκτες. Η Ανδρος έχει πλούσιο, πολυποίκιλο φυσικό περιβάλλον, έχει το χάρισμα δηλαδή, αλλά η Τήνος έχει τη χάρη, δεν εννοώ τη Χάρη της Παναγίας, αλλά την τουριστική εμπειρία που την έχει εκμεταλλευθεί στο έπακρο. Μερικά που μου έκαναν εντύπωση... και τα σχόλια δικά σας: παντού ευγενικοί, πρόθυμοι, φιλικοί άνθρωποι, εξαιρετικό φαγητό με πολύ καλή σχέση τιμής - ποιότητας. Στα χωράφια πολλά ζώα (πρόβατα, κατσίκια, αγελάδες) αιμασιές με καλλιέργειες, μαστόρια που ακόμα και την μέρα του Ευαγγελισμού πρόσφεραν υπηρεσίες σε κατεπείγοντα θέματα. (π.χ. κλειδαράς) Βιολογικός σε λειτουργία από το 2000, φράγμα υδατοδεξαμενή. Βεβαίως υπήρχαν σκουπίδια, πρόβλημα πάρκινγκ... αλλά όταν περνάμε καλά οι ατέλειες είναι λεπτομέρειες. Ελπίζω να ξαναπάω σύντομα γιατί το είχα παραξηλώσει... είχα πολλά χρόνια να προσκυνήσω... τέτοιο άλαλο είμαι!